Bert Joris presenteert eerste CD op Dreyfus-label

Zondag 16 september 2007, Porgy en Bess, Terneuzen


Bert Joris, trompet, bugel;
Dado Moroni, piano;
Dré Pallemaerts, drums;
Ira Coleman, bas.



Begin dit jaar heeft de Vlaamse jazztrompettist Bert Joris met zijn kwartet (bestaande uit Dado Moroni op piano, Dré Pallemaerts op slagwerk en Philippe Aerts op bas) in Studio Toots opnames gemaakt voor zijn nieuwe CD Magone. Ter promotie van deze plaat – zijn eerste op het Dreyfus-label - en de opening van het concertseizoen van Porgy en Bess brengt Bert Joris werk hiervan ten gehore. De plaats van bassist Philippe Aerts, op toer met Richard Galliano, wordt binnen het viertal ingenomen door Ira Coleman die o.m. meespeelde met Dee Dee Bridgewater, Betty Carter en Herbie Hancock.
Geopend wordt met de compositie King Kombo, een vervolg op twee andere stukken van Joris’ hand King’s Garden en Kong’s Garden. Na de uptempo starter en opwarmer is het tijd om de trompet om te ruilen voor de bugel, wat tijdens het concert veelvuldig gebeurt. The Mighty Bobcat is een mooie ballad die fraai samenspel oplevert met de meehummende Dado Moroni achter de Steinway. To Philip is geschreven voor inspirator Philip Catherine waarmee hij meer dan 15 jaar heeft samengewerkt en begint met een mooie solo van Ira Coleman op de bas. De titel Magone is een samenvoeging van “mother is gone” en in het Italiaans staat het synoniem voor opgekropt verdriet. Het nummer is ter nagedachtenis aan de veel te vroeg overleden Inge van Tiel, partner van saxofonist Kurt van Herck. Het met passie gespeelde titelnummer levert inderdaad een brok in de keel op en toont de absolute hechtheid van de groep.
De eerste set wordt afgesloten met Blue Alert, een blues van Joris’ vorige CD.
In het nummer Triple kun je bijna horen hoe een kat de vogeltjes besluipt en geeft op die manier de haat-liefde verhouding weer die de trompettist met zijn kat heeft. Veel nummers leveren naast sublieme muziekmomenten ook prachtige anekdotes op. Zo is Signs & Signatures een compositie uit de tijd dat broer Dirk Joris piano speelde in hun band The Shoarma’s, genaamd naar hun favoriete voedsel. Het laatste nummer voor de onvermijdelijke toegift, Mr Dodo, is een ode aan pianist Dado Moroni met daarin een bezielende solo van Dré Pallemaerts die met zijn handen een ingehouden adem van het aanwezige publiek weet af te dwingen. Een geweldig concert en een schitterende CD (Dreyfus FDM 46050 369112 SB126) in de winkel!


Klik HIER voor een fotoreportage van Eddy Westveer.

Dit artikel werd ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Binnenkort in Porgy en Bess!

RESERVERINGEN:
Porgy en Bess
Noordstraat 52
4531 GJ Terneuzen
Telefoon: 0115-613293
Email

Roberta Gambarini met Dee Dee Bridgewater en Roy Hargrove
op het North Sea Jazz Festival 2007

Tweede editie Pure Jazz

Lucent Danstheater & Studio3 / Theater aan het Spui / Mercure Hotel

Den Haag, 7 en 8 september 2007

Het augustusnummer van Jazz (Nu) informeert inclusief een extra bijlage uitgebreid over het tweede Pure Jazz Festival in Den Haag. Toen op 14 september (1 week ná het festival!!) het glossy magazine bij mij door de brievenbus gleed, wist ik zeker dat het op Pure Jazz drukker had moeten zijn. De organisatie kijkt terug op een geslaagde 2e editie van het festival. Het Haagse jazzfestival werd dit jaar teruggebracht naar 2 dagen èn uitsluitend binnenpodia. Ruim 3500 bezoekers genoten het weekend van optredens van ca. 50 acts in de zalen van het Theater aan het Spui, Lucent Danstheater, Studio3 en in het Mercure Hotel. Vooral zaterdag was het gezellig druk.

