Eric Vloeimans' Gatecrash

woensdag 28 maart 2007, Muziek Podium Zeeland, Café 't Schuttershof, Middelburg

Eric Vloeimans, trompet;
Jeroen van Vliet, piano, Fender Rhodes;
Gulli Gudmundsson, contrabas, basgitaar;
Jasper van Hulten, drums.

Eric Vloeimans' Gatecrash dwingt stilte af en levert een geboeid publiek op! Superconcert!
Dit keer alleen mijn korte (en misschien onvolledige) notities. Een soort staccato verslag met woorden en weinig zinnen. De plaatjes vertellen de rest, hoop ik.
1. V-Flow (Openingsnummer)
2. Into The Sun (van Gulli Gudmundsson)
3. To Jon (de canadese Jon Hassell/gebruik van harmoniser)
4. Laurine (ongezonde vrouw / begint met groovy solo van Jeroen)
5. Prince of Darkness (gewijd aan Miles Davis)
6. Klif (Gulli)
7. Ravens and Wolfs (?)
8. Remscheid (Masterclass in Remscheid)
9. Picollo David (Jeroen van Vliet)
10. Images of Washinghton is eigenlijk een remake van het nummer Song van de CD Brutto Gusto. Op CD uitgevoerd met/door Fay Lovsky.
11. Hyper is geinspireerd door Erwin Zimmerman, beter bekend als (DJ) Git Hyper.
12. Bonzi (Van klassieke Mercedes met meer dan 200.000 kilometer op de teller naar een lullige Ford Mondeo met een truttig knikhondje voor op de hoedenplank)

Minpuntje: 20 EURO voor een CD (Gatecrashin’) verkocht aan de zaal is te duur (i.p.v. een normale prijs van 15 EURO)! Een beetje bescheidenheid siert de mens.

Voor fotoreportage: klik HIER!

Expositie april 2007

Restaurant Kolkzicht Art & Food
Galerie + kunsthandel Contrast&

Young VIPS-tour

woensdag 21 maart 2007, Muziek Podium Zeeland, Café 't Schuttershof, Middelburg

Franz von Chossy Trio

Franz von Chossy, piano;

Sean Fasciani, bass;

Flin van Hemmen, drums.

WINNAAR DUTCH JAZZ COMPETITION
Het eerste deel van het Young VIPS-tourconcert is voor de winnaar van de eerste prijs van The Dutch Jazz Competition. Het trio brengt werk van hun CD "Awakenings". De virtuoze pianist speelt samen met bassist Sean Fasciani en de in 2004 als beste solist geselecteerde drummer Flin van Hemmen. Als onderdeel van de prijs zijn ze in juli ook in Rotterdam te zien en te horen op het North Sea Jazz Festival 2007.

Harmen Fraanje's "Aneris"
Harmen Fraanje, piano;
Brice Soniano, bass, vocals;
Toma Gouband, drums;
Anton Goudsmit, gitaar.


HOU JE KOP TOCH DICHT, MEVROUW!
Het tweede deel van de Young VIPS-tour bestaat uit een optreden van Harmen Fraanje's Aneris met een gastrol voor Anton Goudsmit. Goudsmit die voor de tweede keer in deze combinatie meespeelt vervangt de aangekondigde klarinetist/saxofonist Michael Moore. Wat mij betreft een zeer waardige vervanging, want ik zie en hoor Anton Goudsmit graag spelen. Het is het laatste nederlandse concert in het kader van deze Young VIPS-tour. De volgende concerten van Harmen Fraanje in een soortgelijke formule (pure improvisatie) staan in Frankrijk gepland. En dan met een (gast)rol van Magic Malik op fluit. Het concert van Aneris bestaat uit één lange improvisatie en begint met enkele piano-akkoorden. Van daaruit begint een muzikale ontdekkingsreis waarvan de route en de bestemming niet bekend zijn (maar vermoedelijk wel ruwweg de aankomsttijd). Bassist Brice Soniano en percussionist/drummer Toma Gouband musiceren op het scherpst van de snede met een ongekende intensiteit. Gouband zittend achter een wat ongewoon ogende drumkit. Hij gebruikt alle middelen om in samenhang met de improvisatie te begeleiden en te sturen. Soniano brengt door middel van zijn zang onverwachte sfeerveranderingen aan. Anton Goudsmit speelt op zijn Gretsch (niet die oude kast uit 1953!) en brengt verfijnde klanknuances. Hij duikt met zijn gitaarspel diep in deze muzikale trip en vult het eerder genoemde duo perfect aan. Ook verrast hij met een vocale inbreng. De dove en irritante dame die het gehele concert luid kwebbelt, ontgaat helaas zijn mooi gezongen boodschap: HOU JE KOP NOU EENS!
Oh ja, en dan is er natuurlijk ook nog Harmen Fraanje. Vreemd genoeg speelt hij deze avond geen hoofdrol. Hij lijkt gegrepen door het intense samenspel van zijn muzikale collega's. En het lukt hem niet om een hoofdrol in de improvisatie te krijgen. Hij zegt hier zelf later over niet zo nodig zijn positie te moeten bewijzen als er afbreukrisico is voor de goed lopende muzikale samenwerking. Ook dat is improvisatie.

