Jazz and beyond

Zaterdag 18 augustus 2007, Jazz Middelheim, Park den Brandt, Antwerpen

Het 2-jaarlijkse festival Jazz Middelheim in het park Den Brandt in Antwerpen kent voor alle 5 dagen een ander thema. De vierde dag biedt met het thema “Jazz and beyond” alle mogelijkheden en carte blanche voor de programmeurs.

Wanneer de Duitse trombonist Nils Wogram met zijn Root 70 Plus om stipt 3 uur de dag opent, is de grote menigte nog niet op het programma af gekomen. Slechts een schamel aantal voorste rijen in de festivaltent is bezet. Root 70 Plus is Wogram’s bekende kwartet uitgebreid met de indrukwekkende Russische pianist Simon Nabatov, waar hij ook als duo mee samen musiceert sinds 1994. Zowel Wogram als Nabatov heeft een herkenbare klassieke achtergrond. Jazzthema’s vermengen zich op natuurlijke wijze met klassieke en moderne klanken zoals in Eat It, waarin Nabatov op onconventionele wijze de snaren van de piano beroert en Wogram hem bijstaat op melodica. Het concert is op momenten rustig kabbelend en ingetogen dan weer biedt het boeiende en wervelende uitstapjes. Het nummer Desert is een bijna romantische ballad beginnend met een mooie bassolo van Matt Penman waarin drummer Jochen Rückert het nummer fraai ritmisch in kleurt. Hayden Chisholm maakt indruk met zijn soli waarbij hij zijn altsax van tijd tot tijd omruilt met de basklarinet en Wogram’s melodica. In Wild 13 etaleert Wogram nog eens de flexibiliteit van de trombone en de diversiteit aan klanken; hij laat zijn instrument grommen en klinken als een didgeridoo. Mooi zaterdagmiddagconcert!
Om 5 uur in de middag is het de beurt aan het Eric Legnini Trio met Matthias Allamane op bas en Dré Pallemaerts die de aangekondigde Franck Aghulon achter de drums vervangt. De 37-jarige Legnini staat te boek als één van de meest getalenteerde jazzpianisten van dit moment en België’s trots achter de jazzpiano. Het trio stelt niet teleur en hij brengt een mooi evenwichtige serie met nummers van zijn CD’s Miss Soul en het dit jaar verschenen Big Boogaloo. Een subliem samenspelend trio met vandaag hierin Dré Pallemaerts als debutant. Er worden mooie soulvolle nummers gebracht, zoals het Miss Soul zonder pianist. In het naar een Cubaanse cocktail genoemde Mojito Forever laat Legnini heerlijke Latijnsamerikaanse invloeden doorklinken met een subtiele drumsolo er in verwerkt. De set wordt afgesloten met het titelnummer Big Boogaloo.

Vallen de eerste twee concerten in de categorie “Jazz”, dan valt Dez Mona zeker in de categorie “and beyond”. Je zou ze zo snel niet verwachten op een jazzfestival, maar veeleer op alternatieve popfestivals. Ze kunnen zelf ook nog niet geloven dat ze voor Jazz Middelheim werden gevraagd. Dez Mona, genaamd naar Desdemona uit Shakespeare’s Otello, is afkomstig uit de Antwerpse scene. De stem en sfeer van zanger/stemkunstenaar Gregory Frateur roept bij mij associaties op met Velvet Underground’s Nico. Hij brengt met veel passie en drama songs, teksten en stilte. Arid Song is een dergelijk gepassioneerd nummer met een mooie melancholieke bijdrage van accordeonist Roel Van Camp. In het nummer Trial als duo met bassist Nicolas Rombouts zoals ze in 2003 zijn begonnen, wordt de melancholie door het bijna angstaanjagende gekrijs zelfs heel invoelbaar. En ondanks de vaak niet zuivere zang weet de groep te boeien. En heel af en toe wordt de muziek zelfs licht swingend zoals in de ironische gospel Loordy Loordy Loordy en het nummer Sister. Maar feestmuziek is het zeker niet! Het wordt tijd voor iets luchtigers.

De Matthew Herbert Big Band is iets luchtigers. Matthew Herbert betreedt met glimmende zwarte lakschoenen het volgebouwde podium. Hij bijt in een wijnglas, het geluid wordt opgenomen en gesampled en vervolgens kan het feest beginnen en de in smoking geklede 18-koppige big band met dirigent Pete Wraight komt op. Straatgeluiden mengen zich met muziek. Herbert heeft radicale opvattingen over zijn muziek: geen gebruik van drumcomputers of bestaande samples . Live bewerkt hij de klank van het orkest en mixt dat wild met ter plekke geproduceerde geluidjes. Het scheuren van papier, het leeg laten lopen van ballonnen, maar ook meer muzikale geluidssamples worden tijdens het concert steevast bewerkt en gebruikt in een muzikale collage. Matthew Herbert Big Band is feest en doet mij af en toe wat denken aan het Willem Breuker Kollektief. De band speelt hard en het is een feest om de band die slechts nu en dan optreedt bezig te zien. Jazz and beyond; einde dag 4 Jazz Middelheim.

