Dele Sosimi's "Identity"

Vorige week ontving ik per Royal Mail de nieuwe CD Identity van Dele Sosimi en zijn Afrobeat Orchestra. Ik zag de aanstekelijke band in juni van dit jaar bezig op het podium van het Groene Strand tijdens het Oerol festival. Ik herinner me een wervelend optreden met funky, groovy, jazzy, swingende wereldmuziek. En je hoorde ook onmiskenbaar de klanken van Fela Anikulapo-Kuti. En dat laatste is natuurlijk niet verwonderlijk. Fela Kuti en Dele Sosimi hebben dezelfde roots en begin jaren '80 speelden ze al samen. In 1986 richtte hij samen met zoon Femi Kuti The Positive Force op, waarvan hij tot eind 1995 bandleider was. Toen verhuisde hij naar Londen en startte zijn eigen band. Onlangs verscheen deze aanstekelijke CD. Binnenkort speelt hij waarschijnlijk mee met het Amsterdamse Bernies Lounge ter promotie van hun CD Red Mango, waarop hij op een aantal tracks meespeelde.

Foto's van het optreden op Terschelling vind je HIER!

http://www.delesosimi.org/

Tachtig jaar en nog steeds cool

Lee Konitz & Walter Lang

zaterdag 3 november 2007, MuziekPodium Zeeland, Doopsgezinde Kerk, Middelburg

Lee Konitz, alt saxofoon;
Walter Lang, piano.

Na een ochtendvlucht van Sienna naar Keulen, een aansluitende autorit naar het Zeeuwse Middelburg, een kop uiensoep en een Griekse salade begint Lee Konitz zijn concert. De vorige maand tachtig jaar geworden Konitz speelt onversterkt en probeert tijdens de eerste ingezette tonen rekening te houden met de galm die het bijna honderd jaar oude kerkgebouw produceert. De vijfendertig jaar jongere Walter Lang begeleidt hem op de vleugel. Lang studeerde aan Berklee in Boston en aan de Amsterdamse Hogeschool voor Kunsten. Sinds 1999 heeft hij zijn eigen trio met bassist Nicolas Thys en drummer Rick Hollander. Lee Konitz oogt erg ontspannen en gaat ook de dialoog aan met het publiek. “Zijn er nog vragen?” “Antwoorden misschien?” “Verzoeknummers?”

Het komt zelfs tot ‘audience participation’ waarbij de bezoekers mee mogen neuriën. Konitz en Lang putten uit een indrukwekkende oevre-bibliotheek. Deze avond biedt veel ruimte voor subtiele en goed te volgen improvisaties waarbij het thema niet verloren gaat. Van de recente CD ‘Ashiya’, allemaal composities van Lang, worden slechts een paar verdwaalde akkoordenschema’s gespeeld. Na vijf kwartier spelen en een toegift beginnen Konitz’ vingers van de kleppen te glijden, zoals hij zelf zegt. Het applaus en de gecontroleerde zuivere klanken klinken nog lang na.


Klik HIER voor een fotoverslag van dit concert.

Eerste editie SwingFestival geslaagd!

SwingFestival Breda


zondag 28 oktober 2007, Café Zeezicht, Café ’t Hart van Breda, Café Sam Sam, Golden Tulip Keyser, PARA en Mezz

Met Rob van Bavel Trio met Tineke Postma, Sensuál, Joep Peters Trio, The Jan Learbuch Orchestra met Hilde Vanhove en Ellister van der Molen, BOSCO – Bogers Swing Collective, Fernando Lewis Supersession
Op zondag 28 oktober vond de eerste editie plaats van het Swing Festival Breda met een keur van Nederlandse jazzmusici, waarvan velen met Bredase “roots”. Zie het volledige programma. De optredens waren gesitueerd in hartje Breda op diverse lokaties en waren allen vrij toegankelijk. Dat wil zeggen als je er nog bij kon dan. In de café’s was het in ieder geval lekker druk. In Café Zeezicht (welke zee??) speelde Tineke Postma mee met het Rob van Bavel Trio en werd ook de jeugdige Sebastiaan van Bavel (Van Bavel junior zogezegd) ten tonele gevoerd. In Golden Tulip Keyser, de vaste lokatie van the Jan Learbuch Orchestra, waren ondermeer te gast de Belgische jazzvocaliste Hilde Vanhove en Ellister van der Molen op bugel. Bij het Bredase poppodium Mezz speelden de Fernando Lewis Supersession de muziek van Ray Charles. En heel toevallig en niet in het kader van dit festival speelde in het aangrenzende Mezzcafé vooraf het Belgische Dez Mona. De afsluiter was een korte JAM in de grote zaal van Mezz. De organisatie kijkt terug op een goed verlopen eerste editie van dit festival en richt de blik op 2008.

Een fotoverslag tref je HIER.

Led Tyftelin, Shoosabuster, Meg Nem Sa, Ouch.....

TYFT (IJsland/VS)

donderdag 25 oktober 2007, MuziekPodium Zeeland, Café ‘t Schuttershof, Middelburg

Hilmar Jensson, gitaar;
Jim Black, drums, electronics;
Andrew d’Angelo, tenorsaxofoon, basklarinet, electronics.
“Heftige straf van boven” is kennelijk zo ongeveer de letterlijke vertaling van Tyft. En dat is nou juist wat het niet is, tenzij je natuurlijk allergisch bent voor het grensoverschrijdende gitaargeluid van Hilmar Jenson. In Tyft , de verrassing van het Try Tone Festival 2006, is verder een belangrijke rol weggelegd voor Andrew d’Angelo op tenorsaxofoon, basklarinet en electronica. We zagen hem eerder aan het werk bij de Belgische New Yorker Nicolas Thys & The 68 Monkeys. Het driemanschap wordt gecompleteerd door meester slagwerker Jim Black, hier eerder te gast samen met Dave Liebman, die zich overigens ook ruimhartig bediende van allerlei fuzzy en bassige klanken uit zijn meegebrachte Apple. Veel composities van Jensson die ruimte bieden tot improvisatie, maar de aan elkaar gewaagde muzikanten verdwalen niet en de muziek blijft hecht.


Klik HIER voor een fotoverslag van dit concert.