Pure Jazz 2007 leek een aantal “artists in residence” te hebben. Zo was daar op vrijdag Oleta Adams als hoofdact op het podium van het Lucent Danstheater. Zij bracht daar samen met bassist Paul Peterson en drummer en echtgenoot John Cushon nummers uit het repertoire van Billie Holiday en Ella Fitzgerald. Ook dook ze zaterdagavond spontaan op in de foyer van Theater aan het Spui waar Hans Dijkstal het programma Jazz op West presenteerde. Oleta wisselde daar even van plaats met Bas van Lier. Daarna veranderde ze van lokatie en outfit om later met haar eigen trio versterkt door trompettist Philip Harper haar inbreng aan het festival af te sluiten. Philip Harper was het ook die samen met creatief directeur van Pure Jazz Michael Varekamp de vrijdagavond opende met een Tribute to Art Blakey. De nummers (o.m. One by One, Whisper Not, Fantasy in D) werden aan elkaar gepraat met een flink aantal beeldende anekdotes uit een tijdperk dat eindigde met de dood van Art Blakey in 1990. Harper trad ooit als 18-jarig knaapje in dienst van Blakey en ontving muzikale levenslessen van de bandleider. Zo werd hem geleerd om het repertoire van Billie Holiday met meer gevoel te kunnen spelen door ook de songteksten te kunnen zingen. Drummer Ralph Peterson (die zaterdag ook zeer verdienstelijk trompet bleek te spelen) speelde 20 jaar en 30 pond geleden samen met Harper bij Blakey en staat te boek als de laatste Jazz Messenger en drumde naast Blakey. Een andere ex-messenger, Benny Golson, die zaterdagavond met routiniers Kirk Lightsey (70) op piano, Reggie Johnson (67) op bas en Douglas Sides (65) optrad, vertelde het verscheurende verhaal van de dag dat Clifford Brown met de auto verongelukte als inleiding voor zijn Immortal Brown. De 78-jarige saxofonist toonde in goede conditie te zijn en nam zijn 3 kale collega’s nog eens op de hak door op te merken dat de lessenaars met bladmuziek voor hun neus moesten suggereren dat zij goed geschoold waren. In de serie van topconcerten paste zeker ook de Trumpet Summit met Philip Harper, Gerard Presencer, Ralph Peterson, Peter Beets, en Wiro Mahieu. De plaats van de eerder aangekondigde Ack van Rooyen werd ingenomen door saxofonist Simon Rigter en wat mij betreft een gemiste kans om hier Benny Golson te krijgen. Overigens eindigde de bijdrage van Philip Harper aan dit concert wat onverwacht. Eerder draaide hij -om zijn onvrede te tonen over het geluid- tijdens een door hem en Presencer beurtelings prachtig uitgevoerd Caravan, de monitor demonstratief naar het publiek.Een dag eerder konden we de Britse Presencer al bezig zien en horen met trombonist Ilja Reijngoud samen met Martijn van Iterson met o.m. werk van Reijngouds CD New Arrival (Original Blonde, Why certainly) en werk van John Scofield (o.a. Everybody’s party). Vervolgens tref je een goed uur later Ilja Reijngoud weer aan met zijn muzikale vrienden van de Houdini’s Remixed! met veel werk van hun mooie nieuwe CD!
Het leuke van dit festival is eigenlijk wel dat er veel kruisbestuivingen zijn en dat je muzikanten in tal van hoedanigheden op diverse podia op één of twee dagen kunt aantreffen. Hiermee wordt de kleinschaligheid en de intimiteit benadrukt en gelijkertijd is dit ook waarom iedere vergelijking met (het ooit Haagse) North Sea Jazz Festival mank gaat. Overigens kun je met optredens op zes podia onmogelijk alle concerten meemaken. Van de enige zaal waar gerookt mocht worden, Studio 3, heb ik dan ook weinig meegekregen. Ntjamrosie, Ben Westbeech, Jazzanova’s Alex Barck, Rednose Distrikt & Benny Sings om er maar eens een paar te noemen heb ik helaas gemist.

Er bleef genoeg keuze over. Met het thema Jazz & Words werden er in de Grote Zaal een brug geslagen tussen literatuur en muziek. Zo liet Kees van Kooten zijn werk op verrassende wijze begeleiden en inkleuren door door Corrie van Binsbergen (met Alan Purves, Hein Offermans, Pieter Jan Cramer, Joost Buis en Tineke de Jong). Van Kooten stond daar met enigszins pijn in het hart omdat hij het concert van Benny Golson moest missen. Komend seizoen gaan Jules Deelder en New Cool Collective op toernee. En Pure Jazz had de primeur. De New Cool Collective speelt heerlijk keihard swingende muziek Van enige organisatie en samenhang tussen de Collective en Deelder leek (nog) geen sprake. Na de Kutsong hield ik het even voor gezien.Jazz & Words werd afgesloten met Urban Roots United. Dit is een nieuw project van Michael Varekamp met rappers Andy Ninvalle, Homer MC en D.N.A., saxofonisten Benjamin Herman en Cyrille Oswald, Wiboud Burkens op keybords, Harry Emmery op bas en Erik Hoeke op drums. Zij brachten een aanstekelijke combinatie van hiphop en jazz en sloten daarmee het festival in de Grote Zaal op het hoogtepunt af.

Zie hele fotoverslag van Eddy Westveer HIER!

Dit verslag is ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Porgy en Bess opent jazzseizoen

Zondag 16 september wordt het jazzseizoen van jazzclub Porgy en Bess in Terneuzen geopend door het Bert Joris/Dado Moroni Quartet. Het concert begint om 16.00 uur.

De tournee die het kwartet maakt, staat in het teken van de nieuwe cd van Bert Joris, Magone. Onder meer het Bimhuis (donderdag de 13e) in Amsterdam wordt aangedaan. En Porgy en Bess natuurlijk, waar de trompettist al zo veel memorabele concerten heeft gegeven. Bert Joris is een graag geziene gast in Porgy. Als trompettist behoort tot de absolute top. En hij blaast niet alleen in de major league. Ook zijn werk als componist en arrangeur is grote klasse. Het Brussels Jazz Orchestra getuigt daar vaak van. Dado Moroni is een gigant op de piano, zijn eigenzinnige spel is stevig geworteld in de jazztraditie en tegelijk een smaakvolle combinatie van hedendaagse New Yorkse energie en verfijnde Italiaanse grandeur.