Dit artikel is ook gepubliceerd op JazzPodium.

Klik HIER voor een uitgebreidere fotoreportage.

TOP 15 jazzstandards

Een (jazz-)standard is een nummer dat zo bekend is bij het publiek en de muzikanten dat het tot standaardrepertoire van de jazz behoort. Bij jamsessies zijn die standards vaak het vertrek- en eindpunt, het thema, waarop de improvisatie is gebaseerd. In eerste instantie gaat het vaak om songs uit populaire musicals van het begin van de vorige eeuw. Later komen daar ook "klassieke" jazzcomposities bij van de groten van de jazz. En tegenwoordig kunnen ook pop- en rocksongs het schoppen tot jazzstandard. Van "All the things you are" via "Body and soul" tot "You go to my head", en van "Blackbird" via "Exit music" tot "River man"... de lijst mogelijke jazzstandards is bijna eindeloos, al bestaat er een consensus over ongeveer 3000 titels.
Radio 1 (VRT) heeft daaruit een longlist van 150 songs gekozen. Tot vorige week kon gestemd worden voor de favoriete standards.
Onderstaande lijstje is het resultaat.

1. My funny Valentine (Rodgers/Hart)
2. Bluesette (Toots Thielemans)
3. Summertime (Miles Davis)
4. Take Five (Desmond)
5. Round Midnight (Thelonious Monk)
6. Autumn Leaves (Les Feuilles Mortes) (Kosma/Prevert/Mercer)
7. Cantaloupe island (Hancock)
8. Georgia On My Mind (Carmichael/Gorrell)
9. Mack the Knife (Weill/Brecht/Blitzstein)
10. So What (Miles Davis)
11. My Favorite Things (Rodgers/Hammerstein)
12. The Girl From Ipanema (Jobim/Morais/Gilberto)
13. Caravan (Ellington/Tizol)
14. Fly Me To The Moon (Howard)
15. Ne Me Quitte Pas (Brel)

Meer info: http://www.jazzmiddelheim.be/ en http://www.radio1.be/

Jazz Middelheim

Woensdag 15 augustus is het 2-jaarlijkse Jazz Middelheim festival gestart. Het festival duurt tot en met a.s. zondag. Zaterdag en zondag doen wij verslag van onderstaande programma.

zaterdag 18 augustus - Jazz and beyond

15.00
Nils Wogram's Root 70 feat. Simon Nabatov
Nils Wogram: trombone

Hayden Chisholm: altsax, basklarinet

Matt Penman: contrabas

Jochen Rückert: drums

Simon Nabatov: piano

17.00
Eric Legnini Trio
Eric Legnini: piano

Matthias Allamane: bas

Franck Aghulon: drums

19.00
Dez Mona
Gregory Frateur: stem

Nicolas Rombouts: contrabas

Roel Van Camp: accordeon

Bram Weijters: piano en Fender rhodes

Steven Cassiers: drums

21.00
Matthew Herbert Big Band
Matthew Herbert: keyboards, accordeon & sampling

Pete Wraight: dirigent

Neil Thomas: zang

Valerie Etienne: zang
Andrew Cook: trompet

Gavin Mallet: trompet
Graham Russell: trompet
Adam Linsley: trompet
Robert McKay: bariton saxofoon

Lisa Walsingham: saxofoon

Richard Pardy: saxofoon

Benjamin Castle: saxofoon

Martin Williams: saxofoon

Patrick Hartley: trombone

John Higginbotham: bas trombone/tuba

Christopher Cole: trombone

Marc Godfoid: trombone

Russel Swift: bas

Paul Flush: piano

Peter Cater: drums

zondag 19 augustus - Grand Finale

15.00
Jef Neve Trio
Jef Neve: piano

Piet Verbist: bas

Teun Verbruggen: drums

17.00
Nicolas Thys & The 68 Monkeys
Tony Malaby: tenorsax

Andrew D'Angelo: altsax

Ryan Scott: gitaar

Jon Cowherd: piano

Nicolas Thys: contrabas

Nasheet Waits: drums

19.00
Bert Joris Quartet
Bert Joris: trompet, bugel

Dado Moroni: piano

Philippe Aerts: bas

Dré Pallemaerts: drums

21.00
Ornette Coleman 3 Bass Quintet
Ornette Coleman: altsax, trompet, viool

Albert McDowell: electrische bas

Tony Falanga: contrabas

Charnett Moffett: bas

Denardo Coleman: drums

Voor meer informatie over Jazz Middelheim klik HIER

Easy to love: Roberta Gambarini op North Sea Jazz

zaterdag 14 juli 2007, North Sea Jazz Festival, Ahoy Rotterdam

Roberta Gambarini, vocals; Tamir Hendelman, piano; Neil Swainson, bas; Jake Hanna, drums; met speciale gasten:
Roy Hargrove, trompet, vocals en Dee Dee Bridgewater, vocals.

