Philip Catherine, gitaar;
+.jpg)
Quentin Liégois, gitaar;
Alexandre Cavalière, viool.
Bij de iets oudere bezoekers van Porgy en Bess staat het concert van Chet Baker in 1985 in hun geheugen gegrift. Ze weten nog waar en naast wie ze stonden of zaten. Ook dat het de eerste keer was dat de muzikanten een absolute stilte afdwongen van de bezoekers in de club. Op bas Jean-Louis Rassinfosse en op gitaar de toen 42-jarige Philip Catherine.
Sinds die tijd heeft Catherine meerdere keren Porgy en Bess bezocht. Deze keer speelt hij één set solo en één set met zijn Acoustic Trio. In zijn trio wordt hij vergezeld door een tweetal jeugdige muzikanten, waar hij als een soort vader van het gezin mee omgaat. Op gitaar Quentin Liégois, die ook op 29 april op dit podium te horen is bij het European Youth Jazz Orchestra o.l.v. Niels Klein èn de 22-jarige violist Alexandre Cavalière. Catherine speelde in het verleden met andere niet de minste violisten als Stéphane Grappelli en Jean-Luc Ponty en wellicht gaat Alexandre Cavalière ook een plaats vinden in dat rijtje. Gaandeweg het concert ging de jonge Cavalière helemaal los en ontpopte zich tot de verrassing van de middag. In Catherine's nummer Sneezing Bull van zijn LP uit 1975 Guitars 1 (later op plaat gezet door Focus) kwam de violist letterlijk uit zijn stoel overeind en kwam tot grote hoogte.
Ook in de solo-set van romanticus Catherine viel er veel te genieten van de fraaie uitgevoerde stukken. Vaak speelde hij in duet met zichzelf door ter plekke een basispartij te spelen en op te nemen en daar vervolgens real-time over heen te dubben. Hij speelde ondermeer nummers als Gilles et Mirano, Goodmorning Bill, Méline (opgedragen aan zijn kleindochter) en Ledas Brasileiras (van Guinga). En dat solo een relatief begrip is, bleek toen Catherine aan het einde van set 1 opstond en de muziek gewoon doorspeelde.
Klik HIER voor de fotoset. Zie ook Jazzenzo.
