Philip Catherine Trio

zondag 27 mei 2007, International Jazz Festival Middelburg

Philip Catherine, gitaar;
Philippe Aerts, bas;
Mimi Verderame, drums.

Op de tweede avond van het jonge International Jazz Festival Middelburg bijt het Philip Catherine Trio het spits af voor een kleine honderd aanwezigen op het Abdijplein. De geringe belangstelling zal te wijten zijn aan een mix van factoren, waarbij het vroege tijdstip van de avond èn het aangekondigde buienfront de voornaamsten zijn. De symphatieke Engelse Belg, die dit jaar 65 wordt, valt hierin niets te verwijten. Hij wordt begeleid door de 48-jarige Belgische Italiaan Dominique "Mimi" Verderame op drums en de 42-jarige Brusselse Belg Philippe Aerts. Het trio openend met Embraceable You brengt een prachtige medley ten gehore van een aantal bewerkingen van standards (Gershwin, Berlin) en eigen composities. Hello George, opgedragen aan de blinde piano legende George Shearing is een sfeervol en lyrisch nummer. Catherine brengt zijn muziek gepassioneerd en "gegrepen door zijn instrument" waarbij alle routineuze handelingen lijken uitgesloten. De meeggebrachte akoestische gitaar blijft onaangeroerd op het podium staan en zijn Gibson moet al het werk doen. Voor de uitvoering van Gilles et Mirona verlaten Aerts en Verderama even het podium en speelt de gitarist een duet met zich zelf. Hierbij vormt een opgenomen gitaarpartij de basis en duelleert de gitaarmeester met zich zelf. Catherine weet met zijn gitaarspel en zijn trio op het grote plein een bijna intieme huiskamersfeer te creëren. De set wordt na Letter From My Mother met het toepasselijke Time After Time afgesloten.

Voor het volledige programma van het festival klik op het Festivallogo.

Klik HIER voor een fotoreportage!

Denise Jannah & Willem Breuker Kollektief

vrijdag 25 mei, Theater De Leest Waalwijk

Henk de Jonge, piano; Rob Verdurmen, drums; Arjen Gorter, bas; Andy Altenfelder, trompet; George Pancraz, trompet; Andy Bruce, trombone; Bernard Hunnekink, trombone, tuba; Maarten van Norden, tenor sax; Rutger van Otterloo, sopraan- en altsax; Esmée Olthuis, altsax.

Voor mij wat nieuwe namen in het Willem Breuker Kollektief; allereerst is er Rutger van Otterloo die de muzikale partijen van de zieke Willem Breuker overneemt. De plaatsen van Hermine Deurloo en Boy Raaymakers zijn ingenomen door respectievelijk Esmée Olthuis en George Pancraz. Bernard Hunnekink fungeert als muzikaal leider.
Het concert van deze avond is er één uit de serie Jazz Impuls dubbelconcerten en brengt een gevarieerd aanbod uit de gearrangeerde werken van Willem Breuker. De samenwerking met de Nederlandse jazzdiva Denise Jannah dateert al van 2000 en leverde de CD Thirst! op. Voor de pauze wordt een bonte mix van muziek gebracht van Kurt Weill, Charles Mingus en ook stukken uit de filmmuziek Faust. Breuker kocht enige tijd geleden de filmrechten van een stomme film en schreef daar de muziek bij. Het gehele twee uur durende filmmuziekstuk gaat tijdens het Prague Spring Music Festival op tweede Pinksterdag in première. Tijdens dit concert is er voldoende ruimte voor alle muzikanten om te soleren, maar de kenmerkende onvoorspelbaarheid en spontaniteit via vreemde noten en grappen en grollen blijven wat achterwege. Wellicht is de langdurige afwezigheid van de meester zelf daar debet aan. Denise Jannah doet haar entree in het laatste nummer van de eerste set met de Amerikaanse standard I Remember April. De tweede set wordt geopend met I heard as if I had no ear op tekst van Emily Dickinson. Vervolgens wordt de zeer spannende bewerking van Cole Porters Night and Day en het monumentale My Ship van Kurt Weill uitgevoerd. Na Faust nr. 10 en Ornette Coleman’s Lonely Woman is er tijd voor Caraïbische klanken met Waridikiri naar een gedicht van de Arubaanse Ernesto Rosenstand in een bewerking van Bernard Hunnekink met een fraaie solo van Esmée Olthuis. Daarna vliegen we weer terug naar Nederland met Telkens Weer op tekst van Friso Wiegersma en muziek van Ruud Bos in een arrangement van Willem Breuker. Met My Resistance Is Low , een bewerking van Henk de Jong, wordt door Denise Jannah samen met de vocale inbreng van leden van het Kollektief op een waardige Breukeriaanse wijze het concert afgesloten.

Klik HIER voor een FOTOVERSLAG.

North Sea Jazz Festival

Met het nieuwe programma van het North Sea Jazz Festival 2007 voor mijn neus moest het er toch nog van komen: het rangschikken van mijn foto's van 2006. Klik op onderstaande foto'van Leela James en je vindt een 160-tal plaatjes van de hieromder genoemde concerten. Veel plezier er mee!

• Branford Marsalis with Rotterdam Philharmonic Orchestra
• Bill Frisell Quintet
• Uri Caine Bedrock Trio
• Regina Carter Quintet
• Trygve Seim
• Hank Jones Trio with Roberta Gambarini
• Branford Marsalis Quartet ‘A Love Supreme’
• Leela James
• Matt Dusk
• RH Factor featuring Roy Hargrove
• Branford Marsalis Trio featuring Roy Haynes
• Izaline Calister
• Wadada Leo Smith’s Golden Quartet
• James Hunter
• Stacey Kent

Scheldejazz

Vanaf 31 mei t/m 3 juni is het Scheldejazz in Terneuzen!