Voor fotoreportage: klik HIER.

Eric Ineke JazzXpress

zondag 18 maart 2007, Porgy en Bess, Terneuzen

Eric Ineke, drums;
Jeroen Dijkhuizen, tenorsaxofoon;
Rik Mol, trompet, flügelhorn;
Rob van Bavel, piano;
Marius Beets, bass



Voor fotoreportage: klik HIER.

Marc Ribot’s Ceramic Dog

maandag 12 maart 2007, Muziek Podium Zeeland Café ‘t Schuttershof, Middelburg

Marc Ribot, gitaar, elektronica, vocals;
Shahzad Ismaily, basgitaar, moog, percussie, elektronica, vocals;

Ches Smith, drums, elektronica, vocals.

Marc Ribot is waarschijnlijk het meest bekend geworden in zijn rol van vaste gitarist bij Tom Waits. Hij speelde echter ook met Solomon Burke, Elvis Costello en John Zorn. Zijn werk met zijn Ceramic Dog Trio heeft wellicht de meeste verwantschap met Zorns radicale werken. Ribot zelf omschrijft zijn trio als een free-punk-funk-experimental-psychedelic-post-elektronica power trio. Alle genoemde elementen zijn bij Ceramic Dog aanwezig, maar de omschrijving is te beperkend. De muziek gaat van melodieus en harmonisch via ritmisch en funky naar stevig en opzwepend. En hypnotiserende repetitieve klanken leiden tot energieke geluidssculpturen die soms gepaard gaan met een overvloed aan decibellen. Ceramic Dog is geen project of gelegenheidsformatie, maar een hecht trio dat goed op elkaar ingespeeld is. Zonder duidelijke onderlinge communicatie wordt er geïmproviseerd en geëxperimenteerd. Er wordt gegarandeerd dat het volgende concert niet exact hetzelfde zal zijn. Het expressieve gebruik van de aanwezige elektronica biedt het publiek voldoende kleur en afwisseling om meegesleept te worden in het concert. Basgitarist Shahzad Ismaily bedient zich met zijn lange ranke vingers ook (soms gelijktijdig) van de 32 toetsen tellende Rogue Moog. Dit uit de jaren 80 van de vorige eeuw daterende instrument levert prachtige stuwende basklanken. Drummer Ches Smith zit dominant als een jonge hond achter zijn kit en stuwt de ritmes en kleurt de klanken. Gitaargoochelaar Marc Ribot toont enigszins vermoeid als gevolg van de Europese toernee met veel reizen. De vermoeidheid is echter absoluut niet hoorbaar en de energie spat van zijn gitaarspel af.
“There is a place in the city where all the people want to dance”. Ribot componeerde ook werken voor dansgezelschappen en bij één van de nummers merkt hij op niet beledigd te zijn wanneer mensen gaan dansen. Het concert wordt afgesloten met het nummer “When We Were Freaks” ook van zijn Ceramic Dog CD. De tekst is volgens Ribot van zijn accountant. Een accountant die in de zestiger jaren furore maakt met het anti-oorlogsgedicht “I Sucked The Biggest Dick in Ho Chi Minh City”.

Klik hier voor een volledig fotoverslag van dit energieke en bijzondere concert!

Dit artikel werd ook gepubliceerd op DRAAI OM JE OREN.