Bert en Dado zijn vrienden en werken al langere tijd samen. Het album dat ze samen hebben opgenomen, is uitgekomen op het bekende Dreyfus label. Ira Coleman is de bassist tijdens de tournee. Hij speelde deze zomer in Europa met zangeres Dee Dee Bridgewater. Zijn optreden tijdens het recente North Sea Jazz Festival heeft veel indruk gemaakt. Op de cd speelt Philippe Aerts overigens de baspartij. Drummer Dré Pallemaerts is stilaan uitgegroeid tot een van de grootsten in Europa. Sinds enkele jaren zwaait de Belg de scepter over de slagwerkafdeling van het conservatorium in Parijs. Hij speelt al sinds zijn jonge jaren met Bert Joris. Tijdens het recente Jazz Middelheim in Antwerpen speelde het kwartet nog een compositie uit die tijd. Pallemaerts en Aerts waren er in 1986 ook al bij toen Bert Joris de cd Sweet Seventina opnam. Vanaf die tijd zijn de drie Belgen steeds verder gegroeid. Ruim twintig jaar later is er dus een nieuwe cd, nu niet met Michel Herr als pianist, maar met de grote Dado Moroni.


Bert Joris, trompet en bugel
Dado Moroni, piano
Ira Coleman, bas
Dré Pallemaerts, drums

Verder staan dit jaar in ieder geval nog op het programma:

zaterdag 6 oktober 20.00 uur Roberta Gambarini Quartet

zondag 21 oktober 16.00 uur Paulien van Schaik en Hein v.d. Geijn plus strings

zondag 4 november 16.00 uur Frank Morgan met Trio Rein de Graaff

vrijdag 30 november 20.15 uur CD presentatie Lewinski (Arno Krijger)

zondag 9 december 16.00 uur Bert v.d. Brink Trio (Tournee VPRO Boy Edgar Prijs)

Jazzclub Porgy en Bess

Noordstraat 52 (klik hier voor kaart)

4531 GJ Terneuzen

Telefoon: 0115-613293

Email sturen

Zeeland Nazomerfestival en Koning Kunst

"Zeeland Nazomerfestival kijkt terug op een geslaagde editie. De voorstellingen op locatie en de activiteiten in het festivalhart werden allen uiterst positief ontvangen door pers en publiek. De kwaliteit van het gebodene was over de gehele linie hoog. Ook in organisatorisch opzicht is het Nazomerfestival goed verlopen. Er kwamen zo’n 22.500 bezoekers af op het festival waaronder velen van buiten Zeeland."

Bovenstaande schrijft ZNF zelf op haar website.

Volgens mij hebben de thuisblijvers gelijk gekregen. En aangezien ik zelf ook tot de thuisblijvers behoor, kan ik niet inhoudelijk oordelen over het niveau van de voorstellingen. Ik volg mijn gevoel en ga gewoon niet. Ik kan natuurlijk wel luisteren naar wat anderen zeggen en schrijven. Ik hoor mensen die ik hoog inschat "overgewaardeerd, overgesubsidiëerd, elitair, arrogant en te hoog gegrepen" roepen. En natuurlijk de lokatie was vaak prachtig, maar ja die was er al! Deze week werd ik zeer getroffen door een ingezonden brief in de PZC. De dame die de brief schreef, had de slotavond op het Ruud van Meijel-plein bezocht (ik heb het Abdijplein sinds het Middelburg Jazzfestival omgedoopd, omdat de ZNF-directeur vond dat het zijn plein was!). De optredende band Zita Swoon had kennelijk bij Koning Kunst afgedwongen dat er tijdens het concert geen drankjes geschonken mochten worden. Zodoende moesten de "vele" bezoekers op een droogje de avond doorbrengen. Kunst gaat voor plezier, ook op de feestelijk slotavond.

Zeeland Nazomerfestival 2008

Het valt mij op dat er in Zeeland erg krampachtig en met veel (gemeenschaps)geld wordt vastgehouden aan het Zeeland Nazomerfestival. Zeeland moet zich artistiek en cultureel kennelijk juist voor buiten de provincie op de agenda plaatsen. Voor de sponsors en zeker de Provincie Zeeland lijkt het me een goed moment om de uitgangspunten nog eens allemaal te heroverwegen. Tijd voor een frisse Zeeuwse wind door Zeeland Nazomerfestival!

In Memoriam Joe Zawinul

Jazz and beyond

Zaterdag 18 augustus 2007, Jazz Middelheim, Park den Brandt, Antwerpen

Het 2-jaarlijkse festival Jazz Middelheim in het park Den Brandt in Antwerpen kent voor alle 5 dagen een ander thema. De vierde dag biedt met het thema “Jazz and beyond” alle mogelijkheden en carte blanche voor de programmeurs.