Voor een volledig programma klik op onderstaande foto!

Lees HIER meer over Scheldejazz!

.....of ga naar fotoreportage 2007

Crystal Torres

Ik heb vorig jaar tijdens het North Sea Jazz Festival een flink aantal foto's gemaakt. Om de één of andere reden is het er nooit van gekomen om een goede selectie te maken. Met het programma voor het komende festival al in gedachten, ben ik begonnen wat foto's te selecteren en ze chronologisch aan mijn fotoset toe te voegen. Daar zitten plaatjes bij van Branford Marsalis, die toen artist in residence was. Maar ook van Regina Carter, Uri Caine, Hank Jones, Leela James èn van Roy Hargrove's RH Factor. De RH Factor stond vorig jaar op zondagavond als openingsact met Crystal Torres (zang èn trompet), Bruce Williams (altsax), Jason Marshall (baritonsax en hier op de foto), Tod Parsnow (gitaar), Charles McCampbell (toetsen), Lenny Stalworth (bas) en Jason Thomas (drums èn zang) in de Nile-zaal van het Ahoy complex . Een tweede trompet was voor mij een verrassing en Crystal Torres (voor mij) een onbekende. Gisteravond heb ik de foto's geplaatst en even gegoogled naar Crystal Torres. Op haar MySpace zag ik ook foto's van haar met Beyoncé Knowles. Ik heb Crystal even geattendeerd op haar foto's van mij met de RH Factor in het Rotterdamse Ahoy-complex.
Vanmorgen (!) kreeg ik een reactie terug van Crystal: "Hi Eddy, thanks for the email...those pics are great!!!!! Its funny you write now. I just played the same venue last night at the ahoy arena with Beyonce and thought of what a great time I had there with Roy last year. If you could send me a few that would be great. All the best!!!"
Wat een toeval!!

De foto's van North Sea Jazz Festival vind je HIER.

Klinkt er een trompet van de Brandaris?

"Klinkt er een trompet van de Brandaris, dan weet je zeker dat Oerol daar is", zo klonk in 2006 het lied bij de boot ter afscheid van de Oerolgangers die na het festival het eiland verlieten.
De voorverkoop van kaarten voor het programma van 2007 is begonnen. Dit jaar voor het eerste via internet. Vanaf maandag 7 mei mochten De Vrienden van Oerol al kaartjes kopen voor 4 grote voorstellingen. Op 14 mei kon iedereen kaartjes kopen.

De belangstelling voor de internetkaartverkoop van Oerol is zo groot, dat de computer van het jaarlijkse festival op Terschelling er tijdelijk van in de war raakte.

Volgens de Oerol-organisatie bezochten maandag 14 mei in de eerste uren 15.000 mensen de website voor kaartjes. De technische problemen die daardoor ontstonden, konden later worden verholpen. De voorverkoop begon een uur later dan gepland. Later kwamen veel bezoekers er niet 'door'. Oerols zakelijk directeur Janneke Staarink: "We betreuren het dat we onze bezoekers minder soepel van kaarten konden voorzien dan we hadden gehoopt."
De internetverkoop van maximaal 15.000 kaarten voor vier grote voorstellingen loopt door tot 1 juni. Vanaf 13 juni zijn op het eiland zelf 85.000 kaarten voor de 45 voorstellingen te koop. Bovendien blijft altijd een derde van het aanbod beschikbaar voor verkoop op de speeldag zelf. Oerol, met dit jaar Sterke Verhalen als thema, duurt van 15 tot en met 24 juni.

Héél véél foto's van Oerol vind je HIER!

Cuong Vu & Scratch

donderdag 10 mei 2007, jazzcafé 't Schuttershof, Middelburg

Cuong Vu, trompet;
Chris Speed, klarinet, tenorsaxofoon;
Stomu Takeishi, bas;
Ted Poor, drums.


De in Saigon geboren 36-jarige Cuong Vu wordt gezien als innovator binnen een nieuwe generatie muzikanten. Hij speelde met Pat Metheny, Laurie Anderson, David Bowie en Dave Douglas om er maar een paar te noemen. Op 6-jarige leeftijd emigreerde hij met zijn muzikale ouders naar Seattle. Sinds 1994 is hij onderdeel gaan uitmaken van de New Yorkse jazzscene. Daar vond hij o.m. in de Knitting Factory zijn muzikale bakermat. Nu tourt hij met zijn eigen band Scratch. Dit kwartet is eigenlijk het Cuong Vu Trio met als speciale gast Chris Speed. Speed is ook geen onbekende in de New Yorkse jazzscene en goed bevriend met muziekmaker en trompettist Steve Bernstein (binnenkort in het bimhuis). Speed wisselt regelmatig tussen klarinet (soms elektronisch bewerkt) en de tenorsaxofoon. Vooral Stomu Takeishi valt op door de wervelende partijen op zijn 5-snarige electrische bas en hij is duidelijk de bindende factor binnen het gezelschap. Hij verbindt schijnbaar intuïtief met zijn bijna lyrische basspel de muzikale uitstapjes van zijn collega's tot één geheel. Naast enkele nieuwe nummers worden er nummers gespeeld van de CD It's Mostly Residual. Een nummer als Chitter Chatter begint bijna als een verzameling losse klanken waarin steeds meer structuur komt en het eindigt als een strakke compositie. Cuong Vu geeft soms met één hand aan de trompet en één aan de elektronica vorm en kleur aan zijn muziekstukken. Hij laat daarbij vele wisselende muzikale boeiende landschappen aan het oor voorbij trekken.

Klik HIER voor een fotoreportage.


(Ook gepubliceerd op Draaiomjeoren)

Piep en grom bij MuziekPodium Zeeland

donderdag 3 mei 2007, jazzcafé 't Schuttershof, Middelburg.

