vrijdag 25 mei, Theater De Leest Waalwijk
Henk de Jonge, piano; Rob Verdurmen, drums; Arjen Gorter, bas; Andy Altenfelder, trompet; George Pancraz, trompet; Andy Bruce, trombone; Bernard Hunnekink, trombone, tuba; Maarten van Norden, tenor sax; Rutger van Otterloo, sopraan- en altsax; Esmée Olthuis, altsax.
Voor mij wat nieuwe namen in het Willem Breuker Kollektief; allereerst is er Rutger van Otterloo die de muzikale partijen van de zieke Willem Breuker overneemt. De plaatsen van Hermine Deurloo en Boy Raaymakers zijn ingenomen door respectievelijk Esmée Olthuis en George Pancraz. Bernard Hunnekink fungeert als muzikaal leider.
Het concert van deze avond is er één uit de serie Jazz Impuls dubbelconcerten en brengt een gevarieerd aanbod uit de gearrangeerde werken van Willem Breuker. De samenwerking met de Nederlandse jazzdiva Denise Jannah dateert al van 2000 en leverde de CD Thirst! op. Voor de pauze wordt een bonte mix van muziek gebracht van Kurt Weill, Charles Mingus en ook stukken uit de filmmuziek Faust. Breuker kocht enige tijd geleden de filmrechten van een stomme film en schreef daar de muziek bij. Het gehele twee uur durende filmmuziekstuk gaat tijdens het Prague Spring Music Festival op tweede Pinksterdag in première. Tijdens dit concert is er voldoende ruimte voor alle muzikanten om te soleren, maar de kenmerkende onvoorspelbaarheid en spontaniteit via vreemde noten en grappen en grollen blijven wat achterwege. Wellicht is de langdurige afwezigheid van de meester zelf daar debet aan. Denise Jannah doet haar entree in het laatste nummer van de eerste set met de Amerikaanse standard I Remember April. De tweede set wordt geopend met
I heard as if I had no ear op tekst van Emily Dickinson. Vervolgens wordt de zeer spannende bewerking van Cole Porters Night and Day en het monumentale My Ship van Kurt Weill uitgevoerd. Na Faust nr. 10 en Ornette Coleman’s Lonely Woman is er tijd voor Caraïbische klanken met Waridikiri naar een gedicht van de Arubaanse Ernesto Rosenstand in een bewerking van Bernard Hunnekink met een fraaie solo van Esmée Olthuis. Daarna vliegen we weer terug naar Nederland met Telkens Weer op tekst van Friso Wiegersma en muziek van Ruud Bos in een arrangement van Willem Breuker. Met My Resistance Is Low , een bewerking van Henk de Jong, wordt door Denise Jannah samen met de vocale inbreng van leden van het Kollektief op een waardige Breukeriaanse wijze het concert afgesloten.
Klik HIER voor een FOTOVERSLAG.
Henk de Jonge, piano; Rob Verdurmen, drums; Arjen Gorter, bas; Andy Altenfelder, trompet; George Pancraz, trompet; Andy Bruce, trombone; Bernard Hunnekink, trombone, tuba; Maarten van Norden, tenor sax; Rutger van Otterloo, sopraan- en altsax; Esmée Olthuis, altsax.
Voor mij wat nieuwe namen in het Willem Breuker Kollektief; allereerst is er Rutger van Otterloo die de muzikale partijen van de zieke Willem Breuker overneemt. De plaatsen van Hermine Deurloo en Boy Raaymakers zijn ingenomen door respectievelijk Esmée Olthuis en George Pancraz. Bernard Hunnekink fungeert als muzikaal leider.Het concert van deze avond is er één uit de serie Jazz Impuls dubbelconcerten en brengt een gevarieerd aanbod uit de gearrangeerde werken van Willem Breuker. De samenwerking met de Nederlandse jazzdiva Denise Jannah dateert al van 2000 en leverde de CD Thirst! op. Voor de pauze wordt een bonte mix van muziek gebracht van Kurt Weill, Charles Mingus en ook stukken uit de filmmuziek Faust. Breuker kocht enige tijd geleden de filmrechten van een stomme film en schreef daar de muziek bij. Het gehele twee uur durende filmmuziekstuk gaat tijdens het Prague Spring Music Festival op tweede Pinksterdag in première. Tijdens dit concert is er voldoende ruimte voor alle muzikanten om te soleren, maar de kenmerkende onvoorspelbaarheid en spontaniteit via vreemde noten en grappen en grollen blijven wat achterwege. Wellicht is de langdurige afwezigheid van de meester zelf daar debet aan. Denise Jannah doet haar entree in het laatste nummer van de eerste set met de Amerikaanse standard I Remember April. De tweede set wordt geopend met
I heard as if I had no ear op tekst van Emily Dickinson. Vervolgens wordt de zeer spannende bewerking van Cole Porters Night and Day en het monumentale My Ship van Kurt Weill uitgevoerd. Na Faust nr. 10 en Ornette Coleman’s Lonely Woman is er tijd voor Caraïbische klanken met Waridikiri naar een gedicht van de Arubaanse Ernesto Rosenstand in een bewerking van Bernard Hunnekink met een fraaie solo van Esmée Olthuis. Daarna vliegen we weer terug naar Nederland met Telkens Weer op tekst van Friso Wiegersma en muziek van Ruud Bos in een arrangement van Willem Breuker. Met My Resistance Is Low , een bewerking van Henk de Jong, wordt door Denise Jannah samen met de vocale inbreng van leden van het Kollektief op een waardige Breukeriaanse wijze het concert afgesloten.Klik HIER voor een FOTOVERSLAG.