Wanneer de Duitse trombonist Nils Wogram met zijn Root 70 Plus om stipt 3 uur de dag opent, is de grote menigte nog niet op het programma af gekomen. Slechts een schamel aantal voorste rijen in de festivaltent is bezet. Root 70 Plus is Wogram’s bekende kwartet uitgebreid met de indrukwekkende Russische pianist Simon Nabatov, waar hij ook als duo mee samen musiceert sinds 1994. Zowel Wogram als Nabatov heeft een herkenbare klassieke achtergrond. Jazzthema’s vermengen zich op natuurlijke wijze met klassieke en moderne klanken zoals in Eat It, waarin Nabatov op onconventionele wijze de snaren van de piano beroert en Wogram hem bijstaat op melodica. Het concert is op momenten rustig kabbelend en ingetogen dan weer biedt het boeiende en wervelende uitstapjes. Het nummer Desert is een bijna romantische ballad beginnend met een mooie bassolo van Matt Penman waarin drummer Jochen Rückert het nummer fraai ritmisch in kleurt. Hayden Chisholm maakt indruk met zijn soli waarbij hij zijn altsax van tijd tot tijd omruilt met de basklarinet en Wogram’s melodica. In Wild 13 etaleert Wogram nog eens de flexibiliteit van de trombone en de diversiteit aan klanken; hij laat zijn instrument grommen en klinken als een didgeridoo. Mooi zaterdagmiddagconcert!
Om 5 uur in de middag is het de beurt aan het Eric Legnini Trio met Matthias Allamane op bas en Dré Pallemaerts die de aangekondigde Franck Aghulon achter de drums vervangt. De 37-jarige Legnini staat te boek als één van de meest getalenteerde jazzpianisten van dit moment en België’s trots achter de jazzpiano. Het trio stelt niet teleur en hij brengt een mooi evenwichtige serie met nummers van zijn CD’s Miss Soul en het dit jaar verschenen Big Boogaloo. Een subliem samenspelend trio met vandaag hierin Dré Pallemaerts als debutant. Er worden mooie soulvolle nummers gebracht, zoals het Miss Soul zonder pianist. In het naar een Cubaanse cocktail genoemde Mojito Forever laat Legnini heerlijke Latijnsamerikaanse invloeden doorklinken met een subtiele drumsolo er in verwerkt. De set wordt afgesloten met het titelnummer Big Boogaloo.

Vallen de eerste twee concerten in de categorie “Jazz”, dan valt Dez Mona zeker in de categorie “and beyond”. Je zou ze zo snel niet verwachten op een jazzfestival, maar veeleer op alternatieve popfestivals. Ze kunnen zelf ook nog niet geloven dat ze voor Jazz Middelheim werden gevraagd. Dez Mona, genaamd naar Desdemona uit Shakespeare’s Otello, is afkomstig uit de Antwerpse scene. De stem en sfeer van zanger/stemkunstenaar Gregory Frateur roept bij mij associaties op met Velvet Underground’s Nico. Hij brengt met veel passie en drama songs, teksten en stilte. Arid Song is een dergelijk gepassioneerd nummer met een mooie melancholieke bijdrage van accordeonist Roel Van Camp. In het nummer Trial als duo met bassist Nicolas Rombouts zoals ze in 2003 zijn begonnen, wordt de melancholie door het bijna angstaanjagende gekrijs zelfs heel invoelbaar. En ondanks de vaak niet zuivere zang weet de groep te boeien. En heel af en toe wordt de muziek zelfs licht swingend zoals in de ironische gospel Loordy Loordy Loordy en het nummer Sister. Maar feestmuziek is het zeker niet! Het wordt tijd voor iets luchtigers.

De Matthew Herbert Big Band is iets luchtigers. Matthew Herbert betreedt met glimmende zwarte lakschoenen het volgebouwde podium. Hij bijt in een wijnglas, het geluid wordt opgenomen en gesampled en vervolgens kan het feest beginnen en de in smoking geklede 18-koppige big band met dirigent Pete Wraight komt op. Straatgeluiden mengen zich met muziek. Herbert heeft radicale opvattingen over zijn muziek: geen gebruik van drumcomputers of bestaande samples . Live bewerkt hij de klank van het orkest en mixt dat wild met ter plekke geproduceerde geluidjes. Het scheuren van papier, het leeg laten lopen van ballonnen, maar ook meer muzikale geluidssamples worden tijdens het concert steevast bewerkt en gebruikt in een muzikale collage. Matthew Herbert Big Band is feest en doet mij af en toe wat denken aan het Willem Breuker Kollektief. De band speelt hard en het is een feest om de band die slechts nu en dan optreedt bezig te zien. Jazz and beyond; einde dag 4 Jazz Middelheim.

Dit artikel is ook gepubliceerd op JazzPodium.

Klik HIER voor een uitgebreidere fotoreportage.

TOP 15 jazzstandards

Een (jazz-)standard is een nummer dat zo bekend is bij het publiek en de muzikanten dat het tot standaardrepertoire van de jazz behoort. Bij jamsessies zijn die standards vaak het vertrek- en eindpunt, het thema, waarop de improvisatie is gebaseerd. In eerste instantie gaat het vaak om songs uit populaire musicals van het begin van de vorige eeuw. Later komen daar ook "klassieke" jazzcomposities bij van de groten van de jazz. En tegenwoordig kunnen ook pop- en rocksongs het schoppen tot jazzstandard. Van "All the things you are" via "Body and soul" tot "You go to my head", en van "Blackbird" via "Exit music" tot "River man"... de lijst mogelijke jazzstandards is bijna eindeloos, al bestaat er een consensus over ongeveer 3000 titels.
Radio 1 (VRT) heeft daaruit een longlist van 150 songs gekozen. Tot vorige week kon gestemd worden voor de favoriete standards.
Onderstaande lijstje is het resultaat.