Vorig jaar stond Roberta Gambarini tijdens het North Sea Jazz Festival in dezelfde zaal (Darling) met George Mraz op bas, Willie Jones III op drums en de toen 87-jarige Hank Jones (geboren 31 juli 1918) aan de vleugel. Ook dit jaar staat het Hank Jones Roberta Gambarini Quartet geprogrammeerd. Voor de zekerheid stond in de Timetable al een extra pianist, Tamir Hendelman, vermeld. En inderdaad vanwege gezondheidsredenen – “niets ernstigs", wordt er benadrukt – is hem de vlucht naar Europa afgeraden. Roberta is inmiddels al enige jaren een regelmatig terugkerende gast op het North Sea Jazz Festival. Dit jaar is ze al eerder in North Sea Jazz sferen als optredend gast aan boord van het cruiseschip MS Rotterdam samen met o.a. Marcus Miller, Dee Dee Bridgewater, Roy Hargrove en anderen. Voor Roberta Gambarini lijkt 2007 het jaar van de erkenning en de doorbraak te worden. De Jazz Journalists Association heeft Roberta met genomineerden Cassandra Wilson, Diana Krall, Dianne Reeves, Nancy Wilson en Tierney Sutton uitgeroepen tot “2007's Female Vocalist of the Year”.

De afwezigheid van Hank Jones wordt goed gecompenseerd. Om te beginnen met het geluid. Het is mij tijdens het afgelopen festival opgevallen dat we niet te vaak getrakteerd worden op een mooi evenwichtig geluid. Dreunende rondzingende en irritant dominerende bassen waren helaas vaak ons deel. Voorafgaande aan dit concert loopt manager en producer Larry Clothier het geluid na en stelt voor ieder instrument het niveau af en blijft ook bij de knoppen staan. Deze aandacht komt ongetwijfeld het geluid voor publiek en muzikanten te goede. De in New York wonende Italiaanse put uit een uitgebreid repertoire van standards. Roberta brengt met haar heldere stem veel werk van Ellington. Als speciale gast wordt trompettist Roy Hargrove ten tonele gevoerd die ook later zijn vocale inbreng zal leveren. Vervolgens voegt bijna onherkenbaar en min of meer in cognito verborgen onder een hoedje Dee Dee Bridgewater zich bij het gezelschap. Dit levert een paar mooie duetten en plaatjes op. Door het ogenschijnlijk niet geregisseerde intermezzo met Bridgewater verliest Gambarini haar tijdsbesef en kondigt 20 minuten vóór het eind het laatste nummer aan. De fout herstellend komen ze terug voor een toegift van een half uur! Roy Hargrove heeft het podium verlaten, maar al scattend laat Roberta Gambarini de trompet nog eens klinken, zoals alleen zij dat kan!Wie Roberta Gambarini dit jaar nog eens wil zien en horen kan dat doen in Newport, Los Angeles, Seattle, het Ibiza Jazz Festival, het Duke Ellington Jazz Festival, The Blue Note in New York, Toronto, Moskou èn haar favoriete jazzclub Porgy en Bess in Terneuzen. De datum van het laatstgenoemde concert is nog niet bekend, maar hou de agenda in de gaten!

Dit artikel is ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Klik HIER voor een fotoreportage van Eddy Westveer.

