vrijdag 10 november 2006, CC Luchtbal, Antwerpen
Joe Lovano, tenor saxofoon, aulochroom;
Joe Lovano, tenor saxofoon, aulochroom;
Ralph Lalama, tenor saxofoon, klarinet; 
Steve Slagle, alto saxofoon, fluit;
Gary Smulyan, bariton saxofoon;
Barry Ries, trompet;
Larry Farrell, trombone;
James Weidman, piano;
Dennis Irwin, bass;
Otis Brown III, drums.
Zestien keer negenTer promotie van de nieuwe CD Streams of Expression geeft Joe Lovano 16 concerten in Europa met zijn 9-koppige ensemble. Na het Amsterdamse Bimhuis is er een éénmalig Belgisch concert in Cultureel Centrum Luchtbal in Antwerpen. CC Luchtbal is een rookvrij in Oostblokarchitectuur opgetrokken bouwwerk. In de sober ingerichte rookvrije bar van CC Luchtbal worden opvallend veel Duvels geschonken (€ 2,00). De Antwerpse bollekes (De Coninck) worden van het vat gedronken voor de sympathieke prijs van € 1,25. Vijf minuten voor aanvang van het optreden gaan deuren van de concertzaal open. Ondanks de verrassende programmering zijn de jazzconcerten zelden uitverkocht. De zaal biedt plaats aan 450 mensen. Ook deze keer is de zaal niet vol.
Het Joe Lovano Nonet bestaat uit nagenoeg dezelfde muzikanten als die meespelen op de in december 2005 opgenomen Streams of Expression. Alleen drummer Lewis Nash die nu op tour is met Cedar Walton wordt in Europa vervangen door Lovano’s (sinds 1999) vaste drummer Otis Brown III.
Pianist James Weidman heeft helaas tijdens de opnames van de CD al de rol overgenomen van de inspirerende John Hicks die dit jaar op 10 mei op 64-jarige leeftijd overleed.Streams Of Expression
Het openingsnummer Streams begint met een prachtige lyrische solo van Joe Lovano met de zo herkenbare Lovano-loopjes en klankkleur. Het volgende nummer Cool levert prachtige volle arrangementen op wanneer alle riet- en koperblazers samenklinken. Alle muzikanten krijgen ruimte gekregen om te soleren. Vooral altist Steve Stagle en de prachtig scheurende sonore klanken van Gary Smulyan bieden mooie genietmomenten. Het derde nummer is Tadd Damerons On a Misty Night van Lovano’s in 2000 verschenen (nonet) CD 52nd Street Themes. Vervolgens wordt The Birth of the Cool Suite uitgevoerd. De titel leunt wat sterk op de legendarische Miles Davis opnames van eind jaren ’40. Van de oorspronkelijke 12 nummers van Birth Of The Cool werden door de 80-jarige Gunther Schuller voor deze suite alleen Move, Moon Dreams en Boplicity gearrangeerd. Misschien vindt hij nog wat tijd voor een bewerking van de overige 9 nummers? Opmerkelijk
detail is misschien ook dat er in de originele bezetting van Miles Davis geen plaats was voor een tenorsaxofonist. Ook op het van 1992 daterende Re-Birth Of The Cool van Gerry Mulligan die ook in 1949 met zijn baritonsax van de partij was ontbreekt de tenor. Het Joe Lovano Nonet voert de Cool Suite met twee tenorsaxofoons uit volgens het boekje.
Aulochroom
In het nummer Big Ben krijgt het concert een extra Belgisch tintje door het gebruik van de aulochroom. De aulochroom is een polyfone chromatische dubbele sopraan saxofoon, waarvan de toetsen apart maar ook samen kunnen worden bediend. De aulochroom is, overigens evenals de saxofoon, in België ontwikkeld. Ongeveer 25 jaar geleden maakte Lovano al kennis met de uit Brussel afkomstige bouwer François Louis en een prototype van het instrument. Sinds 2001 is het instrument echt in productie. In 2003 stond Joe Lovano op het podium van het dakterras tijdens het North Sea Jazz festival samen met de Belgische experimentele jazzrock formatie Aka Moon. Saxofonist Fabrizio Cassol speelde daar aulochroom naast Lovano op de tenor. Lovano heeft het instrument in zijn hart gesloten en blaast er op vol overgave! Het lijkt een moeilijk te bespelen instrument en een paar valse uitschieters storen niet.
Het concert wordt afgesloten met het Tadd Dameron nummer Whatever Possess'd Me eveneens van 52nd Street Themes; misschien wel het mooiste nummer van de avond en goed passend in de traditie van de cool jazz.
Publicatie op DraaiomjeorenHet openingsnummer Streams begint met een prachtige lyrische solo van Joe Lovano met de zo herkenbare Lovano-loopjes en klankkleur. Het volgende nummer Cool levert prachtige volle arrangementen op wanneer alle riet- en koperblazers samenklinken. Alle muzikanten krijgen ruimte gekregen om te soleren. Vooral altist Steve Stagle en de prachtig scheurende sonore klanken van Gary Smulyan bieden mooie genietmomenten. Het derde nummer is Tadd Damerons On a Misty Night van Lovano’s in 2000 verschenen (nonet) CD 52nd Street Themes. Vervolgens wordt The Birth of the Cool Suite uitgevoerd. De titel leunt wat sterk op de legendarische Miles Davis opnames van eind jaren ’40. Van de oorspronkelijke 12 nummers van Birth Of The Cool werden door de 80-jarige Gunther Schuller voor deze suite alleen Move, Moon Dreams en Boplicity gearrangeerd. Misschien vindt hij nog wat tijd voor een bewerking van de overige 9 nummers? Opmerkelijk
detail is misschien ook dat er in de originele bezetting van Miles Davis geen plaats was voor een tenorsaxofonist. Ook op het van 1992 daterende Re-Birth Of The Cool van Gerry Mulligan die ook in 1949 met zijn baritonsax van de partij was ontbreekt de tenor. Het Joe Lovano Nonet voert de Cool Suite met twee tenorsaxofoons uit volgens het boekje.Aulochroom
In het nummer Big Ben krijgt het concert een extra Belgisch tintje door het gebruik van de aulochroom. De aulochroom is een polyfone chromatische dubbele sopraan saxofoon, waarvan de toetsen apart maar ook samen kunnen worden bediend. De aulochroom is, overigens evenals de saxofoon, in België ontwikkeld. Ongeveer 25 jaar geleden maakte Lovano al kennis met de uit Brussel afkomstige bouwer François Louis en een prototype van het instrument. Sinds 2001 is het instrument echt in productie. In 2003 stond Joe Lovano op het podium van het dakterras tijdens het North Sea Jazz festival samen met de Belgische experimentele jazzrock formatie Aka Moon. Saxofonist Fabrizio Cassol speelde daar aulochroom naast Lovano op de tenor. Lovano heeft het instrument in zijn hart gesloten en blaast er op vol overgave! Het lijkt een moeilijk te bespelen instrument en een paar valse uitschieters storen niet.
Het concert wordt afgesloten met het Tadd Dameron nummer Whatever Possess'd Me eveneens van 52nd Street Themes; misschien wel het mooiste nummer van de avond en goed passend in de traditie van de cool jazz.