1. My funny Valentine (Rodgers/Hart)
2. Bluesette (Toots Thielemans)
3. Summertime (Miles Davis)
4. Take Five (Desmond)
5. Round Midnight (Thelonious Monk)
6. Autumn Leaves (Les Feuilles Mortes) (Kosma/Prevert/Mercer)
7. Cantaloupe island (Hancock)
8. Georgia On My Mind (Carmichael/Gorrell)
9. Mack the Knife (Weill/Brecht/Blitzstein)
10. So What (Miles Davis)
11. My Favorite Things (Rodgers/Hammerstein)
12. The Girl From Ipanema (Jobim/Morais/Gilberto)
13. Caravan (Ellington/Tizol)
14. Fly Me To The Moon (Howard)
15. Ne Me Quitte Pas (Brel)

Meer info: http://www.jazzmiddelheim.be/ en http://www.radio1.be/

Jazz Middelheim

Woensdag 15 augustus is het 2-jaarlijkse Jazz Middelheim festival gestart. Het festival duurt tot en met a.s. zondag. Zaterdag en zondag doen wij verslag van onderstaande programma.

zaterdag 18 augustus - Jazz and beyond

15.00
Nils Wogram's Root 70 feat. Simon Nabatov
Nils Wogram: trombone

Hayden Chisholm: altsax, basklarinet

Matt Penman: contrabas

Jochen Rückert: drums

Simon Nabatov: piano

17.00
Eric Legnini Trio
Eric Legnini: piano

Matthias Allamane: bas

Franck Aghulon: drums

19.00
Dez Mona
Gregory Frateur: stem

Nicolas Rombouts: contrabas

Roel Van Camp: accordeon

Bram Weijters: piano en Fender rhodes

Steven Cassiers: drums

21.00
Matthew Herbert Big Band
Matthew Herbert: keyboards, accordeon & sampling

Pete Wraight: dirigent

Neil Thomas: zang

Valerie Etienne: zang
Andrew Cook: trompet

Gavin Mallet: trompet
Graham Russell: trompet
Adam Linsley: trompet
Robert McKay: bariton saxofoon

Lisa Walsingham: saxofoon

Richard Pardy: saxofoon

Benjamin Castle: saxofoon

Martin Williams: saxofoon

Patrick Hartley: trombone

John Higginbotham: bas trombone/tuba

Christopher Cole: trombone

Marc Godfoid: trombone

Russel Swift: bas

Paul Flush: piano

Peter Cater: drums

zondag 19 augustus - Grand Finale

15.00
Jef Neve Trio
Jef Neve: piano

Piet Verbist: bas

Teun Verbruggen: drums

17.00
Nicolas Thys & The 68 Monkeys
Tony Malaby: tenorsax

Andrew D'Angelo: altsax

Ryan Scott: gitaar

Jon Cowherd: piano

Nicolas Thys: contrabas

Nasheet Waits: drums

19.00
Bert Joris Quartet
Bert Joris: trompet, bugel

Dado Moroni: piano

Philippe Aerts: bas

Dré Pallemaerts: drums

21.00
Ornette Coleman 3 Bass Quintet
Ornette Coleman: altsax, trompet, viool

Albert McDowell: electrische bas

Tony Falanga: contrabas

Charnett Moffett: bas

Denardo Coleman: drums

Voor meer informatie over Jazz Middelheim klik HIER

Easy to love: Roberta Gambarini op North Sea Jazz

zaterdag 14 juli 2007, North Sea Jazz Festival, Ahoy Rotterdam

Roberta Gambarini, vocals; Tamir Hendelman, piano; Neil Swainson, bas; Jake Hanna, drums; met speciale gasten:
Roy Hargrove, trompet, vocals en Dee Dee Bridgewater, vocals.

Vorig jaar stond Roberta Gambarini tijdens het North Sea Jazz Festival in dezelfde zaal (Darling) met George Mraz op bas, Willie Jones III op drums en de toen 87-jarige Hank Jones (geboren 31 juli 1918) aan de vleugel. Ook dit jaar staat het Hank Jones Roberta Gambarini Quartet geprogrammeerd. Voor de zekerheid stond in de Timetable al een extra pianist, Tamir Hendelman, vermeld. En inderdaad vanwege gezondheidsredenen – “niets ernstigs", wordt er benadrukt – is hem de vlucht naar Europa afgeraden. Roberta is inmiddels al enige jaren een regelmatig terugkerende gast op het North Sea Jazz Festival. Dit jaar is ze al eerder in North Sea Jazz sferen als optredend gast aan boord van het cruiseschip MS Rotterdam samen met o.a. Marcus Miller, Dee Dee Bridgewater, Roy Hargrove en anderen. Voor Roberta Gambarini lijkt 2007 het jaar van de erkenning en de doorbraak te worden. De Jazz Journalists Association heeft Roberta met genomineerden Cassandra Wilson, Diana Krall, Dianne Reeves, Nancy Wilson en Tierney Sutton uitgeroepen tot “2007's Female Vocalist of the Year”.