God Only Knows

Zaterdag 14 juli, Laurenskerk, Rotterdam

Bert van den Brink, Marcussen hoofdorgel Laurenskerk

Met het idee dat er in Rotterdam niets muzikaals te beleven is, willen de Rotterdammers graag afrekenen. Het North Sea Jazz Festival 3 dagen binnen de muren van het Ahoy-complex “op Zuid” is daarvoor niet voldoende. Met 141 concerten op 50 binnen- en 8 buitenpodia is Rotterdam van 30 juni t/m 16 juli de jazzstad van Nederland. Dit alles onder de noemer van North Sea Round Town en met verschillende thema’s zoals Jazz Around The World, Jazz op Zuid, Jong Talent Podium, Jazzheldinnen aan de Maas èn Orgel Anders.
Op zaterdag 14 juli bespeelt Bert van den Brink het Marcussen hoofdorgel van de Laurenskerk. De winnaar van de VPRO-Boy Edgar prijs behoeft nauwelijks introductie, maar de Laurens met zijn orgel misschien wel. De vijf eeuwen oude laatgotische kerk staat voor velen symbool voor de geschiedenis van Rotterdam. Op 14 mei 1940 wordt de kerk zwaar getroffen door het bombardement op Rotterdam en blijven alleen de muren overeind staan. In 1947 start de heropbouw en pas in 1968 wordt de kerk weer volledig in gebruik genomen. Overigens is de kerk door de huidige situering geen stralend middelpunt van de stad geworden. Het plein voor de kerk is omsloten door weinig fraaie achterkanten van bedrijven en woningen. Dan het orgel, of beter gezegd de orgels: tijdens de wederopbouw van de kerk ontstond de uitzonderlijke mogelijkheid alle orgels in de Laurenskerk door één en dezelfde bouwer (Marcussen & Søn, Denemarken) te laten vervaardigen. Een situatie die nergens anders voorkomt. Het hoofdorgel is het grootste volledig mechanische orgel van Europa en telt 85 registers en bijna 7.700 pijpen. De langste pijpen zijn 10 meter lang. Sinds 2005 is Hayo Boerema de vaste organist en hij begeleidde Bert van den Brink tijdens zijn kennismakingstocht op dit orgel.
Bert van den Brink opent het concert om zijn publiek te laten wennen aan het orgelgeluid. Verscholen achter het immense orgel is hij onzichtbaar voor het publiek, wat natuurlijk ook omgekeerd het geval is. Vervolgens laat hij in zijn Improvisaties alle facetten van het orgel horen. Het is nauwelijks te bevatten dat dit gigantische instrument een heel fijn, subtiel en zuiver geluid kan voortbrengen. Bovendien is het heel goed mogelijk om de emotie en de essentie van jazzmuziek te laten horen. Bert doet dat op zijn inlevende en fijngevoelige wijze met My Funny Valentine, Bossa Blues van Clare Fischer en Duke Ellington’s Sophisticated Lady. En wat dan te denken bij deze (goddeloze of is het goddelijke) jazzmuziek in dit godshuis? Het concert vervolgt met de klanken van een Beach Boy favoriet God Only Knows. Een gospel blues sluit het concert af met hallelujah-klanken en Bert neemt, nu zichtbaar op het balkon naast de klavieren, een staande ovatie in ontvangst!

Dit artikel werd ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Klik HIER voor een fotoverslag

Ditjes en datjes in Dizzy.....

Donderdagavond 12 juli werd de serie Summerschoolconcerts afgesloten in Jazzcafé Dizzy in Rotterdam. Het rokerige, rumoerige en zweterige Dizzy bood podium aan het Harold Danko Trio die op hun beurt weer Gerard Presencer en Philip Catherine als gast hadden.

Harold Danko is het meest bekend van zijn langdurige samenwerkingen met Chet Baker, Gerry Mulligan, Thad Jones/Mel Lewis, Lee Konitz and Woody Herman. Sinds 1998 leek hij van de aardbodem verdwenen toen hij op uitnodiging van Eastman leiding ging geven aan het Jazz & Contemporary Media Department. In het kader van de Summerschoolconcerts is hij in Nederland waar hij de afgelopen week voor studenten en professionals workshops heeft gegeven. Het concert in Dizzy was de afsluiter en vormde tevens het Openingsconcert voor de concerten van North Sea Round Town. In Dizzy kon je vooral genieten van het overwegend rokende, bellende, sms-ende publiek dat mede door de lage toegangsprijs (gratis!!) lekker ongestoord verder kon kletsen over allerlei ditjes en datjes.Harold Danko, piano
Hein van de Geyn, bass
Billy Hart, drums
Gerard Presencer, trompet
Philip Catherine, gitaar

ART Hotel Rotterdam

ART Hotel Rotterdam is een 4-sterren hotel met 104 hotelappartementen. Deze kamers – kleurrijk en elk weer compleet anders ingericht - zijn uitgerust met volledige kitchenette en alle moderne faciliteiten zoals internet, safe, hifi set, TV met DVD speler, een senseo koffiezetapparaat, een 2 pits kookstel en kunstwerken aan de muur.

De kleurrijke inrichting is een magic mix van moderne kunstwerken, antieke- en moderne meubels en speciaal ontworpen tapijten. Iedere kamer is anders....

Wij verblijven hier tijdens het North Sea Jazz Festival!

Sterke verhalen.........

De laatste 2 weken heb ik geblogd op Hallo, hier Terschelling...! rondom het Oerol festival 2007 met als thema "Sterke verhalen".

Oerol 2007 zit er weer op. De meeste foto's zijn geüpload en hieronder zie je een overzicht van waar ik foto's heb gemaakt; soms slechts een paar en soms een beetje meer. Al met al heb ik zo'n dikke 400 foto's aan mijn fotverzameling toegevoegd. Met de onderstaande links kun je door mijn foto's navigeren. Veel kijkplezier!