Dave Liebman, tenorsaxofoon;
Ellery Eskelin, tenorsaxofoon;
Tony Marino, bas;
Jim Black, drums.

Twee grommende tenorsaxofoons met een zwiepende bas en strakke klappen op de drums vulden het podium van jazzcafé 't Schuttershof. Op een 'gewone' donderdagavond trok het gezelschap een redelijk gevulde zaal. De 60-jarige Dave Liebman maakte ooit faam toen hij in de 70-er jaren gevraagd werd om bij Miles Davis te komen spelen. Hij speelde met Davis op 4 albums mee. Later speelde hij met Chick Corea mee. Liebman's primaire instrument is eigenlijk de sopraansaxofoon, maar hij speelt ook piano, fluit, klarinet, drums èn natuurlijk zoals vanavond de tenorsax. Tenorsaxofonist Ellery Eskelin behoort tot de nieuwe lichting hedendaagse improvisatoren die geïnspireerd zijn door de vrije jazz. Vanavond heeft hij zijn vaste drummer Jim Black meegenomen, terwijl Liebman zijn vaste bassist Tony Marino aan zijn zijde weet.
Het album Different But The Same (hatOLOGY 615) namen ze in 2004 op in dezelfde samenstelling.




Klik HIER voor een fotoverslag van Eddy Westveer.

Tutu Puoane

woensdag 2 mei 2007, Desafinado, Middelburg

Tutu Puoane, zang;
Ewout Pierreux, piano;
Guus Bakker, bas;
Jasper van Hulten, drums.

Foto en tekst Eddy Westveer

De Zuidafrikaanse zangeres Tutu Puoane verblijft al ruim een jaar of 4 in de lage landen. Tegenwoordig woont de 5 maanden zwangere Tutu met haar partner, de pianist Ewout Pierreux, in België.
In Desafinado treedt ze op met haar kwartet en brengt voornamelijk muziek van haar nieuwe CD Song!. De CD wordt komend weekend gepresenteerd in de Kleine Zaal van de Antwerpse Arenbergschouwburg.
Er worden nummers uitgevoerd van gerenommeerde mensen als Joey Calderazzo, Pat Metheny, Bert Joris, Vince Mendoza, maar ook van jonge zuidafrikaanse muzikanten. Een prachtig opzwepend en vurig gezongen lied met duidelijk Afrikaanse elementen was voor mij het hoogtepunt van de avond. Dit lied ging ergens over. Tutu zei hier na afloop zelf over "don't ask me to explain this", maar de boodschap was iets van "bless you all". En daar konden we het mee doen. Een mooie avond in Desafinado!

Klik HIER voor alle foto's van dit concert.

Wikipedia

Foto van Roy Hargrove op Wikipedia (Engels-, Duits- en Italiaanstalig)

Slotavond Porgy en Bess jubileummaand

zondag 29 april 2007 vanaf 16.00 uur, Porgy en Bess, Terneuzen

Met o.m. The South Jazzband, met speciale gast Jack van Poll op piano; aansluitend Joep Peeters en The Peeters Sisters met "Swinging the Beatles" en tot slot jamsession met alle muzikanten en Lillian Boutté en band.

"Nostalgie, sentiment, oude garde, oude meuk", dat zijn zo'n beetje de opmerkingen die ik hoorde over het optreden van The South Jazzband. De groep die in de beginjaren van Porgy en Bess ook regelmatige acte de presence gaf bestaat in 2007 ook 50 jaar. Dat de heren het nog niet verleerd waren, bleek wel. Aan de andere kant heeft het ook wel wat aandoenlijks wanneer heren van boven de 70 nog steeds de grappen vertellen van toen ze 30 waren. De tijd stond even stil. Vaak werden momenten teruggehaald uit de tijd dat Frank Koulen het gezicht was van jazzclub Porgy en Bess. The South Jazz band speelt twee sets met enkele gastoptredens van Jack van Poll. De avond begint met Joep Peeters, in de begin jaren '80 speelde hij piano bij Lillian Boutté and Friends. Joep is verder wereldberoemd in Breda en verre omstreken. Hij is Heer van Breda, onderscheiden met de Duketown Award en drager van de Penning van de stad Breda. Joep Peeters , zijn Gumbo Gabbers en de Peeters Sisters (Chris, San en Wies Peeters) hebben een programma samengesteld waarbij met de muziek van de Beatles als gids een muzikale reis wordt gemaakt door de jaren veertig, vijftig en zestig van de vorige eeuw. Jump & Jive, Rhythm & Blues, Rock & Roll zijn de stations waar halt gehouden wordt en waar muziek gemaakt wordt in al die stijlen. later zal ook Lillian Boutté zich met haar band mengen in het feestgedruis. Joep Peeters blijft aan de piano.

Klik HIER voor de fotoreportage.

85 jaar !!

zondag 29 april 2007, Brussel

Happy birthday Toots!

Porgy en Bess door Frank Groothof

zaterdag 28 april 2007, Grote Kerk, Terneuzen

Met Frank Groothof en Marzieh Reyhani als Porgy en Bess en verder Susanne Roos (zang), Jan Menu (baritonsaxofoon), Maarten van der Grinten (gitaar), Jan Voogd (contrabas) en muziekteksten van Marjet Huiberts.

