zondag 29 april 2007, Brussel
Happy birthday Toots!
+baron+Thielemans+85+jaar.jpg)
Sunday, April 29, 2007
Saturday, April 28, 2007
Porgy en Bess door Frank Groothof
zaterdag 28 april 2007, Grote Kerk, Terneuzen
Met Frank Groothof en Marzieh Reyhani als Porgy en Bess en verder Susanne Roos (zang), Jan Menu (baritonsaxofoon), Maarten van der Grinten (gitaar), Jan Voogd (contrabas) en muziekteksten van Marjet Huiberts.
.jpg)
Op het verlaten podium staan wat stoelen met muzieklessenaars. Er ligt een contrabas en er staan een saxofoon en een gitaar in een standaard gereed. Het podium oogt alsof er een voorstelling is geweest en gereed gemaakt moet worden voor de volgende avond. Van rechts komt een in blauwe werkkleding gehulde schoonmaakploeg het toneel op. Eén van de schoonmakers weet te vertellen waar de voorstelling van die avond, Porgy en Bess, over gaat. Een andere schoonmaker wordt geïntrigeerd door de gitaar en begint er een beetje aan te plukken. Zo begint langzamerhand het echte verhaal van Porgy en Bess beeldend te worden. De leden van de schoonmaakploeg transformeren op natuurlijke manier in de kernfiguren van Gershwin’s opera. De slechterik Crown, de droompoederleverancier Sportin’ Life, de kreupele en sympathieke Porgy en de mooie Bess worden op overtuigende manier uitgebeeld. Het oorspronkelijke verhaal speelt op Catfish Row, waar er na een dag zware arbeid op de katoenplantages gedobbeld en gedronken wordt. Op het toneel wordt nog even gediscussieerd over het zwart schminken van de acteurs, maar de verteller zegt dat dat niet hoeft; “ze zien toch wel dat we geen negers zijn”. Dit is een vaak omstreden punt geweest, want Gershwin had via testament geregeld dat uitvoering alleen mocht door zwarte acteurs en actrices.
Theatermaker Frank Groothof maakt voorstellingen
voor publiek van alle leeftijden. Hij wil graag kinderen kennis laten maken met mooie muziek en thema’s van bekende opera’s. Inmiddels zijn er een stuk of tien opera’s bewerkt tot muziekvoorstellingen. Van Porgy en Bess wordt in het kader van het 50-jarig jubileum van de Terneuzense jazzclub met dezelfde naam een vroege try-out uitgevoerd. De première is medio december 2007. Alle hedendaagse thema’s zoals liefde, vriendschap en jaloezie, racisme en discriminatie, drank en drugs, moord en doodslag, verkrachting en doodslag komen aan de orde. Porgy en Bess is een aangrijpend verhaal; ook in Groothof’s versie. De prachtige muziek met bekende klassiekers als Summertime en It Ain't Necessarily So (in mooie hedendaagse Nederlandse taal) wordt subliem uitgevoerd door het acterende, zingende en musicerende gezelschap. Ook de drie heren van DIG d’DIZ (Drie Is Genoeg) beperken hun rol niet tot hun gebruikelijke instrumenten, maar hebben een essentieel onderdeel in het stuk en spelen diverse rollen. Jan Menu speelt o.m. Peter en de strenge en onverbiddelijke begrafenisondernemer. Maarten van de Grinten in de rol van de al in het eerste deel vermoorde Robbins en een prachtige rol voor de slechterik Crown is weggelegd voor Jan Voogd. Zangeres Marzieh Reyhani speelt en zingt zeer overtuigend de rollen van Serena en Bess.
De muziekvoorstelling eindigt wanneer Porgy na een op kort verblijf in de gevangenis terug komt en verneemt dat Bess met drugsdealer Sportin’ Life naar New York is vertrokken.
Porgy vertrekt en gaat op zoek naar Bess.
Met Frank Groothof en Marzieh Reyhani als Porgy en Bess en verder Susanne Roos (zang), Jan Menu (baritonsaxofoon), Maarten van der Grinten (gitaar), Jan Voogd (contrabas) en muziekteksten van Marjet Huiberts.