Muziek op het Groene Strand:
DJ Shantel & Bucovina Club Orkestar

Netsayi

De Kift

Dele Sosimi

Theater:

Théâtre du Centaure met "Cargo" bij Elvisplak
Circus Baobab met "de aap van Saudieu" in het Geitenpark
Théâtre de l'Unité met "Oncle Vania à la campagne" bij Cor van Jan de Post
David Goddyn & Kim Scheerder met "Carrousel" bij camping Cupido
Theatergroep Vis à Vis met "Groenland" bij zwembad de Dôbe
The Lunatics & Momggol met "Ku Do" bij Nollekesplak Noord
Boilerhouse & Waterlanders met Beachcomber (Strandjutter) bij Paal 8
Meindert Talma & The Negroes in de Vijfpoort in Formerum

Straattheater:
Grietine Molenbuur met "Silhouetten" (een reprise) in de straten van Midsland
The Von Trolley Quartet bij de kerk van Midsland
Yukiko Nakamura op het Brandarisplein in West

Oerovoorstellingen:
Manon Ossevoort; Het trekkermeisje bij de jachthaven in West

Kunst:
Zomersprookjes tussen paal 17 en 18
De Aardappeleter bij paal 3
Tentstation op het wad bij dijkovergang Kinnum

Overig:
Opening Oerol op Westerkeyn
Slot Oerol op het Groene Strand

Alle bovenstaande foto's èn ook niet alle niet gerubriceerde foto's zijn te vinden in de fotoset Oerol 2007.

Tot Oerol 2008 (13 t/m 22 juni)!

Even verhuisd.....

Deze blog is tijdelijk verhuisd naar Terschelling......

35e Scheldejazz alleen hoogtepunten!

Het 35e Scheldejazz is voorbij. De start op donderdagavond in Porgy en Bess met de trompetklanken Philip Harper en afsluitend op zondagavond in dezelfde jazzclub met de rijpe vocale klanken van Mark Murphy.

En daar tussen in vele muzikale hoogtepunten zoals op vrijdag het Jef Neve Trio met Rony Verbiest op trekzak (bandoneon) en toeter (Baritonsax), de Rik Mol Group en de afterparty met DJ Maestro en muzikanten.

Op zaterdagmiddag waren er de Cubaanse klanken van La Sonora Cubana met de stokoude Mazacote die prima pasten bij de zonnige terrassen op de markt van Terneuzen en de heerlijke zomerse temperaturen. Op diezelfde zaterdag 3 concerten in Porgy en Bess beginnend met het jeugdige Zero Torrent, daarna kon het dak er af met het viermanschap Goudsmit, Trujillo, Vierdag & Vink en als afsluiter de uit Breda afkomstige Auratones met als speciale gast trompettist Gerald Presencer. Ondertussen had op deze zaterdagavnd de Belgische Boogie Boy met zijn Woogies de boel op de markt op stelten gezet met zijn aanstekelijk Tribute to Ray Charles.

En dan is het weer al zondag. Wat ik daar van meegekregen heb: Mdungu en Nueva Manteca speelden op het podium op de markt. Not James Dean, met heerlijke relaxte songs en de 'local giants' Boo's Jazzoo's speelden op het hoge nieuwe podium op het even nieuwe Arsenaalplein. En dan nog een prachtige stijlvolle afsluiting door Mark Murphy in Porgy en Bess.

En dan zit dit festival - met veel hoogwaardige acts, mooi weer en zeker op zaterdag en zondag veel bezoekers - er weer op.

Op naar het 36e Scheldejazz, traditiegetrouw in het weekend ná Pinksteren!






Foto's van Scheldejazz vind je HIER.

Hilde gefeliciteerd!

zondag 3 juni 2007

Vandaag wordt de Belgische jazzvocaliste Hilde Vanhove 34 jaar (zou ik gezworen hebben!!)! Hilde, hier gefotografeerd op de markt van Terneuzen tijdens het 35e Scheldejazz en genietend van de klanken van La Sonora Cubana.

Hilde, tot snel!

Philip Catherine Trio

zondag 27 mei 2007, International Jazz Festival Middelburg

Philip Catherine, gitaar;
Philippe Aerts, bas;
Mimi Verderame, drums.

Op de tweede avond van het jonge International Jazz Festival Middelburg bijt het Philip Catherine Trio het spits af voor een kleine honderd aanwezigen op het Abdijplein. De geringe belangstelling zal te wijten zijn aan een mix van factoren, waarbij het vroege tijdstip van de avond èn het aangekondigde buienfront de voornaamsten zijn. De symphatieke Engelse Belg, die dit jaar 65 wordt, valt hierin niets te verwijten. Hij wordt begeleid door de 48-jarige Belgische Italiaan Dominique "Mimi" Verderame op drums en de 42-jarige Brusselse Belg Philippe Aerts. Het trio openend met Embraceable You brengt een prachtige medley ten gehore van een aantal bewerkingen van standards (Gershwin, Berlin) en eigen composities. Hello George, opgedragen aan de blinde piano legende George Shearing is een sfeervol en lyrisch nummer. Catherine brengt zijn muziek gepassioneerd en "gegrepen door zijn instrument" waarbij alle routineuze handelingen lijken uitgesloten. De meeggebrachte akoestische gitaar blijft onaangeroerd op het podium staan en zijn Gibson moet al het werk doen. Voor de uitvoering van Gilles et Mirona verlaten Aerts en Verderama even het podium en speelt de gitarist een duet met zich zelf. Hierbij vormt een opgenomen gitaarpartij de basis en duelleert de gitaarmeester met zich zelf. Catherine weet met zijn gitaarspel en zijn trio op het grote plein een bijna intieme huiskamersfeer te creëren. De set wordt na Letter From My Mother met het toepasselijke Time After Time afgesloten.