De afwezigheid van Hank Jones wordt goed gecompenseerd. Om te beginnen met het geluid. Het is mij tijdens het afgelopen festival opgevallen dat we niet te vaak getrakteerd worden op een mooi evenwichtig geluid. Dreunende rondzingende en irritant dominerende bassen waren helaas vaak ons deel. Voorafgaande aan dit concert loopt manager en producer Larry Clothier het geluid na en stelt voor ieder instrument het niveau af en blijft ook bij de knoppen staan. Deze aandacht komt ongetwijfeld het geluid voor publiek en muzikanten te goede. De in New York wonende Italiaanse put uit een uitgebreid repertoire van standards. Roberta brengt met haar heldere stem veel werk van Ellington. Als speciale gast wordt trompettist Roy Hargrove ten tonele gevoerd die ook later zijn vocale inbreng zal leveren. Vervolgens voegt bijna onherkenbaar en min of meer in cognito verborgen onder een hoedje Dee Dee Bridgewater zich bij het gezelschap. Dit levert een paar mooie duetten en plaatjes op. Door het ogenschijnlijk niet geregisseerde intermezzo met Bridgewater verliest Gambarini haar tijdsbesef en kondigt 20 minuten vóór het eind het laatste nummer aan. De fout herstellend komen ze terug voor een toegift van een half uur! Roy Hargrove heeft het podium verlaten, maar al scattend laat Roberta Gambarini de trompet nog eens klinken, zoals alleen zij dat kan!Wie Roberta Gambarini dit jaar nog eens wil zien en horen kan dat doen in Newport, Los Angeles, Seattle, het Ibiza Jazz Festival, het Duke Ellington Jazz Festival, The Blue Note in New York, Toronto, Moskou èn haar favoriete jazzclub Porgy en Bess in Terneuzen. De datum van het laatstgenoemde concert is nog niet bekend, maar hou de agenda in de gaten!

Dit artikel is ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Klik HIER voor een fotoreportage van Eddy Westveer.

God Only Knows

Zaterdag 14 juli, Laurenskerk, Rotterdam

Bert van den Brink, Marcussen hoofdorgel Laurenskerk

Met het idee dat er in Rotterdam niets muzikaals te beleven is, willen de Rotterdammers graag afrekenen. Het North Sea Jazz Festival 3 dagen binnen de muren van het Ahoy-complex “op Zuid” is daarvoor niet voldoende. Met 141 concerten op 50 binnen- en 8 buitenpodia is Rotterdam van 30 juni t/m 16 juli de jazzstad van Nederland. Dit alles onder de noemer van North Sea Round Town en met verschillende thema’s zoals Jazz Around The World, Jazz op Zuid, Jong Talent Podium, Jazzheldinnen aan de Maas èn Orgel Anders.
Op zaterdag 14 juli bespeelt Bert van den Brink het Marcussen hoofdorgel van de Laurenskerk. De winnaar van de VPRO-Boy Edgar prijs behoeft nauwelijks introductie, maar de Laurens met zijn orgel misschien wel. De vijf eeuwen oude laatgotische kerk staat voor velen symbool voor de geschiedenis van Rotterdam. Op 14 mei 1940 wordt de kerk zwaar getroffen door het bombardement op Rotterdam en blijven alleen de muren overeind staan. In 1947 start de heropbouw en pas in 1968 wordt de kerk weer volledig in gebruik genomen. Overigens is de kerk door de huidige situering geen stralend middelpunt van de stad geworden. Het plein voor de kerk is omsloten door weinig fraaie achterkanten van bedrijven en woningen. Dan het orgel, of beter gezegd de orgels: tijdens de wederopbouw van de kerk ontstond de uitzonderlijke mogelijkheid alle orgels in de Laurenskerk door één en dezelfde bouwer (Marcussen & Søn, Denemarken) te laten vervaardigen. Een situatie die nergens anders voorkomt. Het hoofdorgel is het grootste volledig mechanische orgel van Europa en telt 85 registers en bijna 7.700 pijpen. De langste pijpen zijn 10 meter lang. Sinds 2005 is Hayo Boerema de vaste organist en hij begeleidde Bert van den Brink tijdens zijn kennismakingstocht op dit orgel.
Bert van den Brink opent het concert om zijn publiek te laten wennen aan het orgelgeluid. Verscholen achter het immense orgel is hij onzichtbaar voor het publiek, wat natuurlijk ook omgekeerd het geval is. Vervolgens laat hij in zijn Improvisaties alle facetten van het orgel horen. Het is nauwelijks te bevatten dat dit gigantische instrument een heel fijn, subtiel en zuiver geluid kan voortbrengen. Bovendien is het heel goed mogelijk om de emotie en de essentie van jazzmuziek te laten horen. Bert doet dat op zijn inlevende en fijngevoelige wijze met My Funny Valentine, Bossa Blues van Clare Fischer en Duke Ellington’s Sophisticated Lady. En wat dan te denken bij deze (goddeloze of is het goddelijke) jazzmuziek in dit godshuis? Het concert vervolgt met de klanken van een Beach Boy favoriet God Only Knows. Een gospel blues sluit het concert af met hallelujah-klanken en Bert neemt, nu zichtbaar op het balkon naast de klavieren, een staande ovatie in ontvangst!

Dit artikel werd ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Klik HIER voor een fotoverslag

Ditjes en datjes in Dizzy.....

Donderdagavond 12 juli werd de serie Summerschoolconcerts afgesloten in Jazzcafé Dizzy in Rotterdam. Het rokerige, rumoerige en zweterige Dizzy bood podium aan het Harold Danko Trio die op hun beurt weer Gerard Presencer en Philip Catherine als gast hadden.

