Bert Joris presenteert eerste CD op Dreyfus-label

Zondag 16 september 2007, Porgy en Bess, Terneuzen


Bert Joris, trompet, bugel;
Dado Moroni, piano;
Dré Pallemaerts, drums;
Ira Coleman, bas.



Begin dit jaar heeft de Vlaamse jazztrompettist Bert Joris met zijn kwartet (bestaande uit Dado Moroni op piano, Dré Pallemaerts op slagwerk en Philippe Aerts op bas) in Studio Toots opnames gemaakt voor zijn nieuwe CD Magone. Ter promotie van deze plaat – zijn eerste op het Dreyfus-label - en de opening van het concertseizoen van Porgy en Bess brengt Bert Joris werk hiervan ten gehore. De plaats van bassist Philippe Aerts, op toer met Richard Galliano, wordt binnen het viertal ingenomen door Ira Coleman die o.m. meespeelde met Dee Dee Bridgewater, Betty Carter en Herbie Hancock.
Geopend wordt met de compositie King Kombo, een vervolg op twee andere stukken van Joris’ hand King’s Garden en Kong’s Garden. Na de uptempo starter en opwarmer is het tijd om de trompet om te ruilen voor de bugel, wat tijdens het concert veelvuldig gebeurt. The Mighty Bobcat is een mooie ballad die fraai samenspel oplevert met de meehummende Dado Moroni achter de Steinway. To Philip is geschreven voor inspirator Philip Catherine waarmee hij meer dan 15 jaar heeft samengewerkt en begint met een mooie solo van Ira Coleman op de bas. De titel Magone is een samenvoeging van “mother is gone” en in het Italiaans staat het synoniem voor opgekropt verdriet. Het nummer is ter nagedachtenis aan de veel te vroeg overleden Inge van Tiel, partner van saxofonist Kurt van Herck. Het met passie gespeelde titelnummer levert inderdaad een brok in de keel op en toont de absolute hechtheid van de groep.
De eerste set wordt afgesloten met Blue Alert, een blues van Joris’ vorige CD.
In het nummer Triple kun je bijna horen hoe een kat de vogeltjes besluipt en geeft op die manier de haat-liefde verhouding weer die de trompettist met zijn kat heeft. Veel nummers leveren naast sublieme muziekmomenten ook prachtige anekdotes op. Zo is Signs & Signatures een compositie uit de tijd dat broer Dirk Joris piano speelde in hun band The Shoarma’s, genaamd naar hun favoriete voedsel. Het laatste nummer voor de onvermijdelijke toegift, Mr Dodo, is een ode aan pianist Dado Moroni met daarin een bezielende solo van Dré Pallemaerts die met zijn handen een ingehouden adem van het aanwezige publiek weet af te dwingen. Een geweldig concert en een schitterende CD (Dreyfus FDM 46050 369112 SB126) in de winkel!


Klik HIER voor een fotoreportage van Eddy Westveer.

Dit artikel werd ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Binnenkort in Porgy en Bess!

RESERVERINGEN:
Porgy en Bess
Noordstraat 52
4531 GJ Terneuzen
Telefoon: 0115-613293
Email

Roberta Gambarini met Dee Dee Bridgewater en Roy Hargrove
op het North Sea Jazz Festival 2007

Tweede editie Pure Jazz

Lucent Danstheater & Studio3 / Theater aan het Spui / Mercure Hotel

Den Haag, 7 en 8 september 2007

Het augustusnummer van Jazz (Nu) informeert inclusief een extra bijlage uitgebreid over het tweede Pure Jazz Festival in Den Haag. Toen op 14 september (1 week ná het festival!!) het glossy magazine bij mij door de brievenbus gleed, wist ik zeker dat het op Pure Jazz drukker had moeten zijn. De organisatie kijkt terug op een geslaagde 2e editie van het festival. Het Haagse jazzfestival werd dit jaar teruggebracht naar 2 dagen èn uitsluitend binnenpodia. Ruim 3500 bezoekers genoten het weekend van optredens van ca. 50 acts in de zalen van het Theater aan het Spui, Lucent Danstheater, Studio3 en in het Mercure Hotel. Vooral zaterdag was het gezellig druk.