Voor het volledige programma van het festival klik op het Festivallogo.

Klik HIER voor een fotoreportage!

Denise Jannah & Willem Breuker Kollektief

vrijdag 25 mei, Theater De Leest Waalwijk

Henk de Jonge, piano; Rob Verdurmen, drums; Arjen Gorter, bas; Andy Altenfelder, trompet; George Pancraz, trompet; Andy Bruce, trombone; Bernard Hunnekink, trombone, tuba; Maarten van Norden, tenor sax; Rutger van Otterloo, sopraan- en altsax; Esmée Olthuis, altsax.

Voor mij wat nieuwe namen in het Willem Breuker Kollektief; allereerst is er Rutger van Otterloo die de muzikale partijen van de zieke Willem Breuker overneemt. De plaatsen van Hermine Deurloo en Boy Raaymakers zijn ingenomen door respectievelijk Esmée Olthuis en George Pancraz. Bernard Hunnekink fungeert als muzikaal leider.
Het concert van deze avond is er één uit de serie Jazz Impuls dubbelconcerten en brengt een gevarieerd aanbod uit de gearrangeerde werken van Willem Breuker. De samenwerking met de Nederlandse jazzdiva Denise Jannah dateert al van 2000 en leverde de CD Thirst! op. Voor de pauze wordt een bonte mix van muziek gebracht van Kurt Weill, Charles Mingus en ook stukken uit de filmmuziek Faust. Breuker kocht enige tijd geleden de filmrechten van een stomme film en schreef daar de muziek bij. Het gehele twee uur durende filmmuziekstuk gaat tijdens het Prague Spring Music Festival op tweede Pinksterdag in première. Tijdens dit concert is er voldoende ruimte voor alle muzikanten om te soleren, maar de kenmerkende onvoorspelbaarheid en spontaniteit via vreemde noten en grappen en grollen blijven wat achterwege. Wellicht is de langdurige afwezigheid van de meester zelf daar debet aan. Denise Jannah doet haar entree in het laatste nummer van de eerste set met de Amerikaanse standard I Remember April. De tweede set wordt geopend met I heard as if I had no ear op tekst van Emily Dickinson. Vervolgens wordt de zeer spannende bewerking van Cole Porters Night and Day en het monumentale My Ship van Kurt Weill uitgevoerd. Na Faust nr. 10 en Ornette Coleman’s Lonely Woman is er tijd voor Caraïbische klanken met Waridikiri naar een gedicht van de Arubaanse Ernesto Rosenstand in een bewerking van Bernard Hunnekink met een fraaie solo van Esmée Olthuis. Daarna vliegen we weer terug naar Nederland met Telkens Weer op tekst van Friso Wiegersma en muziek van Ruud Bos in een arrangement van Willem Breuker. Met My Resistance Is Low , een bewerking van Henk de Jong, wordt door Denise Jannah samen met de vocale inbreng van leden van het Kollektief op een waardige Breukeriaanse wijze het concert afgesloten.

Klik HIER voor een FOTOVERSLAG.

North Sea Jazz Festival

Met het nieuwe programma van het North Sea Jazz Festival 2007 voor mijn neus moest het er toch nog van komen: het rangschikken van mijn foto's van 2006. Klik op onderstaande foto'van Leela James en je vindt een 160-tal plaatjes van de hieromder genoemde concerten. Veel plezier er mee!

• Branford Marsalis with Rotterdam Philharmonic Orchestra
• Bill Frisell Quintet
• Uri Caine Bedrock Trio
• Regina Carter Quintet
• Trygve Seim
• Hank Jones Trio with Roberta Gambarini
• Branford Marsalis Quartet ‘A Love Supreme’
• Leela James
• Matt Dusk
• RH Factor featuring Roy Hargrove
• Branford Marsalis Trio featuring Roy Haynes
• Izaline Calister
• Wadada Leo Smith’s Golden Quartet
• James Hunter
• Stacey Kent

Scheldejazz

Vanaf 31 mei t/m 3 juni is het Scheldejazz in Terneuzen!

Voor een volledig programma klik op onderstaande foto!

Lees HIER meer over Scheldejazz!