.jpg)
Op het verlaten podium staan wat stoelen met muzieklessenaars. Er ligt een contrabas en er staan een saxofoon en een gitaar in een standaard gereed. Het podium oogt alsof er een voorstelling is geweest en gereed gemaakt moet worden voor de volgende avond. Van rechts komt een in blauwe werkkleding gehulde schoonmaakploeg het toneel op. Eén van de schoonmakers weet te vertellen waar de voorstelling van die avond, Porgy en Bess, over gaat. Een andere schoonmaker wordt geïntrigeerd door de gitaar en begint er een beetje aan te plukken. Zo begint langzamerhand het echte verhaal van Porgy en Bess beeldend te worden. De leden van de schoonmaakploeg transformeren op natuurlijke manier in de kernfiguren van Gershwin’s opera. De slechterik Crown, de droompoederleverancier Sportin’ Life, de kreupele en sympathieke Porgy en de mooie Bess worden op overtuigende manier uitgebeeld. Het oorspronkelijke verhaal speelt op Catfish Row, waar er na een dag zware arbeid op de katoenplantages gedobbeld en gedronken wordt. Op het toneel wordt nog even gediscussieerd over het zwart schminken van de acteurs, maar de verteller zegt dat dat niet hoeft; “ze zien toch wel dat we geen negers zijn”. Dit is een vaak omstreden punt geweest, want Gershwin had via testament geregeld dat uitvoering alleen mocht door zwarte acteurs en actrices.Theatermaker Frank Groothof maakt voorstellingen
voor publiek van alle leeftijden. Hij wil graag kinderen kennis laten maken met mooie muziek en thema’s van bekende opera’s. Inmiddels zijn er een stuk of tien opera’s bewerkt tot muziekvoorstellingen. Van Porgy en Bess wordt in het kader van het 50-jarig jubileum van de Terneuzense jazzclub met dezelfde naam een vroege try-out uitgevoerd. De première is medio december 2007. Alle hedendaagse thema’s zoals liefde, vriendschap en jaloezie, racisme en discriminatie, drank en drugs, moord en doodslag, verkrachting en doodslag komen aan de orde. Porgy en Bess is een aangrijpend verhaal; ook in Groothof’s versie. De prachtige muziek met bekende klassiekers als Summertime en It Ain't Necessarily So (in mooie hedendaagse Nederlandse taal) wordt subliem uitgevoerd door het acterende, zingende en musicerende gezelschap. Ook de drie heren van DIG d’DIZ (Drie Is Genoeg) beperken hun rol niet tot hun gebruikelijke instrumenten, maar hebben een essentieel onderdeel in het stuk en spelen diverse rollen. Jan Menu speelt o.m. Peter en de strenge en onverbiddelijke begrafenisondernemer. Maarten van de Grinten in de rol van de al in het eerste deel vermoorde Robbins en een prachtige rol voor de slechterik Crown is weggelegd voor Jan Voogd. Zangeres Marzieh Reyhani speelt en zingt zeer overtuigend de rollen van Serena en Bess.De muziekvoorstelling eindigt wanneer Porgy na een op kort verblijf in de gevangenis terug komt en verneemt dat Bess met drugsdealer Sportin’ Life naar New York is vertrokken.
Porgy vertrekt en gaat op zoek naar Bess.
Tekst en foto's Eddy Westveer
Klik HIER voor een fotoverslag.
New Orleans in Terneuzen
vrijdag 27 april, Porgy & Bess, Terneuzen.
Lillian Boutté, vocals;
Wendell Brunious, trompet en flugelhorn;
Phil Parnell, piano;
Denny Ilett, gitaar;
Torben Bøtker Bjørnskov, bas;
Andrew Tween, drums.
Lillian Boutté werd geboren op 6 augustus 1949 in New Orleans. Als 11 jarige won ze haar eerste singing contest en vanaf de vroege jaren zeventig zingt ze Gospel, Jazz en Rhythm and Blues met talloze bands. In 1982 maakt ze haar eerste Europese tour en leert ze haar man, de Duitse saxofonist en klarinettist Thomas L'Ettiènne, kennen. Ze treedt in dat jaar voor het eerst in Nederland op tijdens het Oude Stijl Festival in Breda. In 1983 maakt ze diepe indruk op het Terneuzense Schelde Jazzfestival en sindsdien heeft ze een speciale band met deze stad. Als in 1985 de oprichter van Porgy en Bess, Frank Koulen , al ernstig ziek is, besluit hij een gramofoonplaat van Lillian Boutté te produceren. Het zou zijn laatste project worden. Twee weken voor zijn overlijden wordt de plaat in Porgy en Bess gepresenteerd en daarbij nam hij op gedenkwaardige wijze afscheid van zijn publiek in zijn club. Zijn begrafenis was indrukwekkend niet in het minst door de ontroerende zang van Lillian Boutté tijdens de mis.
Lillian Boutté werd in 1986 benoemd tot Musical Ambassador of the City of New Orleans, een onderscheiding die voor haar alleen aan Louis Armstrong was toegekend. Tot op de dag van vandaag zet zij zich met ontembare energie in voor het behoud van de stad, zeker na de orkaan Katrina die de stad zo zwaar trof.
In Terneuzen speelt zij vrijdagavond 27 april met haar New Orleans Band, zaterdagmiddag 28 april geeft zij een Masterclass en zondagavond 29 april speelt zij mee in de slotjamsessie van de Porgy en Bess jubileummaand. Daar treft zij o.a. Joep Peeters die haar in het verleden begeleidde op piano.
Klik HIER voor een fotoreportage van Eddy Westveer.
Lillian Boutté, vocals;
Wendell Brunious, trompet en flugelhorn;
Phil Parnell, piano;
Denny Ilett, gitaar;
Torben Bøtker Bjørnskov, bas;
Andrew Tween, drums.