Pure Jazz 2007 leek een aantal “artists in residence” te hebben. Zo was daar op vrijdag Oleta Adams als hoofdact op het podium van het Lucent Danstheater. Zij bracht daar samen met bassist Paul Peterson en drummer en echtgenoot John Cushon nummers uit het repertoire van Billie Holiday en Ella Fitzgerald. Ook dook ze zaterdagavond spontaan op in de foyer van Theater aan het Spui waar Hans Dijkstal het programma Jazz op West presenteerde. Oleta wisselde daar even van plaats met Bas van Lier. Daarna veranderde ze van lokatie en outfit om later met haar eigen trio versterkt door trompettist Philip Harper haar inbreng aan het festival af te sluiten. Philip Harper was het ook die samen met creatief directeur van Pure Jazz Michael Varekamp de vrijdagavond opende met een Tribute to Art Blakey. De nummers (o.m. One by One, Whisper Not, Fantasy in D) werden aan elkaar gepraat met een flink aantal beeldende anekdotes uit een tijdperk dat eindigde met de dood van Art Blakey in 1990. Harper trad ooit als 18-jarig knaapje in dienst van Blakey en ontving muzikale levenslessen van de bandleider. Zo werd hem geleerd om het repertoire van Billie Holiday met meer gevoel te kunnen spelen door ook de songteksten te kunnen zingen. Drummer Ralph Peterson (die zaterdag ook zeer verdienstelijk trompet bleek te spelen) speelde 20 jaar en 30 pond geleden samen met Harper bij Blakey en staat te boek als de laatste Jazz Messenger en drumde naast Blakey. Een andere ex-messenger, Benny Golson, die zaterdagavond met routiniers Kirk Lightsey (70) op piano, Reggie Johnson (67) op bas en Douglas Sides (65) optrad, vertelde het verscheurende verhaal van de dag dat Clifford Brown met de auto verongelukte als inleiding voor zijn Immortal Brown. De 78-jarige saxofonist toonde in goede conditie te zijn en nam zijn 3 kale collega’s nog eens op de hak door op te merken dat de lessenaars met bladmuziek voor hun neus moesten suggereren dat zij goed geschoold waren. In de serie van topconcerten paste zeker ook de Trumpet Summit met Philip Harper, Gerard Presencer, Ralph Peterson, Peter Beets, en Wiro Mahieu. De plaats van de eerder aangekondigde Ack van Rooyen werd ingenomen door saxofonist Simon Rigter en wat mij betreft een gemiste kans om hier Benny Golson te krijgen. Overigens eindigde de bijdrage van Philip Harper aan dit concert wat onverwacht. Eerder draaide hij -om zijn onvrede te tonen over het geluid- tijdens een door hem en Presencer beurtelings prachtig uitgevoerd Caravan, de monitor demonstratief naar het publiek.Een dag eerder konden we de Britse Presencer al bezig zien en horen met trombonist Ilja Reijngoud samen met Martijn van Iterson met o.m. werk van Reijngouds CD New Arrival (Original Blonde, Why certainly) en werk van John Scofield (o.a. Everybody’s party). Vervolgens tref je een goed uur later Ilja Reijngoud weer aan met zijn muzikale vrienden van de Houdini’s Remixed! met veel werk van hun mooie nieuwe CD!
Het leuke van dit festival is eigenlijk wel dat er veel kruisbestuivingen zijn en dat je muzikanten in tal van hoedanigheden op diverse podia op één of twee dagen kunt aantreffen. Hiermee wordt de kleinschaligheid en de intimiteit benadrukt en gelijkertijd is dit ook waarom iedere vergelijking met (het ooit Haagse) North Sea Jazz Festival mank gaat. Overigens kun je met optredens op zes podia onmogelijk alle concerten meemaken. Van de enige zaal waar gerookt mocht worden, Studio 3, heb ik dan ook weinig meegekregen. Ntjamrosie, Ben Westbeech, Jazzanova’s Alex Barck, Rednose Distrikt & Benny Sings om er maar eens een paar te noemen heb ik helaas gemist.

Er bleef genoeg keuze over. Met het thema Jazz & Words werden er in de Grote Zaal een brug geslagen tussen literatuur en muziek. Zo liet Kees van Kooten zijn werk op verrassende wijze begeleiden en inkleuren door door Corrie van Binsbergen (met Alan Purves, Hein Offermans, Pieter Jan Cramer, Joost Buis en Tineke de Jong). Van Kooten stond daar met enigszins pijn in het hart omdat hij het concert van Benny Golson moest missen. Komend seizoen gaan Jules Deelder en New Cool Collective op toernee. En Pure Jazz had de primeur. De New Cool Collective speelt heerlijk keihard swingende muziek Van enige organisatie en samenhang tussen de Collective en Deelder leek (nog) geen sprake. Na de Kutsong hield ik het even voor gezien.Jazz & Words werd afgesloten met Urban Roots United. Dit is een nieuw project van Michael Varekamp met rappers Andy Ninvalle, Homer MC en D.N.A., saxofonisten Benjamin Herman en Cyrille Oswald, Wiboud Burkens op keybords, Harry Emmery op bas en Erik Hoeke op drums. Zij brachten een aanstekelijke combinatie van hiphop en jazz en sloten daarmee het festival in de Grote Zaal op het hoogtepunt af.

Zie hele fotoverslag van Eddy Westveer HIER!

Dit verslag is ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Porgy en Bess opent jazzseizoen

Zondag 16 september wordt het jazzseizoen van jazzclub Porgy en Bess in Terneuzen geopend door het Bert Joris/Dado Moroni Quartet. Het concert begint om 16.00 uur.