.....of ga naar fotoreportage 2007

Crystal Torres

Ik heb vorig jaar tijdens het North Sea Jazz Festival een flink aantal foto's gemaakt. Om de één of andere reden is het er nooit van gekomen om een goede selectie te maken. Met het programma voor het komende festival al in gedachten, ben ik begonnen wat foto's te selecteren en ze chronologisch aan mijn fotoset toe te voegen. Daar zitten plaatjes bij van Branford Marsalis, die toen artist in residence was. Maar ook van Regina Carter, Uri Caine, Hank Jones, Leela James èn van Roy Hargrove's RH Factor. De RH Factor stond vorig jaar op zondagavond als openingsact met Crystal Torres (zang èn trompet), Bruce Williams (altsax), Jason Marshall (baritonsax en hier op de foto), Tod Parsnow (gitaar), Charles McCampbell (toetsen), Lenny Stalworth (bas) en Jason Thomas (drums èn zang) in de Nile-zaal van het Ahoy complex . Een tweede trompet was voor mij een verrassing en Crystal Torres (voor mij) een onbekende. Gisteravond heb ik de foto's geplaatst en even gegoogled naar Crystal Torres. Op haar MySpace zag ik ook foto's van haar met Beyoncé Knowles. Ik heb Crystal even geattendeerd op haar foto's van mij met de RH Factor in het Rotterdamse Ahoy-complex.
Vanmorgen (!) kreeg ik een reactie terug van Crystal: "Hi Eddy, thanks for the email...those pics are great!!!!! Its funny you write now. I just played the same venue last night at the ahoy arena with Beyonce and thought of what a great time I had there with Roy last year. If you could send me a few that would be great. All the best!!!"
Wat een toeval!!

De foto's van North Sea Jazz Festival vind je HIER.

Klinkt er een trompet van de Brandaris?

"Klinkt er een trompet van de Brandaris, dan weet je zeker dat Oerol daar is", zo klonk in 2006 het lied bij de boot ter afscheid van de Oerolgangers die na het festival het eiland verlieten.
De voorverkoop van kaarten voor het programma van 2007 is begonnen. Dit jaar voor het eerste via internet. Vanaf maandag 7 mei mochten De Vrienden van Oerol al kaartjes kopen voor 4 grote voorstellingen. Op 14 mei kon iedereen kaartjes kopen.

De belangstelling voor de internetkaartverkoop van Oerol is zo groot, dat de computer van het jaarlijkse festival op Terschelling er tijdelijk van in de war raakte.

Volgens de Oerol-organisatie bezochten maandag 14 mei in de eerste uren 15.000 mensen de website voor kaartjes. De technische problemen die daardoor ontstonden, konden later worden verholpen. De voorverkoop begon een uur later dan gepland. Later kwamen veel bezoekers er niet 'door'. Oerols zakelijk directeur Janneke Staarink: "We betreuren het dat we onze bezoekers minder soepel van kaarten konden voorzien dan we hadden gehoopt."
De internetverkoop van maximaal 15.000 kaarten voor vier grote voorstellingen loopt door tot 1 juni. Vanaf 13 juni zijn op het eiland zelf 85.000 kaarten voor de 45 voorstellingen te koop. Bovendien blijft altijd een derde van het aanbod beschikbaar voor verkoop op de speeldag zelf. Oerol, met dit jaar Sterke Verhalen als thema, duurt van 15 tot en met 24 juni.

Héél véél foto's van Oerol vind je HIER!

Cuong Vu & Scratch

donderdag 10 mei 2007, jazzcafé 't Schuttershof, Middelburg

Cuong Vu, trompet;
Chris Speed, klarinet, tenorsaxofoon;
Stomu Takeishi, bas;
Ted Poor, drums.


De in Saigon geboren 36-jarige Cuong Vu wordt gezien als innovator binnen een nieuwe generatie muzikanten. Hij speelde met Pat Metheny, Laurie Anderson, David Bowie en Dave Douglas om er maar een paar te noemen. Op 6-jarige leeftijd emigreerde hij met zijn muzikale ouders naar Seattle. Sinds 1994 is hij onderdeel gaan uitmaken van de New Yorkse jazzscene. Daar vond hij o.m. in de Knitting Factory zijn muzikale bakermat. Nu tourt hij met zijn eigen band Scratch. Dit kwartet is eigenlijk het Cuong Vu Trio met als speciale gast Chris Speed. Speed is ook geen onbekende in de New Yorkse jazzscene en goed bevriend met muziekmaker en trompettist Steve Bernstein (binnenkort in het bimhuis). Speed wisselt regelmatig tussen klarinet (soms elektronisch bewerkt) en de tenorsaxofoon. Vooral Stomu Takeishi valt op door de wervelende partijen op zijn 5-snarige electrische bas en hij is duidelijk de bindende factor binnen het gezelschap. Hij verbindt schijnbaar intuïtief met zijn bijna lyrische basspel de muzikale uitstapjes van zijn collega's tot één geheel. Naast enkele nieuwe nummers worden er nummers gespeeld van de CD It's Mostly Residual. Een nummer als Chitter Chatter begint bijna als een verzameling losse klanken waarin steeds meer structuur komt en het eindigt als een strakke compositie. Cuong Vu geeft soms met één hand aan de trompet en één aan de elektronica vorm en kleur aan zijn muziekstukken. Hij laat daarbij vele wisselende muzikale boeiende landschappen aan het oor voorbij trekken.

Klik HIER voor een fotoreportage.


(Ook gepubliceerd op Draaiomjeoren)

Piep en grom bij MuziekPodium Zeeland

donderdag 3 mei 2007, jazzcafé 't Schuttershof, Middelburg.