Lillian Boutté werd geboren op 6 augustus 1949 in New Orleans. Als 11 jarige won ze haar eerste singing contest en vanaf de vroege jaren zeventig zingt ze Gospel, Jazz en Rhythm and Blues met talloze bands. In 1982 maakt ze haar eerste Europese tour en leert ze haar man, de Duitse saxofonist en klarinettist Thomas L'Ettiènne, kennen. Ze treedt in dat jaar voor het eerst in Nederland op tijdens het Oude Stijl Festival in Breda. In 1983 maakt ze diepe indruk op het Terneuzense Schelde Jazzfestival en sindsdien heeft ze een speciale band met deze stad. Als in 1985 de oprichter van Porgy en Bess, Frank Koulen , al ernstig ziek is, besluit hij een gramofoonplaat van Lillian Boutté te produceren. Het zou zijn laatste project worden. Twee weken voor zijn overlijden wordt de plaat in Porgy en Bess gepresenteerd en daarbij nam hij op gedenkwaardige wijze afscheid van zijn publiek in zijn club. Zijn begrafenis was indrukwekkend niet in het minst door de ontroerende zang van Lillian Boutté tijdens de mis.Lillian Boutté werd in 1986 benoemd tot Musical Ambassador of the City of New Orleans, een onderscheiding die voor haar alleen aan Louis Armstrong was toegekend. Tot op de dag van vandaag zet zij zich met ontembare energie in voor het behoud van de stad, zeker na de orkaan Katrina die de stad zo zwaar trof.
In Terneuzen speelt zij vrijdagavond 27 april met haar New Orleans Band, zaterdagmiddag 28 april geeft zij een Masterclass en zondagavond 29 april speelt zij mee in de slotjamsessie van de Porgy en Bess jubileummaand. Daar treft zij o.a. Joep Peeters die haar in het verleden begeleidde op piano.
Klik HIER voor een fotoreportage van Eddy Westveer.
Monday, April 23, 2007
Zeeuwse zonen
zondag 22 april, Porgy & Bess, Terneuzen.
Laurens Joensen, gitaar, zang;
Jet Stevens, bass;
Arno Francke, piano;
John Engels, slagwerk;
Arno Krijger, hammondorgel;
Friso van Wijck, slagwerk;
Rik Mol, trompet;
Paul van der Feen, altsaxofoon;
Frank van den Berge, electrische piano, zang;
Jan Menu, tenor- en baritonsaxofoon.
In het kader van het 50-jarig jubileum van jazzclub Porgy en Bess had het plan post gevat om een éénmalig concert te organiseren met muzikanten uit de regio. Het uitgevoerde plan resulteert in een
10-koppige formatie. Het thema Zeeuwse Zonen kent twee uitzonderingen. Er is één Zeeuwse dochter, Jet Stevens, die tevens haar debuut maakt op dit podium. En geheel zonder Zeeuwse wortels, slagwerker John Engels, wilde er gewoonweg bij wezen omdat hij hier ook al 50 jaar komt. Hij nam natuurlijk zijn prachtige drumstel mee naar Terneuzen.
Ondanks het losse en vrijmoedige karakter van deze zondagmiddag lag er een goed plan met een concrete speellijst aan het fundament van het concert. Zanger-gitarist Laurens Joensen (spreek uit Jo-ènsen) introduceert de muzikanten één voor één aan en slaat een brug tussen de diverse concertonderdelen met luchtige interviews. Na de inleiding worden er twee werken gespeeld van pianist Arno Francke.
Laurens Joensen (foto rechts) bracht onlangs CD "Zeeuw in Zuid" uit. Op de CD speelt Jan Menu mee. De samenwerking is ontstaan vanuit een toevallige ontmoeting met een pintje in de hand in een Amsterdamse kroeg. Zijn bossa-nova wordt uitgevoerd om vooral zijn schoonvader (John Leddy) te plezieren, waarin een prachtig duet met Jan Menu op baritonsax. Vervolgens een ode aan Maja en zijn muzikale inbreng aan de playlist wordt afgesloten met een onvervalste reggae.
Voor meer informatie over de bandleden: website Porgy en Bess
Laurens Joensen, gitaar, zang;
Jet Stevens, bass;
Arno Francke, piano;
John Engels, slagwerk;
Arno Krijger, hammondorgel;
Friso van Wijck, slagwerk;
Rik Mol, trompet;
Paul van der Feen, altsaxofoon;
Frank van den Berge, electrische piano, zang;
Jan Menu, tenor- en baritonsaxofoon.