De tournee die het kwartet maakt, staat in het teken van de nieuwe cd van Bert Joris, Magone. Onder meer het Bimhuis (donderdag de 13e) in Amsterdam wordt aangedaan. En Porgy en Bess natuurlijk, waar de trompettist al zo veel memorabele concerten heeft gegeven. Bert Joris is een graag geziene gast in Porgy. Als trompettist behoort tot de absolute top. En hij blaast niet alleen in de major league. Ook zijn werk als componist en arrangeur is grote klasse. Het Brussels Jazz Orchestra getuigt daar vaak van. Dado Moroni is een gigant op de piano, zijn eigenzinnige spel is stevig geworteld in de jazztraditie en tegelijk een smaakvolle combinatie van hedendaagse New Yorkse energie en verfijnde Italiaanse grandeur.


Bert en Dado zijn vrienden en werken al langere tijd samen. Het album dat ze samen hebben opgenomen, is uitgekomen op het bekende Dreyfus label. Ira Coleman is de bassist tijdens de tournee. Hij speelde deze zomer in Europa met zangeres Dee Dee Bridgewater. Zijn optreden tijdens het recente North Sea Jazz Festival heeft veel indruk gemaakt. Op de cd speelt Philippe Aerts overigens de baspartij. Drummer Dré Pallemaerts is stilaan uitgegroeid tot een van de grootsten in Europa. Sinds enkele jaren zwaait de Belg de scepter over de slagwerkafdeling van het conservatorium in Parijs. Hij speelt al sinds zijn jonge jaren met Bert Joris. Tijdens het recente Jazz Middelheim in Antwerpen speelde het kwartet nog een compositie uit die tijd. Pallemaerts en Aerts waren er in 1986 ook al bij toen Bert Joris de cd Sweet Seventina opnam. Vanaf die tijd zijn de drie Belgen steeds verder gegroeid. Ruim twintig jaar later is er dus een nieuwe cd, nu niet met Michel Herr als pianist, maar met de grote Dado Moroni.


Bert Joris, trompet en bugel
Dado Moroni, piano
Ira Coleman, bas
Dré Pallemaerts, drums

Verder staan dit jaar in ieder geval nog op het programma:

zaterdag 6 oktober 20.00 uur Roberta Gambarini Quartet

zondag 21 oktober 16.00 uur Paulien van Schaik en Hein v.d. Geijn plus strings

zondag 4 november 16.00 uur Frank Morgan met Trio Rein de Graaff

vrijdag 30 november 20.15 uur CD presentatie Lewinski (Arno Krijger)

zondag 9 december 16.00 uur Bert v.d. Brink Trio (Tournee VPRO Boy Edgar Prijs)

Jazzclub Porgy en Bess

Noordstraat 52 (klik hier voor kaart)

4531 GJ Terneuzen

Telefoon: 0115-613293

Email sturen

Zeeland Nazomerfestival en Koning Kunst

"Zeeland Nazomerfestival kijkt terug op een geslaagde editie. De voorstellingen op locatie en de activiteiten in het festivalhart werden allen uiterst positief ontvangen door pers en publiek. De kwaliteit van het gebodene was over de gehele linie hoog. Ook in organisatorisch opzicht is het Nazomerfestival goed verlopen. Er kwamen zo’n 22.500 bezoekers af op het festival waaronder velen van buiten Zeeland."

Bovenstaande schrijft ZNF zelf op haar website.

Volgens mij hebben de thuisblijvers gelijk gekregen. En aangezien ik zelf ook tot de thuisblijvers behoor, kan ik niet inhoudelijk oordelen over het niveau van de voorstellingen. Ik volg mijn gevoel en ga gewoon niet. Ik kan natuurlijk wel luisteren naar wat anderen zeggen en schrijven. Ik hoor mensen die ik hoog inschat "overgewaardeerd, overgesubsidiëerd, elitair, arrogant en te hoog gegrepen" roepen. En natuurlijk de lokatie was vaak prachtig, maar ja die was er al! Deze week werd ik zeer getroffen door een ingezonden brief in de PZC. De dame die de brief schreef, had de slotavond op het Ruud van Meijel-plein bezocht (ik heb het Abdijplein sinds het Middelburg Jazzfestival omgedoopd, omdat de ZNF-directeur vond dat het zijn plein was!). De optredende band Zita Swoon had kennelijk bij Koning Kunst afgedwongen dat er tijdens het concert geen drankjes geschonken mochten worden. Zodoende moesten de "vele" bezoekers op een droogje de avond doorbrengen. Kunst gaat voor plezier, ook op de feestelijk slotavond.

Zeeland Nazomerfestival 2008

Het valt mij op dat er in Zeeland erg krampachtig en met veel (gemeenschaps)geld wordt vastgehouden aan het Zeeland Nazomerfestival. Zeeland moet zich artistiek en cultureel kennelijk juist voor buiten de provincie op de agenda plaatsen. Voor de sponsors en zeker de Provincie Zeeland lijkt het me een goed moment om de uitgangspunten nog eens allemaal te heroverwegen. Tijd voor een frisse Zeeuwse wind door Zeeland Nazomerfestival!

In Memoriam Joe Zawinul