Op het verlaten podium staan wat stoelen met muzieklessenaars. Er ligt een contrabas en er staan een saxofoon en een gitaar in een standaard gereed. Het podium oogt alsof er een voorstelling is geweest en gereed gemaakt moet worden voor de volgende avond. Van rechts komt een in blauwe werkkleding gehulde schoonmaakploeg het toneel op. Eén van de schoonmakers weet te vertellen waar de voorstelling van die avond, Porgy en Bess, over gaat. Een andere schoonmaker wordt geïntrigeerd door de gitaar en begint er een beetje aan te plukken. Zo begint langzamerhand het echte verhaal van Porgy en Bess beeldend te worden. De leden van de schoonmaakploeg transformeren op natuurlijke manier in de kernfiguren van Gershwin’s opera. De slechterik Crown, de droompoederleverancier Sportin’ Life, de kreupele en sympathieke Porgy en de mooie Bess worden op overtuigende manier uitgebeeld. Het oorspronkelijke verhaal speelt op Catfish Row, waar er na een dag zware arbeid op de katoenplantages gedobbeld en gedronken wordt. Op het toneel wordt nog even gediscussieerd over het zwart schminken van de acteurs, maar de verteller zegt dat dat niet hoeft; “ze zien toch wel dat we geen negers zijn”. Dit is een vaak omstreden punt geweest, want Gershwin had via testament geregeld dat uitvoering alleen mocht door zwarte acteurs en actrices.
Theatermaker Frank Groothof maakt voorstellingen voor publiek van alle leeftijden. Hij wil graag kinderen kennis laten maken met mooie muziek en thema’s van bekende opera’s. Inmiddels zijn er een stuk of tien opera’s bewerkt tot muziekvoorstellingen. Van Porgy en Bess wordt in het kader van het 50-jarig jubileum van de Terneuzense jazzclub met dezelfde naam een vroege try-out uitgevoerd. De première is medio december 2007. Alle hedendaagse thema’s zoals liefde, vriendschap en jaloezie, racisme en discriminatie, drank en drugs, moord en doodslag, verkrachting en doodslag komen aan de orde. Porgy en Bess is een aangrijpend verhaal; ook in Groothof’s versie. De prachtige muziek met bekende klassiekers als Summertime en It Ain't Necessarily So (in mooie hedendaagse Nederlandse taal) wordt subliem uitgevoerd door het acterende, zingende en musicerende gezelschap. Ook de drie heren van DIG d’DIZ (Drie Is Genoeg) beperken hun rol niet tot hun gebruikelijke instrumenten, maar hebben een essentieel onderdeel in het stuk en spelen diverse rollen. Jan Menu speelt o.m. Peter en de strenge en onverbiddelijke begrafenisondernemer. Maarten van de Grinten in de rol van de al in het eerste deel vermoorde Robbins en een prachtige rol voor de slechterik Crown is weggelegd voor Jan Voogd. Zangeres Marzieh Reyhani speelt en zingt zeer overtuigend de rollen van Serena en Bess.
De muziekvoorstelling eindigt wanneer Porgy na een op kort verblijf in de gevangenis terug komt en verneemt dat Bess met drugsdealer Sportin’ Life naar New York is vertrokken.
Porgy vertrekt en gaat op zoek naar Bess.

Tekst en foto's Eddy Westveer

Klik HIER voor een fotoverslag.

Dit artikel is ook geplaatst op www.jazzpodium.nl en www.cultuurpodium.nl

New Orleans in Terneuzen

vrijdag 27 april, Porgy & Bess, Terneuzen.

Lillian Boutté, vocals;
Wendell Brunious, trompet en flugelhorn;
Phil Parnell, piano;
Denny Ilett, gitaar;
Torben Bøtker Bjørnskov, bas;
Andrew Tween, drums.

Lillian Boutté werd geboren op 6 augustus 1949 in New Orleans. Als 11 jarige won ze haar eerste singing contest en vanaf de vroege jaren zeventig zingt ze Gospel, Jazz en Rhythm and Blues met talloze bands. In 1982 maakt ze haar eerste Europese tour en leert ze haar man, de Duitse saxofonist en klarinettist Thomas L'Ettiènne, kennen. Ze treedt in dat jaar voor het eerst in Nederland op tijdens het Oude Stijl Festival in Breda. In 1983 maakt ze diepe indruk op het Terneuzense Schelde Jazzfestival en sindsdien heeft ze een speciale band met deze stad. Als in 1985 de oprichter van Porgy en Bess, Frank Koulen , al ernstig ziek is, besluit hij een gramofoonplaat van Lillian Boutté te produceren. Het zou zijn laatste project worden. Twee weken voor zijn overlijden wordt de plaat in Porgy en Bess gepresenteerd en daarbij nam hij op gedenkwaardige wijze afscheid van zijn publiek in zijn club. Zijn begrafenis was indrukwekkend niet in het minst door de ontroerende zang van Lillian Boutté tijdens de mis.

Lillian Boutté werd in 1986 benoemd tot Musical Ambassador of the City of New Orleans, een onderscheiding die voor haar alleen aan Louis Armstrong was toegekend. Tot op de dag van vandaag zet zij zich met ontembare energie in voor het behoud van de stad, zeker na de orkaan Katrina die de stad zo zwaar trof.

In Terneuzen speelt zij vrijdagavond 27 april met haar New Orleans Band, zaterdagmiddag 28 april geeft zij een Masterclass en zondagavond 29 april speelt zij mee in de slotjamsessie van de Porgy en Bess jubileummaand. Daar treft zij o.a. Joep Peeters die haar in het verleden begeleidde op piano.

Klik HIER voor een fotoreportage van Eddy Westveer.

Zeeuwse zonen

zondag 22 april, Porgy & Bess, Terneuzen.



Laurens Joensen, gitaar, zang;
Jet Stevens, bass;
Arno Francke, piano;
John Engels, slagwerk;
Arno Krijger, hammondorgel;
Friso van Wijck, slagwerk;
Rik Mol, trompet;
Paul van der Feen, altsaxofoon;
Frank van den Berge, electrische piano, zang;
Jan Menu, tenor- en baritonsaxofoon.