In het kader van het 50-jarig jubileum van jazzclub Porgy en Bess had het plan post gevat om een éénmalig concert te organiseren met muzikanten uit de regio. Het uitgevoerde plan resulteert in een
10-koppige formatie. Het thema Zeeuwse Zonen kent twee uitzonderingen. Er is één Zeeuwse dochter, Jet Stevens, die tevens haar debuut maakt op dit podium. En geheel zonder Zeeuwse wortels, slagwerker John Engels, wilde er gewoonweg bij wezen omdat hij hier ook al 50 jaar komt. Hij nam natuurlijk zijn prachtige drumstel mee naar Terneuzen.Ondanks het losse en vrijmoedige karakter van deze zondagmiddag lag er een goed plan met een concrete speellijst aan het fundament van het concert. Zanger-gitarist Laurens Joensen (spreek uit Jo-ènsen) introduceert de muzikanten één voor één aan en slaat een brug tussen de diverse concertonderdelen met luchtige interviews. Na de inleiding worden er twee werken gespeeld van pianist Arno Francke.
- It's me (tsè kikkut)
- Stella by Artois
- Eferata
- Zeeuwse bolus
Daarna is het de beurt voor een diepte-interview met zanger/pianist Frank van den Berge (beter bekend als Frank Montis). Hij leerde als 15-jarige bij wijze van spreken piano spelen in Porgy en Bess en groeit uit tot de Georgie Fame van Terneuzen. En zoals velen heeft hij een speciale band met gastvrouw, barvrouw en manager Maja. Zijn inbreng in de speellijst is als volgt. .jpg)
- A Facade
- Dusky Bar
- Zonder titel
- Moontrain
- Caravan
- Cat
- Improvisatie voor 2 drumstellen
Laurens Joensen (foto rechts) bracht onlangs CD "Zeeuw in Zuid" uit. Op de CD speelt Jan Menu mee. De samenwerking is ontstaan vanuit een toevallige ontmoeting met een pintje in de hand in een Amsterdamse kroeg. Zijn bossa-nova wordt uitgevoerd om vooral zijn schoonvader (John Leddy) te plezieren, waarin een prachtig duet met Jan Menu op baritonsax. Vervolgens een ode aan Maja en zijn muzikale inbreng aan de playlist wordt afgesloten met een onvervalste reggae.- Zeeuwsvlaamse bossa-nova
- Barvrouw Maja
- Watercloset
- Summertime
- Be the Neehur!
Voor meer informatie over de bandleden: website Porgy en Bess
Be the Neehur!
Onderstaand de tekst van een muzikale ode (in zeeuwsvlaams dialect) aan Frank Koulen, oprichter van jazzclub Porgy & Bess in Terneuzen ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan . Zie ook het artikel over de openingsavond.
Bie de Neger
Daar mocht ik vroeger niet komm’n
Bie de Neger
Ik begreep alleen niet waarom
Bie de neger
Want toen ik er stiekem was gewist
Bie de neger
Dur was niks mis
Oh waarom was er zo’n taboe
Ik stond bie een vriendelijke man midden in z’n lunchroom
Bie de neger
Van koffie werd het bier
Bie de neger
Wie kwamen d’r hier
Bie de neger
De groten van de jazz
Bie de neger
In Porgy en Bess
En vraag het een keer aan een Terneuzenaar
En die zegt Oscar Harris en the Twinkle Stars
Was hij terechtgekomen in Rotter of Amsterdam
Dan was-ie door het leven gegaan als doodgewoon Frank
Hij kwam gelukkig in Terneuzen maar daar hadden ze d’r nog nooit zo een gezien
Dus Frank werd de Neger en de Neger voor Porgy synoniem
Bie de Neger
Is er getreurd om z’n dood
Bie de Neger
Het verdriet was groot
Bie de neger
Het mocht niet verloren gaan
Bie de neger
Er is een stichting ontstaan
En als je noe aan me vraagt hoe het er nu is
Zeg ik Maja en vrijwilligers wees trots op Porgy en Bess
Want Hargrove, Blakey en Gillespie
De Jonge en Van Dis je heb ze hier allemaal kunnen zien
Blues, toneel, klassiek, de regionale pop
Het klom in Porgy het podium op
Bie de neger
En als je noe vraagt hoe ik bie dit lied kwam
Gewoon voor de leut, want Porgy en Bess ziet Abraham
Bie de Neger
Daar mocht ik vroeger niet komm’n
Bie de Neger
Ik begreep alleen niet waarom
Bie de neger
Want toen ik er stiekem was gewist
Bie de neger
Dur was niks mis
Oh waarom was er zo’n taboe
Ik stond bie een vriendelijke man midden in z’n lunchroom
Bie de neger
Van koffie werd het bier
Bie de neger
Wie kwamen d’r hier
Bie de neger
De groten van de jazz
Bie de neger
In Porgy en Bess
En vraag het een keer aan een Terneuzenaar
En die zegt Oscar Harris en the Twinkle Stars
Was hij terechtgekomen in Rotter of Amsterdam
Dan was-ie door het leven gegaan als doodgewoon Frank
Hij kwam gelukkig in Terneuzen maar daar hadden ze d’r nog nooit zo een gezien
Dus Frank werd de Neger en de Neger voor Porgy synoniem
Bie de Neger
Is er getreurd om z’n dood
Bie de Neger
Het verdriet was groot
Bie de neger
Het mocht niet verloren gaan
Bie de neger
Er is een stichting ontstaan
En als je noe aan me vraagt hoe het er nu is
Zeg ik Maja en vrijwilligers wees trots op Porgy en Bess
Want Hargrove, Blakey en Gillespie
De Jonge en Van Dis je heb ze hier allemaal kunnen zien
Blues, toneel, klassiek, de regionale pop
Het klom in Porgy het podium op
Bie de neger
En als je noe vraagt hoe ik bie dit lied kwam
Gewoon voor de leut, want Porgy en Bess ziet Abraham
Tekst: Maikel Harte (foto) gepubliceerd met toestemming
Saturday, April 21, 2007
"De jazz van het Bankroet"
vrijdag 20 april, Porgy en Bess, Terneuzen
een filmproject van Frank Herrebout met live Jazzmuziek
In opdracht van de "Stichting de Jazz van het Bankroet" heeft Roxy Movies in 2006 het in 1920 geschreven dadaïstische filmscenario ‘De Jazz van het Bankroet' geproduceerd als een multimediaal filmproject, een coproductie met het Filmmuseum.
