Michael Moore, klarinet, basklarinet
en altsaxofoon;Eric Vloeimans, trompet;
Marc van Roon, piano;
Paul Berner, bas;
Owen Hart jr., drums.
Michael Moore volgens het World Wide Jazz Web:
Michael Moore kreeg klarinetlessen van zijn vader. Op z'n zeventiende speelde hij 's avonds in plaatselijke clubs. In Boston studeerde hij aan het New England Conservatory. Als lid van het orkest van de theatergroep The Salt Lake Mime Troupe speelde hij in Europa, waar hij rond 1977 bleef hangen. Hij speelde op straat, alleen, en met zijn broer Gregg op trombone en slagwerker Michael Vatcher, beide eveneens afkomstig uit The Salt Lake Mime Troupe. Daarnaast speelde hij met Gijs Hendriks, Misha Mengelberg en Guus Janssen en schreef muziek voor dans en theater.
In 1986 kreeg hij de Boy Edgar prijs voor zijn bijdrage aan de Nederlandse jazz en geimproviseerde muziek. Hij maakt tegenwoordig deel uit van het Maarten Altena Ensemble, het Guus Janssen Orkest en het ICP Orkest. Daarnaast speelt hij frisse neo-bop in Jasper Bloms Zut Alors! en kamerachtige muziek met Ernst Reijseger en Han Bennink in Trio Clusone en in een trio met Tobias Delius en Wolter Wierbos. Hij speelt verder in Available Jelly, in het Nederlands/New Yorkse gezelschap the Persons en leidt een eigen kwartet.
"Michael Moore, die popsongs als Neil Hefti's 'Girltalk' logisch aan een Herbie Nichols thema koppelt, liet zijn altsax zingen als een kanarie in een kooitje (spatzuiver en toch een beetje treurig), maar demonstreerde ook hoe je zonder mondstuk mooi schor op een klarinet kunt toeteren." (Erik van den Berg in De Volkskrant)
Klik hier voor een fotoverslag van dit concert