In het kader van het 50-jarig jubileum van jazzclub Porgy en Bess had het plan post gevat om een éénmalig concert te organiseren met muzikanten uit de regio. Het uitgevoerde plan resulteert in een 10-koppige formatie. Het thema Zeeuwse Zonen kent twee uitzonderingen. Er is één Zeeuwse dochter, Jet Stevens, die tevens haar debuut maakt op dit podium. En geheel zonder Zeeuwse wortels, slagwerker John Engels, wilde er gewoonweg bij wezen omdat hij hier ook al 50 jaar komt. Hij nam natuurlijk zijn prachtige drumstel mee naar Terneuzen.

Ondanks het losse en vrijmoedige karakter van deze zondagmiddag lag er een goed plan met een concrete speellijst aan het fundament van het concert. Zanger-gitarist Laurens Joensen (spreek uit Jo-ènsen) introduceert de muzikanten één voor één aan en slaat een brug tussen de diverse concertonderdelen met luchtige interviews. Na de inleiding worden er twee werken gespeeld van pianist Arno Francke.

• It's me (tsè kikkut)
• Stella by Artois

Vervolgens worden er twee composities gespeeld van saxofonist Paul van der Feen (foto hier linksboven). Het eerste nummer schreef hij na een concert van Wayne Shorter te hebben bijgewoond. Bij het tweede nummer (speciaal geschreven voor dit concert) wordt de sierlijkheid van een traditioneel Zeeuws bakkersproduct vorm gegeven: het klinkt lekker, maar niet kleverig!

• Eferata
• Zeeuwse bolus

Daarna is het de beurt voor een diepte-interview met zanger/pianist Frank van den Berge (beter bekend als Frank Montis). Hij leerde als 15-jarige bij wijze van spreken piano spelen in Porgy en Bess en groeit uit tot de Georgie Fame van Terneuzen. En zoals velen heeft hij een speciale band met gastvrouw, barvrouw en manager Maja. Zijn inbreng in de speellijst is als volgt.

• A Facade
• Dusky Bar
• Zonder titel

Arno Krijger doet het zoals bekend met handen en voeten. Geroemd worden zijn fameuze baspartijen op het Hammond. Onlangs nog was hij te gast in Carnegie Hall in New York en vandaag in Porgy en Bess.

• Moontrain
• Caravan

Heavy-metal band, jazztrio, dialectband en klassiek, Friso van Wijck doet het allemaal. Vanmiddag deelt hij het slagwerkveld met John Engels. Soms simultaan en met ogenschijnlijke souplesse geregeld ook in combinatie samen. Twee nummers van Friso waarbij de drums de boventoon voeren. Het tweede is een vrije improviatie uitsluitend voor drums.

• Cat
• Improvisatie voor 2 drumstellen

Laurens Joensen (foto rechts) bracht onlangs CD "Zeeuw in Zuid" uit. Op de CD speelt Jan Menu mee. De samenwerking is ontstaan vanuit een toevallige ontmoeting met een pintje in de hand in een Amsterdamse kroeg. Zijn bossa-nova wordt uitgevoerd om vooral zijn schoonvader (John Leddy) te plezieren, waarin een prachtig duet met Jan Menu op baritonsax. Vervolgens een ode aan Maja en zijn muzikale inbreng aan de playlist wordt afgesloten met een onvervalste reggae.

• Zeeuwsvlaamse bossa-nova
• Barvrouw Maja
• Watercloset

Het laatste nummer wordt aangekondigd door Jan Menu. Een nummer dat in honderden uitvoeringen op duizenden podia is uitgevoerd. Op het podium van Porgy en Bess in een oorspronkelijke uitvoering zoals ooit bedacht. Als afsluiter en uitsmijter de jubileum-song van Maikel Harte (a.k.a. Heimwee Maik) volgt de ode aan oprichter Frank Koulen, in Terneuzen bekend als "de neger".

• Summertime
• Be the Neehur!

Klik HIER voor een fotoverslag van Eddy Westveer.

Voor meer informatie over de bandleden: website Porgy en Bess

Be the Neehur!

Onderstaand de tekst van een muzikale ode (in zeeuwsvlaams dialect) aan Frank Koulen, oprichter van jazzclub Porgy & Bess in Terneuzen ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan . Zie ook het artikel over de openingsavond.

Bie de Neger
Daar mocht ik vroeger niet komm’n
Bie de Neger
Ik begreep alleen niet waarom
Bie de neger
Want toen ik er stiekem was gewist
Bie de neger
Dur was niks mis

Oh waarom was er zo’n taboe
Ik stond bie een vriendelijke man midden in z’n lunchroom

Bie de neger
Van koffie werd het bier
Bie de neger
Wie kwamen d’r hier
Bie de neger
De groten van de jazz
Bie de neger
In Porgy en Bess

En vraag het een keer aan een Terneuzenaar
En die zegt Oscar Harris en the Twinkle Stars

Was hij terechtgekomen in Rotter of Amsterdam
Dan was-ie door het leven gegaan als doodgewoon Frank
Hij kwam gelukkig in Terneuzen maar daar hadden ze d’r nog nooit zo een gezien
Dus Frank werd de Neger en de Neger voor Porgy synoniem

Bie de Neger
Is er getreurd om z’n dood
Bie de Neger
Het verdriet was groot
Bie de neger
Het mocht niet verloren gaan
Bie de neger
Er is een stichting ontstaan

En als je noe aan me vraagt hoe het er nu is
Zeg ik Maja en vrijwilligers wees trots op Porgy en Bess

Want Hargrove, Blakey en Gillespie
De Jonge en Van Dis je heb ze hier allemaal kunnen zien
Blues, toneel, klassiek, de regionale pop
Het klom in Porgy het podium op

Bie de neger
En als je noe vraagt hoe ik bie dit lied kwam
Gewoon voor de leut, want Porgy en Bess ziet Abraham

Tekst: Maikel Harte (foto) gepubliceerd met toestemming

"De jazz van het Bankroet"

vrijdag 20 april, Porgy en Bess, Terneuzen

Wouter van Bemmel, trompet

een filmproject van Frank Herrebout met live Jazzmuziek

In opdracht van de "Stichting de Jazz van het Bankroet" heeft Roxy Movies in 2006 het in 1920 geschreven dadaïstische filmscenario ‘De Jazz van het Bankroet' geproduceerd als een multimediaal filmproject, een coproductie met het Filmmuseum.