Wouter van Bemmel, trompet
een filmproject van Frank Herrebout met live Jazzmuziek
Het scenario van ‘De Jazz van het Bankroet' is geschreven door de Vlaamse dichter Paul van Ostaijen die na de eerste wereldoorlog op 22-jarige leeftijd zijn land moest ontvluchten en in het Berlijn van de jaren 1918-1920 terecht kwam. Een tijd van maatschappelijke en culturele revoluties waarvan het dadaïstische werk de 'Jazz van het Bankroet' de weerspiegeling is.
De multimediale voorstelling ‘De Jazz van het Bankroet' volgt het door de dadaïsten uitgevonden procédé van de collage en gebruikt daarvoor ‘ready made filmfootage', ‘ready made sounds' en een ontregelende bruïtistische performance.
Het project werd ondersteund door het ThuisKopieFonds.
Meer foto's: HIER
Tekst: website Porgy en Bess
Friday, April 20, 2007
Roy Hargrove in the house!
donderdag 19 april, Porgy en Bess, Terneuzen
Roy Hargrove, trompet en flügelhorn; Justin Robinson, altsax; Gerald Clayton, piano; Danton Boller, bas; Montez Coleman, drums.
Roy Hargrove heeft een verrassend energiek nieuw kwintet. Altsaxofonist Justin Robinson is geen onbekende; hij speelde ook mee bij eerdere concerten en op Roy's laatste CD Nothing Serious. En de in Utrecht geboren pianist Gerald Clayton is ook een bekende. Hij speelt als 'Easy To Love'-bandlid met Roberta Gambarini en is de 22-jarige zoon van bassist John Clayton (zie het fameuze Alexander Clayton Hamilton Trio op 19 november 2006 te gast bij Porgy en Bess) en neef van saxofonist Jeff Clayton. Muziek met de paplepel ingegeven dus.
Bassist Danton Boller is een nieuw gezicht, hij speelde met Willie Jones III (de 'oude' drummer van Roy) en Ron Blake in zijn eigen trio. Ook Montez Coleman (speelde o.m. met Phil Woods) was voor mij een nieuweling die niet teleurstelde (behalve dan dat de meeste foto's bewogen waren!) en hij sloeg letterlijk zijn drumstel aan flarden. Roy die, als ik de tel niet ben kwijtgeraakt, inmiddels voor de twaalfde keer in "Ternoezn" speelde is kind aan huis en speelde sinds begin jaren 90 in verschillende samenstellingen. De laatste twee keer was dat met zijn "hard groove" formatie RH Factor. Legendarisch was ook zijn concert in 1997 met de afro-cuban band Crisol.
In tegenstelling tot de concerten met RH Factor staan er nu stoelen. Echt gemakkelijk is het niet om stil te zitten. Behalve dan bij de prachtige ballads waarbij Roy zijn trompet omruilt voor de flügelhorn en op de hem bekende wijze soleert en het publiek ademlo
os laat genieten. De vijf heren spelen twee lange sets en een flinke toegift. De toegift (the thursday friday saturday sunday blues) had wat Roy betreft nog wel een uurtje door kunnen gaan, maar zijn bandleden gaven andere signalen af en zo eindigde dit concert om ca. 1 uur. Toen ik om 2 uur het pand verliet was Roy nog "in the house".
Zie ook Keep Swinging Blogspot van Hans Koert
met dank voor de after-party-foto.
Klik HIER voor een fotoverslag Eddy Westveer
Roy Hargrove, trompet en flügelhorn; Justin Robinson, altsax; Gerald Clayton, piano; Danton Boller, bas; Montez Coleman, drums.