Dave Liebman, tenorsaxofoon;
Ellery Eskelin, tenorsaxofoon;
Tony Marino, bas;
Jim Black, drums.

Twee grommende tenorsaxofoons met een zwiepende bas en strakke klappen op de drums vulden het podium van jazzcafé 't Schuttershof. Op een 'gewone' donderdagavond trok het gezelschap een redelijk gevulde zaal. De 60-jarige Dave Liebman maakte ooit faam toen hij in de 70-er jaren gevraagd werd om bij Miles Davis te komen spelen. Hij speelde met Davis op 4 albums mee. Later speelde hij met Chick Corea mee. Liebman's primaire instrument is eigenlijk de sopraansaxofoon, maar hij speelt ook piano, fluit, klarinet, drums èn natuurlijk zoals vanavond de tenorsax. Tenorsaxofonist Ellery Eskelin behoort tot de nieuwe lichting hedendaagse improvisatoren die geïnspireerd zijn door de vrije jazz. Vanavond heeft hij zijn vaste drummer Jim Black meegenomen, terwijl Liebman zijn vaste bassist Tony Marino aan zijn zijde weet.
Het album Different But The Same (hatOLOGY 615) namen ze in 2004 op in dezelfde samenstelling.




Klik HIER voor een fotoverslag van Eddy Westveer.

Tutu Puoane

woensdag 2 mei 2007, Desafinado, Middelburg

Tutu Puoane, zang;
Ewout Pierreux, piano;
Guus Bakker, bas;
Jasper van Hulten, drums.

Foto en tekst Eddy Westveer

De Zuidafrikaanse zangeres Tutu Puoane verblijft al ruim een jaar of 4 in de lage landen. Tegenwoordig woont de 5 maanden zwangere Tutu met haar partner, de pianist Ewout Pierreux, in België.
In Desafinado treedt ze op met haar kwartet en brengt voornamelijk muziek van haar nieuwe CD Song!. De CD wordt komend weekend gepresenteerd in de Kleine Zaal van de Antwerpse Arenbergschouwburg.
Er worden nummers uitgevoerd van gerenommeerde mensen als Joey Calderazzo, Pat Metheny, Bert Joris, Vince Mendoza, maar ook van jonge zuidafrikaanse muzikanten. Een prachtig opzwepend en vurig gezongen lied met duidelijk Afrikaanse elementen was voor mij het hoogtepunt van de avond. Dit lied ging ergens over. Tutu zei hier na afloop zelf over "don't ask me to explain this", maar de boodschap was iets van "bless you all". En daar konden we het mee doen. Een mooie avond in Desafinado!

Klik HIER voor alle foto's van dit concert.

Wikipedia

Foto van Roy Hargrove op Wikipedia (Engels-, Duits- en Italiaanstalig)

Slotavond Porgy en Bess jubileummaand

zondag 29 april 2007 vanaf 16.00 uur, Porgy en Bess, Terneuzen

Met o.m. The South Jazzband, met speciale gast Jack van Poll op piano; aansluitend Joep Peeters en The Peeters Sisters met "Swinging the Beatles" en tot slot jamsession met alle muzikanten en Lillian Boutté en band.

"Nostalgie, sentiment, oude garde, oude meuk", dat zijn zo'n beetje de opmerkingen die ik hoorde over het optreden van The South Jazzband. De groep die in de beginjaren van Porgy en Bess ook regelmatige acte de presence gaf bestaat in 2007 ook 50 jaar. Dat de heren het nog niet verleerd waren, bleek wel. Aan de andere kant heeft het ook wel wat aandoenlijks wanneer heren van boven de 70 nog steeds de grappen vertellen van toen ze 30 waren. De tijd stond even stil. Vaak werden momenten teruggehaald uit de tijd dat Frank Koulen het gezicht was van jazzclub Porgy en Bess. The South Jazz band speelt twee sets met enkele gastoptredens van Jack van Poll. De avond begint met Joep Peeters, in de begin jaren '80 speelde hij piano bij Lillian Boutté and Friends. Joep is verder wereldberoemd in Breda en verre omstreken. Hij is Heer van Breda, onderscheiden met de Duketown Award en drager van de Penning van de stad Breda. Joep Peeters , zijn Gumbo Gabbers en de Peeters Sisters (Chris, San en Wies Peeters) hebben een programma samengesteld waarbij met de muziek van de Beatles als gids een muzikale reis wordt gemaakt door de jaren veertig, vijftig en zestig van de vorige eeuw. Jump & Jive, Rhythm & Blues, Rock & Roll zijn de stations waar halt gehouden wordt en waar muziek gemaakt wordt in al die stijlen. later zal ook Lillian Boutté zich met haar band mengen in het feestgedruis. Joep Peeters blijft aan de piano.

Klik HIER voor de fotoreportage.

85 jaar !!

zondag 29 april 2007, Brussel

Happy birthday Toots!