Het scenario van ‘De Jazz van het Bankroet' is geschreven door de Vlaamse dichter Paul van Ostaijen die na de eerste wereldoorlog op 22-jarige leeftijd zijn land moest ontvluchten en in het Berlijn van de jaren 1918-1920 terecht kwam. Een tijd van maatschappelijke en culturele revoluties waarvan het dadaïstische werk de 'Jazz van het Bankroet' de weerspiegeling is.
De multimediale voorstelling ‘De Jazz van het Bankroet' volgt het door de dadaïsten uitgevonden procédé van de collage en gebruikt daarvoor ‘ready made filmfootage', ‘ready made sounds' en een ontregelende bruïtistische performance.

Het project werd ondersteund door het ThuisKopieFonds.

Meer foto's: HIER

Tekst: website Porgy en Bess

Roy Hargrove in the house!

donderdag 19 april, Porgy en Bess, Terneuzen

Roy Hargrove, trompet en flügelhorn; Justin Robinson, altsax; Gerald Clayton, piano; Danton Boller, bas; Montez Coleman, drums.


Roy Hargrove heeft een verrassend energiek nieuw kwintet. Altsaxofonist Justin Robinson is geen onbekende; hij speelde ook mee bij eerdere concerten en op Roy's laatste CD Nothing Serious. En de in Utrecht geboren pianist Gerald Clayton is ook een bekende. Hij speelt als 'Easy To Love'-bandlid met Roberta Gambarini en is de 22-jarige zoon van bassist John Clayton (zie het fameuze Alexander Clayton Hamilton Trio op 19 november 2006 te gast bij Porgy en Bess) en neef van saxofonist Jeff Clayton. Muziek met de paplepel ingegeven dus. Bassist Danton Boller is een nieuw gezicht, hij speelde met Willie Jones III (de 'oude' drummer van Roy) en Ron Blake in zijn eigen trio. Ook Montez Coleman (speelde o.m. met Phil Woods) was voor mij een nieuweling die niet teleurstelde (behalve dan dat de meeste foto's bewogen waren!) en hij sloeg letterlijk zijn drumstel aan flarden. Roy die, als ik de tel niet ben kwijtgeraakt, inmiddels voor de twaalfde keer in "Ternoezn" speelde is kind aan huis en speelde sinds begin jaren 90 in verschillende samenstellingen. De laatste twee keer was dat met zijn "hard groove" formatie RH Factor. Legendarisch was ook zijn concert in 1997 met de afro-cuban band Crisol.

In tegenstelling tot de concerten met RH Factor staan er nu stoelen. Echt gemakkelijk is het niet om stil te zitten. Behalve dan bij de prachtige ballads waarbij Roy zijn trompet omruilt voor de flügelhorn en op de hem bekende wijze soleert en het publiek ademloos laat genieten. De vijf heren spelen twee lange sets en een flinke toegift. De toegift (the thursday friday saturday sunday blues) had wat Roy betreft nog wel een uurtje door kunnen gaan, maar zijn bandleden gaven andere signalen af en zo eindigde dit concert om ca. 1 uur. Toen ik om 2 uur het pand verliet was Roy nog "in the house".

Zie ook Keep Swinging Blogspot van Hans Koert
met dank voor de after-party-foto.


Klik HIER voor een fotoverslag Eddy Westveer

Classic meets jazz

zondag 15 april, Porgy en Bess, Terneuzen
Tania Kross (zang, mezzosopraan) en Randal Corsen (piano)























Het eerste deel van de concert-trilogie van Randal Corsen als "artist in residence" was op 1 oktober 2006 met zijn 'Muzik Antiyano'. Het tweede concert in februari 2007 heb ik helaas moeten missen wegens (hoe toepasselijk) vakantie op Curaçao. De trilogie werd afgesloten samen met een derde concert met goede vriendin Tania Kross. Classic meets jazz. Corsen en Kross zijn beiden geboren op Curaçao, kenden elkaar daar al, en kwamen allebei naar Nederland om te studeren. Verder hebben ze gemeen dat ze zich hard maken voor het behoud van de traditionele Antilliaanse muziek. Kross doet dat vooral vanuit een klassieke invalshoek. Corsen voegt jazzinvloeden toe aan de muziek. Hij noemt het zelf cura-jazz. En de titels en teksten zijn overwegend in hun moederstaal; het Papiaments. Ze werken op dit moment samen aan een prestigieus project dat in 2010 gereed moet zijn. Het is een opera die is geïnspireerd op het boek "Slaaf en meester"van oud gevolmachtigd minister van de Antillen Carel de Haseth.
Tijdens het optreden laten Kross en Corsen later horen dat ze op de goede weg zijn met hun project. De prachtige aria 'Nonze su kantika di tambú' raakt. Maar ook nummers met een ogenschijnlijke eenvoud als Emilio Prudencia's 'Nenita' over de Curaçaose Chu-chubi bekoren en boeien het publiek. Randal Corsen begint beide sets met 2 solostukken. Eén van mijn favoriete nummers is de tambú 'Tanta Mery' door Corsen bewerkt tot een prachtige lyrische ballad. Het nummer met de engelstalige titel 'When I'm With You' is opgedragen aan zijn vrouw, bekend van de Curaçaose vocale groep Grupo Serenada, en afkomstig van zijn nieuwe CD 'Armonia'.
En natuurlijk is er op deze zomerse zondagmiddag in april een Antilliaanse afsluiter als toegift: een tumba, èn ja, er mag gedanst worden!
Randal vond het een hele eer om 'artist in residence' te zijn en -bescheiden als hij is- hoopt hij de komende 5 of 10 jaar nog eens te worden uitgenodigd in Porgy en Bess.