Roy Hargrove heeft een verrassend energiek nieuw kwintet. Altsaxofonist Justin Robinson is geen onbekende; hij speelde ook mee bij eerdere concerten en op Roy's laatste CD Nothing Serious. En de in Utrecht geboren pianist Gerald Clayton is ook een bekende. Hij speelt als 'Easy To Love'-bandlid met Roberta Gambarini en is de 22-jarige zoon van bassist John Clayton (zie het fameuze Alexander Clayton Hamilton Trio op 19 november 2006 te gast bij Porgy en Bess) en neef van saxofonist Jeff Clayton. Muziek met de paplepel ingegeven dus.
Bassist Danton Boller is een nieuw gezicht, hij speelde met Willie Jones III (de 'oude' drummer van Roy) en Ron Blake in zijn eigen trio. Ook Montez Coleman (speelde o.m. met Phil Woods) was voor mij een nieuweling die niet teleurstelde (behalve dan dat de meeste foto's bewogen waren!) en hij sloeg letterlijk zijn drumstel aan flarden. Roy die, als ik de tel niet ben kwijtgeraakt, inmiddels voor de twaalfde keer in "Ternoezn" speelde is kind aan huis en speelde sinds begin jaren 90 in verschillende samenstellingen. De laatste twee keer was dat met zijn "hard groove" formatie RH Factor. Legendarisch was ook zijn concert in 1997 met de afro-cuban band Crisol.In tegenstelling tot de concerten met RH Factor staan er nu stoelen. Echt gemakkelijk is het niet om stil te zitten. Behalve dan bij de prachtige ballads waarbij Roy zijn trompet omruilt voor de flügelhorn en op de hem bekende wijze soleert en het publiek ademlo
os laat genieten. De vijf heren spelen twee lange sets en een flinke toegift. De toegift (the thursday friday saturday sunday blues) had wat Roy betreft nog wel een uurtje door kunnen gaan, maar zijn bandleden gaven andere signalen af en zo eindigde dit concert om ca. 1 uur. Toen ik om 2 uur het pand verliet was Roy nog "in the house".Zie ook Keep Swinging Blogspot van Hans Koert
met dank voor de after-party-foto.
Klik HIER voor een fotoverslag Eddy Westveer
Tuesday, April 17, 2007
Classic meets jazz
zondag 15 april, Porgy en Bess, Terneuzen
Tania Kross (zang, mezzosopraan) en Randal Corsen (piano)
Het eerste deel van de concert-trilogie van Randal Corsen als "artist in residence" was op 1 oktober 2006 met zijn 'Muzik Antiyano'. Het tweede concert in februari 2007 heb ik helaas moeten missen wegens (hoe toepasselijk) vakantie op Curaçao. De trilogie werd afgesloten samen met een derde concert met goede vriendin Tania Kross. Classic meets jazz. Corsen en Kross zijn beiden geboren op Curaçao, kenden elkaar daar al, en kwamen allebei naar Nederland om te studeren. Verder hebben ze gemeen dat ze zich hard maken voor het behoud van de traditionele Antilliaanse muziek. Kross doet dat vooral vanuit een klassieke invalshoek. Corsen voegt jazzinvloeden toe aan de muziek. Hij noemt het zelf cura-jazz. En de titels en teksten zijn overwegend in hun moederstaal; het Papiaments. Ze werken op dit moment samen aan een prestigieus project dat in 2010 gereed moet zijn. Het is een opera die is geïnspireerd op het boek "Slaaf en meester"van oud gevolmachtigd minister van de Antillen Carel de Haseth.
Tijdens het optreden laten Kross en Corsen later horen dat ze op de goede weg zijn met hun project. De prachtige aria 'Nonze su kantika di tambú' raakt. Maar ook nummers met een ogenschijnlijke eenvoud als Emilio Prudencia's 'Nenita' over de Curaçaose Chu-chubi bekoren en boeien het publiek. Randal Corsen begint beide sets met 2 solostukken. Eén van mijn favoriete nummers is de tambú 'Tanta Mery' door Corsen bewerkt tot een prachtige lyrische ballad. Het nummer met de engelstalige titel 'When I'm With You' is opgedragen aan zijn vrouw, bekend van de Curaçaose vocale groep Grupo Serenada, en afkomstig van zijn nieuwe CD 'Armonia'.
En natuurlijk is er op deze zomerse zondagmiddag in april een Antilliaanse afsluiter als toegift: een tumba, èn ja, er mag gedanst worden!
Randal vond het een hele eer om 'artist in residence' te zijn en -bescheiden als hij is- hoopt hij de komende 5 of 10 jaar nog eens te worden uitgenodigd in Porgy en Bess.
Klik HIER voor fotoverslag.