Harold Danko is het meest bekend van zijn langdurige samenwerkingen met Chet Baker, Gerry Mulligan, Thad Jones/Mel Lewis, Lee Konitz and Woody Herman. Sinds 1998 leek hij van de aardbodem verdwenen toen hij op uitnodiging van Eastman leiding ging geven aan het Jazz & Contemporary Media Department. In het kader van de Summerschoolconcerts is hij in Nederland waar hij de afgelopen week voor studenten en professionals workshops heeft gegeven. Het concert in Dizzy was de afsluiter en vormde tevens het Openingsconcert voor de concerten van North Sea Round Town. In Dizzy kon je vooral genieten van het overwegend rokende, bellende, sms-ende publiek dat mede door de lage toegangsprijs (gratis!!) lekker ongestoord verder kon kletsen over allerlei ditjes en datjes.Harold Danko, piano
Hein van de Geyn, bass
Billy Hart, drums
Gerard Presencer, trompet
Philip Catherine, gitaar

ART Hotel Rotterdam

ART Hotel Rotterdam is een 4-sterren hotel met 104 hotelappartementen. Deze kamers – kleurrijk en elk weer compleet anders ingericht - zijn uitgerust met volledige kitchenette en alle moderne faciliteiten zoals internet, safe, hifi set, TV met DVD speler, een senseo koffiezetapparaat, een 2 pits kookstel en kunstwerken aan de muur.

De kleurrijke inrichting is een magic mix van moderne kunstwerken, antieke- en moderne meubels en speciaal ontworpen tapijten. Iedere kamer is anders....

Wij verblijven hier tijdens het North Sea Jazz Festival!

Sterke verhalen.........

De laatste 2 weken heb ik geblogd op Hallo, hier Terschelling...! rondom het Oerol festival 2007 met als thema "Sterke verhalen".

Oerol 2007 zit er weer op. De meeste foto's zijn geüpload en hieronder zie je een overzicht van waar ik foto's heb gemaakt; soms slechts een paar en soms een beetje meer. Al met al heb ik zo'n dikke 400 foto's aan mijn fotverzameling toegevoegd. Met de onderstaande links kun je door mijn foto's navigeren. Veel kijkplezier!

Muziek op het Groene Strand:
DJ Shantel & Bucovina Club Orkestar

Netsayi

De Kift

Dele Sosimi

Theater:

Théâtre du Centaure met "Cargo" bij Elvisplak
Circus Baobab met "de aap van Saudieu" in het Geitenpark
Théâtre de l'Unité met "Oncle Vania à la campagne" bij Cor van Jan de Post
David Goddyn & Kim Scheerder met "Carrousel" bij camping Cupido
Theatergroep Vis à Vis met "Groenland" bij zwembad de Dôbe
The Lunatics & Momggol met "Ku Do" bij Nollekesplak Noord
Boilerhouse & Waterlanders met Beachcomber (Strandjutter) bij Paal 8
Meindert Talma & The Negroes in de Vijfpoort in Formerum

Straattheater:
Grietine Molenbuur met "Silhouetten" (een reprise) in de straten van Midsland
The Von Trolley Quartet bij de kerk van Midsland
Yukiko Nakamura op het Brandarisplein in West

Oerovoorstellingen:
Manon Ossevoort; Het trekkermeisje bij de jachthaven in West

Kunst:
Zomersprookjes tussen paal 17 en 18
De Aardappeleter bij paal 3
Tentstation op het wad bij dijkovergang Kinnum

Overig:
Opening Oerol op Westerkeyn
Slot Oerol op het Groene Strand

Alle bovenstaande foto's èn ook niet alle niet gerubriceerde foto's zijn te vinden in de fotoset Oerol 2007.

Tot Oerol 2008 (13 t/m 22 juni)!

Even verhuisd.....

Deze blog is tijdelijk verhuisd naar Terschelling......

35e Scheldejazz alleen hoogtepunten!

Het 35e Scheldejazz is voorbij. De start op donderdagavond in Porgy en Bess met de trompetklanken Philip Harper en afsluitend op zondagavond in dezelfde jazzclub met de rijpe vocale klanken van Mark Murphy.

En daar tussen in vele muzikale hoogtepunten zoals op vrijdag het Jef Neve Trio met Rony Verbiest op trekzak (bandoneon) en toeter (Baritonsax), de Rik Mol Group en de afterparty met DJ Maestro en muzikanten.

Op zaterdagmiddag waren er de Cubaanse klanken van La Sonora Cubana met de stokoude Mazacote die prima pasten bij de zonnige terrassen op de markt van Terneuzen en de heerlijke zomerse temperaturen. Op diezelfde zaterdag 3 concerten in Porgy en Bess beginnend met het jeugdige Zero Torrent, daarna kon het dak er af met het viermanschap Goudsmit, Trujillo, Vierdag & Vink en als afsluiter de uit Breda afkomstige Auratones met als speciale gast trompettist Gerald Presencer. Ondertussen had op deze zaterdagavnd de Belgische Boogie Boy met zijn Woogies de boel op de markt op stelten gezet met zijn aanstekelijk Tribute to Ray Charles.

En dan is het weer al zondag. Wat ik daar van meegekregen heb: Mdungu en Nueva Manteca speelden op het podium op de markt. Not James Dean, met heerlijke relaxte songs en de 'local giants' Boo's Jazzoo's speelden op het hoge nieuwe podium op het even nieuwe Arsenaalplein. En dan nog een prachtige stijlvolle afsluiting door Mark Murphy in Porgy en Bess.

En dan zit dit festival - met veel hoogwaardige acts, mooi weer en zeker op zaterdag en zondag veel bezoekers - er weer op.