Klik HIER voor fotoverslag.

Freek de Jonge

maandag 9 april (tweede paasdag), Porgy en Bess, Terneuzen.
Freek de Jonge & Band met "The Story of Porgy & Bess.
Zie HIER een kort fotoverslag.

Kenny Werner Trio

zaterdag 7 april 2007, Porgy en Bess, Terneuzen.

Kenny Werner, piano; Hans Glawischnig, bas; Dan Weiss, drums.

Het schema voor drie dagen: donderdagavond met Toots Thielemans in Terneuzen, vrijdag met zijn trio in Le New Morning in Parijs (Bose Blue Note Records Festival), zaterdagmiddag Masterclass in Porgy en Bess, zaterdagavond met trio in Porgy en Bess en zondag via Brussel weer naar New York. Het is me niet eerder overkomen om in één week Kenny Werner twee keer te zien en horen spelen. Maar het genoegen is helemaal aan mijn kant. Helaas heb ik zijn openbare masterclass niet mee kunnen maken. Die masterclass is eigenlijk meer een algemene levensles gebaseerd op zijn filosofische lesmethode “Living Effortless Mastery” en toepasbaar voor vele disciplines. Laat angsten en doelstellingen los en verlies je in je instrument, dat is zo’n beetje het uitgangspunt.
Kenny Werner heeft al meer fameuze trio’s gehad; o.a. met Marc Johnson en Joey Baron en meer recentelijk met Johannes Weidenmüller en Ari Hoenig. Nu speelt hij met een nieuw trio met de 36-jarige Oostenrijkse Hans Glawischnig op bas. Deze speelt ook mee op zijn nieuwe Blue Note CD Lawn Chair Society. Nieuwe drummer van het trio is Dan Weiss. Weiss nam onlangs een CD op samen met Ari Hoenig. Hij speelt met een enorme beheersing en dynamiek op de drums en zwerft samen met Werner en Glawischnig rond in de composities. Zo bespeelde hij tijdens de prachtig uitgevoerde Horace Silver compositie Peace (op vreedzame wijze) met messen de cymbals. Het trio opende de eerste set met If I Should Lose You (….the stars would fall from the skies...) met zonder twijfel Kenny’s vorig jaar overleden dochter Katheryn in gedachten.
Gedurende het boeiende concert merk je dat de muzikanten vrij en los rondbewegen in de composities alsof ze al jaren samenspelen. Kenny sluit de laatste set af met zijn lyrische Ahmad Jahmal-achtige compositie Luv.


Klik HIER voor een fotoverslag

Opening jubileummaand 50 jaar Porgy en Bess

donderdag 5 april 2007, Scheldetheater Terneuzen

Met o.m. Toots Thielemans, Kenny Werner, The Jazzorchestra of the Concertgebouw o.l.v. Henk Meutgeert met gastsolist Greetje Kauffeld, Bart Chabot, Jules Deelder en veel meer.

Met een speciaal programma werd in het Scheldetheater in Terneuzen het startschot gegeven van de jubileummaand ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van jazzclub Porgy en Bess. Na een stijlvolle opening was alle aandacht gevestigd op één van de allergrootsten in de jazzmuziek: Toots Thielemans. Het was voor Toots het eerste concert in Nederland na dat hij het op doktersadvies een poosje rustiger aan moest doen. Eind april hoopt Thielemans zijn 85ste verjaardag te vieren. Na dat hij samen met zijn lievelingspianist Kenny Werner is opgekomen neemt hij plaats op de vertrouwde barkruk. Hij oogt brozer en enigszins vermagerd. Het bespelen van zijn mondharmonica gebeurt echter met een “natural flow” en heeft niet aan power en zeggingskracht ingeboet. De dag begint voor Toots met links van hem zijn “lady” en aan de rechterkant zijn telefoon, I-Pod en mondharmonica, zo vertrouwt hij het publiek toe. Om half acht zijn yoghurt en zeven minuten later begint hij te oefenen op zijn instrument. Met Kenny Werner speelt hij al meer dan tien jaar regelmatig samen. Ook vanavond klikt de samenwerking. Er zijn veel magische genietmomenten te vinden. Werner speelt op piano en beurtelings op keyboard (met veel strijkers) en brengt samen met Toots nummers van hun gezamenlijke CD met o.m. een Sinatra medley en een medley van Michel Legrand ten gehore. Ook het Chaplin-nummer Smile ontbreekt niet. Het prachtige concert wordt afgesloten met de klassieker What a wonderful World. Daags na het concert werd mij bevestigd dat Toots zijn zelfvertrouwen nu helemaal teruggevonden heeft en dat er volgende grotere concerten worden gepland (in Europa North Sea Jazz en Jazz Middelheim). Toots is back in town!
De feestelijke avond wordt na een literair intermezzo van Jules Deelder en Bart Chabot vervolgd door het Jazz Orchestra of the Concertgebouw. Het orkest brengt met Greetje Kauffeld - die in januari van dit jaar haar 50-jarig artiestenjubileum vierde - een aantal standards ten gehore. Aansluitend wordt postuum een ode gebracht aan de oprichter van Porgy en Bess.
Maikel Harte en Laurens Joensen brengen de meezinger Be The Neehur! en dwingen de zaal tot meezingen.
En daarna kan het feest echt beginnen. Ger “Sax” van Voorden speelt op de afterparty en Jules Deelder draait uit zijn platencollectie tot het laat is.