Tania Kross (zang, mezzosopraan) en Randal Corsen (piano)
Het eerste deel van de concert-trilogie van Randal Corsen als "artist in residence" was op 1 oktober 2006 met zijn 'Muzik Antiyano'. Het tweede concert in februari 2007 heb ik helaas moeten missen wegens (hoe toepasselijk) vakantie op Curaçao. De trilogie werd afgesloten samen met een derde concert met goede vriendin Tania Kross. Classic meets jazz. Corsen en Kross zijn beiden geboren op Curaçao, kenden elkaar daar al, en kwamen allebei naar Nederland om te studeren. Verder hebben ze gemeen dat ze zich hard maken voor het behoud van de traditionele Antilliaanse muziek. Kross doet dat vooral vanuit een klassieke invalshoek. Corsen voegt jazzinvloeden toe aan de muziek. Hij noemt het zelf cura-jazz. En de titels en teksten zijn overwegend in hun moederstaal; het Papiaments. Ze werken op dit moment samen aan een prestigieus project dat in 2010 gereed moet zijn. Het is een opera die is geïnspireerd op het boek "Slaaf en meester"van oud gevolmachtigd minister van de Antillen Carel de Haseth.
Tijdens het optreden laten Kross en Corsen later horen dat ze op de goede weg zijn met hun project. De prachtige aria 'Nonze su kantika di tambú' raakt. Maar ook nummers met een ogenschijnlijke eenvoud als Emilio Prudencia's 'Nenita' over de Curaçaose Chu-chubi bekoren en boeien het publiek. Randal Corsen begint beide sets met 2 solostukken. Eén van mijn favoriete nummers is de tambú 'Tanta Mery' door Corsen bewerkt tot een prachtige lyrische ballad. Het nummer met de engelstalige titel 'When I'm With You' is opgedragen aan zijn vrouw, bekend van de Curaçaose vocale groep Grupo Serenada, en afkomstig van zijn nieuwe CD 'Armonia'.
En natuurlijk is er op deze zomerse zondagmiddag in april een Antilliaanse afsluiter als toegift: een tumba, èn ja, er mag gedanst worden!
Randal vond het een hele eer om 'artist in residence' te zijn en -bescheiden als hij is- hoopt hij de komende 5 of 10 jaar nog eens te worden uitgenodigd in Porgy en Bess.
Klik HIER voor fotoverslag.
Tuesday, April 10, 2007
Freek de Jonge
maandag 9 april (tweede paasdag), Porgy en Bess, Terneuzen.
Freek de Jonge & Band met "The Story of Porgy & Bess.
Zie HIER een kort fotoverslag.
Freek de Jonge & Band met "The Story of Porgy & Bess.
Zie HIER een kort fotoverslag.
Sunday, April 8, 2007
Kenny Werner Trio
zaterdag 7 april 2007, Porgy en Bess, Terneuzen.
Kenny Werner, piano; Hans Glawischnig, bas; Dan Weiss, drums.
Het schema voor drie dagen: donderdagavond met Toots Thielemans in Terneuzen, vrijdag met zijn trio in Le New Morning in Parijs (Bose Blue Note Records Festival), zaterdagmiddag Masterclass in Porgy en Bess, zaterdagavond met trio in Porgy en Bess en zondag via Brussel weer naar New York. Het is me niet eerder overkomen om in één week Kenny Werner twee keer te zien en horen spelen. Maar het genoegen is helemaal aan mijn kant. Helaas heb ik zijn openbare masterclass niet mee kunnen maken. Die masterclass is eigenlijk meer een algemene levensles gebaseerd op zijn filosofische lesmethode “Living Effortless Mastery” en toepasbaar voor vele disciplines. Laat angsten en doelstellingen los en verlies je in je instrument, dat is zo’n beetje het uitgangspunt.
Kenny Werner heeft al meer fameuze trio’s gehad; o.a. met Marc Johnson en Joey Baron en meer recentelijk met Johannes Weidenmüller en Ari Hoenig. Nu speelt hij met een nieuw trio met de 36-jarige Oostenrijkse Hans Glawischnig op bas. Deze speelt ook mee op zijn nieuwe Blue Note CD Lawn Chair Society. Nieuwe drummer van het trio is Dan Weiss. Weiss nam onlangs een CD op samen met Ari Hoenig. Hij speelt met een enorme beheersing en dynamiek op de drums en zwerft samen met Werner en Glawischnig rond in de composities. Zo bespeelde hij tijdens de prachtig uitgevoerde Horace Silver compositie Peace (op vreedzame wijze) met messen de cymbals. Het trio opende de eerste set met If I Should Lose You (….the stars would fall from the skies...) met zonder twijfel Kenny’s vorig jaar overleden dochter Katheryn in gedachten.
Gedurende het boeiende concert merk je dat de muzikanten vrij en los rondbewegen in de composities alsof ze al jaren samenspelen. Kenny sluit de laatste set af met zijn lyrische Ahmad Jahmal-achtige compositie Luv.
Klik HIER voor een fotoverslag
Kenny Werner, piano; Hans Glawischnig, bas; Dan Weiss, drums.