Op naar het 36e Scheldejazz, traditiegetrouw in het weekend ná Pinksteren!






Foto's van Scheldejazz vind je HIER.

Hilde gefeliciteerd!

zondag 3 juni 2007

Vandaag wordt de Belgische jazzvocaliste Hilde Vanhove 34 jaar (zou ik gezworen hebben!!)! Hilde, hier gefotografeerd op de markt van Terneuzen tijdens het 35e Scheldejazz en genietend van de klanken van La Sonora Cubana.

Hilde, tot snel!

Philip Catherine Trio

zondag 27 mei 2007, International Jazz Festival Middelburg

Philip Catherine, gitaar;
Philippe Aerts, bas;
Mimi Verderame, drums.

Op de tweede avond van het jonge International Jazz Festival Middelburg bijt het Philip Catherine Trio het spits af voor een kleine honderd aanwezigen op het Abdijplein. De geringe belangstelling zal te wijten zijn aan een mix van factoren, waarbij het vroege tijdstip van de avond èn het aangekondigde buienfront de voornaamsten zijn. De symphatieke Engelse Belg, die dit jaar 65 wordt, valt hierin niets te verwijten. Hij wordt begeleid door de 48-jarige Belgische Italiaan Dominique "Mimi" Verderame op drums en de 42-jarige Brusselse Belg Philippe Aerts. Het trio openend met Embraceable You brengt een prachtige medley ten gehore van een aantal bewerkingen van standards (Gershwin, Berlin) en eigen composities. Hello George, opgedragen aan de blinde piano legende George Shearing is een sfeervol en lyrisch nummer. Catherine brengt zijn muziek gepassioneerd en "gegrepen door zijn instrument" waarbij alle routineuze handelingen lijken uitgesloten. De meeggebrachte akoestische gitaar blijft onaangeroerd op het podium staan en zijn Gibson moet al het werk doen. Voor de uitvoering van Gilles et Mirona verlaten Aerts en Verderama even het podium en speelt de gitarist een duet met zich zelf. Hierbij vormt een opgenomen gitaarpartij de basis en duelleert de gitaarmeester met zich zelf. Catherine weet met zijn gitaarspel en zijn trio op het grote plein een bijna intieme huiskamersfeer te creëren. De set wordt na Letter From My Mother met het toepasselijke Time After Time afgesloten.

Voor het volledige programma van het festival klik op het Festivallogo.

Klik HIER voor een fotoreportage!

Denise Jannah & Willem Breuker Kollektief

vrijdag 25 mei, Theater De Leest Waalwijk

Henk de Jonge, piano; Rob Verdurmen, drums; Arjen Gorter, bas; Andy Altenfelder, trompet; George Pancraz, trompet; Andy Bruce, trombone; Bernard Hunnekink, trombone, tuba; Maarten van Norden, tenor sax; Rutger van Otterloo, sopraan- en altsax; Esmée Olthuis, altsax.

Voor mij wat nieuwe namen in het Willem Breuker Kollektief; allereerst is er Rutger van Otterloo die de muzikale partijen van de zieke Willem Breuker overneemt. De plaatsen van Hermine Deurloo en Boy Raaymakers zijn ingenomen door respectievelijk Esmée Olthuis en George Pancraz. Bernard Hunnekink fungeert als muzikaal leider.
Het concert van deze avond is er één uit de serie Jazz Impuls dubbelconcerten en brengt een gevarieerd aanbod uit de gearrangeerde werken van Willem Breuker. De samenwerking met de Nederlandse jazzdiva Denise Jannah dateert al van 2000 en leverde de CD Thirst! op. Voor de pauze wordt een bonte mix van muziek gebracht van Kurt Weill, Charles Mingus en ook stukken uit de filmmuziek Faust. Breuker kocht enige tijd geleden de filmrechten van een stomme film en schreef daar de muziek bij. Het gehele twee uur durende filmmuziekstuk gaat tijdens het Prague Spring Music Festival op tweede Pinksterdag in première. Tijdens dit concert is er voldoende ruimte voor alle muzikanten om te soleren, maar de kenmerkende onvoorspelbaarheid en spontaniteit via vreemde noten en grappen en grollen blijven wat achterwege. Wellicht is de langdurige afwezigheid van de meester zelf daar debet aan. Denise Jannah doet haar entree in het laatste nummer van de eerste set met de Amerikaanse standard I Remember April. De tweede set wordt geopend met I heard as if I had no ear op tekst van Emily Dickinson. Vervolgens wordt de zeer spannende bewerking van Cole Porters Night and Day en het monumentale My Ship van Kurt Weill uitgevoerd. Na Faust nr. 10 en Ornette Coleman’s Lonely Woman is er tijd voor Caraïbische klanken met Waridikiri naar een gedicht van de Arubaanse Ernesto Rosenstand in een bewerking van Bernard Hunnekink met een fraaie solo van Esmée Olthuis. Daarna vliegen we weer terug naar Nederland met Telkens Weer op tekst van Friso Wiegersma en muziek van Ruud Bos in een arrangement van Willem Breuker. Met My Resistance Is Low , een bewerking van Henk de Jong, wordt door Denise Jannah samen met de vocale inbreng van leden van het Kollektief op een waardige Breukeriaanse wijze het concert afgesloten.

Klik HIER voor een FOTOVERSLAG.