Klik HIER voor een fotoverslag van deze muzikale avond.

Eric Vloeimans' Gatecrash

woensdag 28 maart 2007, Muziek Podium Zeeland, Café 't Schuttershof, Middelburg

Eric Vloeimans, trompet;
Jeroen van Vliet, piano, Fender Rhodes;
Gulli Gudmundsson, contrabas, basgitaar;
Jasper van Hulten, drums.

Eric Vloeimans' Gatecrash dwingt stilte af en levert een geboeid publiek op! Superconcert!
Dit keer alleen mijn korte (en misschien onvolledige) notities. Een soort staccato verslag met woorden en weinig zinnen. De plaatjes vertellen de rest, hoop ik.
1. V-Flow (Openingsnummer)
2. Into The Sun (van Gulli Gudmundsson)
3. To Jon (de canadese Jon Hassell/gebruik van harmoniser)
4. Laurine (ongezonde vrouw / begint met groovy solo van Jeroen)
5. Prince of Darkness (gewijd aan Miles Davis)
6. Klif (Gulli)
7. Ravens and Wolfs (?)
8. Remscheid (Masterclass in Remscheid)
9. Picollo David (Jeroen van Vliet)
10. Images of Washinghton is eigenlijk een remake van het nummer Song van de CD Brutto Gusto. Op CD uitgevoerd met/door Fay Lovsky.
11. Hyper is geinspireerd door Erwin Zimmerman, beter bekend als (DJ) Git Hyper.
12. Bonzi (Van klassieke Mercedes met meer dan 200.000 kilometer op de teller naar een lullige Ford Mondeo met een truttig knikhondje voor op de hoedenplank)

Minpuntje: 20 EURO voor een CD (Gatecrashin’) verkocht aan de zaal is te duur (i.p.v. een normale prijs van 15 EURO)! Een beetje bescheidenheid siert de mens.

Voor fotoreportage: klik HIER!

Expositie april 2007

Restaurant Kolkzicht Art & Food
Galerie + kunsthandel Contrast&

Young VIPS-tour

woensdag 21 maart 2007, Muziek Podium Zeeland, Café 't Schuttershof, Middelburg

Franz von Chossy Trio

Franz von Chossy, piano;

Sean Fasciani, bass;

Flin van Hemmen, drums.

WINNAAR DUTCH JAZZ COMPETITION
Het eerste deel van het Young VIPS-tourconcert is voor de winnaar van de eerste prijs van The Dutch Jazz Competition. Het trio brengt werk van hun CD "Awakenings". De virtuoze pianist speelt samen met bassist Sean Fasciani en de in 2004 als beste solist geselecteerde drummer Flin van Hemmen. Als onderdeel van de prijs zijn ze in juli ook in Rotterdam te zien en te horen op het North Sea Jazz Festival 2007.

Harmen Fraanje's "Aneris"
Harmen Fraanje, piano;
Brice Soniano, bass, vocals;
Toma Gouband, drums;
Anton Goudsmit, gitaar.


HOU JE KOP TOCH DICHT, MEVROUW!
Het tweede deel van de Young VIPS-tour bestaat uit een optreden van Harmen Fraanje's Aneris met een gastrol voor Anton Goudsmit. Goudsmit die voor de tweede keer in deze combinatie meespeelt vervangt de aangekondigde klarinetist/saxofonist Michael Moore. Wat mij betreft een zeer waardige vervanging, want ik zie en hoor Anton Goudsmit graag spelen. Het is het laatste nederlandse concert in het kader van deze Young VIPS-tour. De volgende concerten van Harmen Fraanje in een soortgelijke formule (pure improvisatie) staan in Frankrijk gepland. En dan met een (gast)rol van Magic Malik op fluit. Het concert van Aneris bestaat uit één lange improvisatie en begint met enkele piano-akkoorden. Van daaruit begint een muzikale ontdekkingsreis waarvan de route en de bestemming niet bekend zijn (maar vermoedelijk wel ruwweg de aankomsttijd). Bassist Brice Soniano en percussionist/drummer Toma Gouband musiceren op het scherpst van de snede met een ongekende intensiteit. Gouband zittend achter een wat ongewoon ogende drumkit. Hij gebruikt alle middelen om in samenhang met de improvisatie te begeleiden en te sturen. Soniano brengt door middel van zijn zang onverwachte sfeerveranderingen aan. Anton Goudsmit speelt op zijn Gretsch (niet die oude kast uit 1953!) en brengt verfijnde klanknuances. Hij duikt met zijn gitaarspel diep in deze muzikale trip en vult het eerder genoemde duo perfect aan. Ook verrast hij met een vocale inbreng. De dove en irritante dame die het gehele concert luid kwebbelt, ontgaat helaas zijn mooi gezongen boodschap: HOU JE KOP NOU EENS!
Oh ja, en dan is er natuurlijk ook nog Harmen Fraanje. Vreemd genoeg speelt hij deze avond geen hoofdrol. Hij lijkt gegrepen door het intense samenspel van zijn muzikale collega's. En het lukt hem niet om een hoofdrol in de improvisatie te krijgen. Hij zegt hier zelf later over niet zo nodig zijn positie te moeten bewijzen als er afbreukrisico is voor de goed lopende muzikale samenwerking. Ook dat is improvisatie.

Voor fotoreportage: klik HIER.

Eric Ineke JazzXpress

zondag 18 maart 2007, Porgy en Bess, Terneuzen

Eric Ineke, drums;
Jeroen Dijkhuizen, tenorsaxofoon;
Rik Mol, trompet, flügelhorn;
Rob van Bavel, piano;
Marius Beets, bass



Voor fotoreportage: klik HIER.