Het schema voor drie dagen: donderdagavond met Toots Thielemans in Terneuzen, vrijdag met zijn trio in Le New Morning in Parijs (Bose Blue Note Records Festival), zaterdagmiddag Masterclass in Porgy en Bess, zaterdagavond met trio in Porgy en Bess en zondag via Brussel weer naar New York. Het is me niet eerder overkomen om in één week Kenny Werner twee keer te zien en horen spelen. Maar het genoegen is helemaal aan mijn kant. Helaas heb ik zijn openbare masterclass niet mee kunnen maken. Die masterclass is eigenlijk meer een algemene levensles gebaseerd op zijn filosofische lesmethode “Living Effortless Mastery” en toepasbaar voor vele disciplines. Laat angsten en doelstellingen los en verlies je in je instrument, dat is zo’n beetje het uitgangspunt.Kenny Werner heeft al meer fameuze trio’s gehad; o.a. met Marc Johnson en Joey Baron en meer recentelijk met Johannes Weidenmüller en Ari Hoenig. Nu speelt hij met een nieuw trio met de 36-jarige Oostenrijkse Hans Glawischnig op bas. Deze speelt ook mee op zijn nieuwe Blue Note CD Lawn Chair Society. Nieuwe drummer van het trio is Dan Weiss. Weiss nam onlangs een CD op samen met Ari Hoenig. Hij speelt met een enorme beheersing en dynamiek op de drums en zwerft samen met Werner en Glawischnig rond in de composities. Zo bespeelde hij tijdens de prachtig uitgevoerde Horace Silver compositie Peace (op vreedzame wijze) met messen de cymbals. Het trio opende de eerste set met If I Should Lose You (….the stars would fall from the skies...) met zonder twijfel Kenny’s vorig jaar overleden dochter Katheryn in gedachten.
Gedurende het boeiende concert merk je dat de muzikanten vrij en los rondbewegen in de composities alsof ze al jaren samenspelen. Kenny sluit de laatste set af met zijn lyrische Ahmad Jahmal-achtige compositie Luv.
Klik HIER voor een fotoverslag
Friday, April 6, 2007
Opening jubileummaand 50 jaar Porgy en Bess
Met o.m. Toots Thielemans, Kenny Werner, The Jazzorchestra of the Concertgebouw o.l.v. Henk Meutgeert met gastsolist Greetje Kauffeld, Bart Chabot, Jules Deelder en veel meer.
Met een speciaal programma werd in het Scheldetheater in Terneuzen het startschot gegeven van de jubileummaand ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van jazzclub Porgy en Bess. Na een stijlvolle opening was alle aandacht gevestigd op één van de allergrootsten in de jazzmuziek: Toots Thielemans. Het was voor Toots het eerste concert in Nederland na dat hij het op doktersadvies een poosje rustiger aan moest doen. Eind april hoopt Thielemans zijn 85ste verjaardag te vieren. Na dat hij samen met zijn lievelingspianist Kenny Werner is opgekomen neemt hij plaats op de vertrouwde barkruk. Hij oogt brozer en enigszins vermagerd. Het bespelen van zijn mondharmonica gebeurt echter met een “natural flow” en heeft niet aan power en zeggingskracht ingeboet. De dag begint voor Toots met links van hem zijn “lady” en aan de rechterkant zijn telefoon, I-Pod en mondharmonica, zo vertrouwt hij het publiek toe. Om half acht zijn yoghurt en zeven minuten later begint hij te oefenen op zijn instrument. Met Kenny Werner speelt hij al meer dan tien jaar regelmatig samen. Ook vanavond klikt de samenwerking. Er zijn veel magische genietmomenten te vinden. Werner speelt op piano en beurtelings op keyboard (met veel strijkers) en brengt samen met Toots nummers van hun gezamenlijke CD met o.m. een Sinatra medley en een medley van Michel Legrand ten gehore. Ook het Chaplin-nummer Smile ontbreekt niet. Het prachtige concert wordt afgesloten met de klassieker What a wonderful World. Daags na het concert werd mij bevestigd dat Toots zijn zelfvertrouwen nu helemaal teruggevonden heeft en dat er volgende grotere concerten worden gepland (in Europa North Sea Jazz en Jazz Middelheim). Toots is back in town!
De feestelijke avond wordt na een literair intermezzo van Jules Deelder en Bart Chabot vervolgd door het Jazz Orchestra of the Concertgebouw. Het orkest brengt met Greetje Kauffeld - die in januari van dit jaar haar 50-jarig artiestenjubileum vierde - een aantal standards ten gehore. Aansluitend wordt postuum een ode gebracht aan de oprichter van Porgy en Bess.
Maikel Harte en Laurens Joensen brengen de meezinger Be The Neehur! en dwingen de zaal tot meezingen.
En daarna kan het feest echt beginnen. Ger “Sax” van Voorden speelt op de afterparty en Jules Deelder draait uit zijn platencollectie tot het laat is.
Klik HIER voor een fotoverslag van deze muzikale avond.
Subscribe to:
Posts (Atom)
North Sea Jazz Festival 2006
Leela James
