Sunday, August 26, 2007

Jazz and beyond

Zaterdag 18 augustus 2007, Jazz Middelheim, Park den Brandt, Antwerpen

Het 2-jaarlijkse festival Jazz Middelheim in het park Den Brandt in Antwerpen kent voor alle 5 dagen een ander thema. De vierde dag biedt met het thema “Jazz and beyond” alle mogelijkheden en carte blanche voor de programmeurs.

Wanneer de Duitse trombonist Nils Wogram met zijn Root 70 Plus om stipt 3 uur de dag opent, is de grote menigte nog niet op het programma af gekomen. Slechts een schamel aantal voorste rijen in de festivaltent is bezet. Root 70 Plus is Wogram’s bekende kwartet uitgebreid met de indrukwekkende Russische pianist Simon Nabatov, waar hij ook als duo mee samen musiceert sinds 1994. Zowel Wogram als Nabatov heeft een herkenbare klassieke achtergrond. Jazzthema’s vermengen zich op natuurlijke wijze met klassieke en moderne klanken zoals in Eat It, waarin Nabatov op onconventionele wijze de snaren van de piano beroert en Wogram hem bijstaat op melodica. Het concert is op momenten rustig kabbelend en ingetogen dan weer biedt het boeiende en wervelende uitstapjes. Het nummer Desert is een bijna romantische ballad beginnend met een mooie bassolo van Matt Penman waarin drummer Jochen Rückert het nummer fraai ritmisch in kleurt. Hayden Chisholm maakt indruk met zijn soli waarbij hij zijn altsax van tijd tot tijd omruilt met de basklarinet en Wogram’s melodica. In Wild 13 etaleert Wogram nog eens de flexibiliteit van de trombone en de diversiteit aan klanken; hij laat zijn instrument grommen en klinken als een didgeridoo. Mooi zaterdagmiddagconcert!
Om 5 uur in de middag is het de beurt aan het Eric Legnini Trio met Matthias Allamane op bas en Dré Pallemaerts die de aangekondigde Franck Aghulon achter de drums vervangt. De 37-jarige Legnini staat te boek als één van de meest getalenteerde jazzpianisten van dit moment en België’s trots achter de jazzpiano. Het trio stelt niet teleur en hij brengt een mooi evenwichtige serie met nummers van zijn CD’s Miss Soul en het dit jaar verschenen Big Boogaloo. Een subliem samenspelend trio met vandaag hierin Dré Pallemaerts als debutant. Er worden mooie soulvolle nummers gebracht, zoals het Miss Soul zonder pianist. In het naar een Cubaanse cocktail genoemde Mojito Forever laat Legnini heerlijke Latijnsamerikaanse invloeden doorklinken met een subtiele drumsolo er in verwerkt. De set wordt afgesloten met het titelnummer Big Boogaloo.

Vallen de eerste twee concerten in de categorie “Jazz”, dan valt Dez Mona zeker in de categorie “and beyond”. Je zou ze zo snel niet verwachten op een jazzfestival, maar veeleer op alternatieve popfestivals. Ze kunnen zelf ook nog niet geloven dat ze voor Jazz Middelheim werden gevraagd. Dez Mona, genaamd naar Desdemona uit Shakespeare’s Otello, is afkomstig uit de Antwerpse scene. De stem en sfeer van zanger/stemkunstenaar Gregory Frateur roept bij mij associaties op met Velvet Underground’s Nico. Hij brengt met veel passie en drama songs, teksten en stilte. Arid Song is een dergelijk gepassioneerd nummer met een mooie melancholieke bijdrage van accordeonist Roel Van Camp. In het nummer Trial als duo met bassist Nicolas Rombouts zoals ze in 2003 zijn begonnen, wordt de melancholie door het bijna angstaanjagende gekrijs zelfs heel invoelbaar. En ondanks de vaak niet zuivere zang weet de groep te boeien. En heel af en toe wordt de muziek zelfs licht swingend zoals in de ironische gospel Loordy Loordy Loordy en het nummer Sister. Maar feestmuziek is het zeker niet! Het wordt tijd voor iets luchtigers.

De Matthew Herbert Big Band is iets luchtigers. Matthew Herbert betreedt met glimmende zwarte lakschoenen het volgebouwde podium. Hij bijt in een wijnglas, het geluid wordt opgenomen en gesampled en vervolgens kan het feest beginnen en de in smoking geklede 18-koppige big band met dirigent Pete Wraight komt op. Straatgeluiden mengen zich met muziek. Herbert heeft radicale opvattingen over zijn muziek: geen gebruik van drumcomputers of bestaande samples . Live bewerkt hij de klank van het orkest en mixt dat wild met ter plekke geproduceerde geluidjes. Het scheuren van papier, het leeg laten lopen van ballonnen, maar ook meer muzikale geluidssamples worden tijdens het concert steevast bewerkt en gebruikt in een muzikale collage. Matthew Herbert Big Band is feest en doet mij af en toe wat denken aan het Willem Breuker Kollektief. De band speelt hard en het is een feest om de band die slechts nu en dan optreedt bezig te zien. Jazz and beyond; einde dag 4 Jazz Middelheim.

Dit artikel is ook gepubliceerd op JazzPodium.

Klik HIER voor een uitgebreidere fotoreportage.

Thursday, August 16, 2007

TOP 15 jazzstandards

Een (jazz-)standard is een nummer dat zo bekend is bij het publiek en de muzikanten dat het tot standaardrepertoire van de jazz behoort. Bij jamsessies zijn die standards vaak het vertrek- en eindpunt, het thema, waarop de improvisatie is gebaseerd. In eerste instantie gaat het vaak om songs uit populaire musicals van het begin van de vorige eeuw. Later komen daar ook "klassieke" jazzcomposities bij van de groten van de jazz. En tegenwoordig kunnen ook pop- en rocksongs het schoppen tot jazzstandard. Van "All the things you are" via "Body and soul" tot "You go to my head", en van "Blackbird" via "Exit music" tot "River man"... de lijst mogelijke jazzstandards is bijna eindeloos, al bestaat er een consensus over ongeveer 3000 titels.
Radio 1 (VRT) heeft daaruit een longlist van 150 songs gekozen. Tot vorige week kon gestemd worden voor de favoriete standards.
Onderstaande lijstje is het resultaat.

1. My funny Valentine (Rodgers/Hart)
2. Bluesette (Toots Thielemans)
3. Summertime (Miles Davis)
4. Take Five (Desmond)
5. Round Midnight (Thelonious Monk)
6. Autumn Leaves (Les Feuilles Mortes) (Kosma/Prevert/Mercer)
7. Cantaloupe island (Hancock)
8. Georgia On My Mind (Carmichael/Gorrell)
9. Mack the Knife (Weill/Brecht/Blitzstein)
10. So What (Miles Davis)
11. My Favorite Things (Rodgers/Hammerstein)
12. The Girl From Ipanema (Jobim/Morais/Gilberto)
13. Caravan (Ellington/Tizol)
14. Fly Me To The Moon (Howard)
15. Ne Me Quitte Pas (Brel)

Meer info: http://www.jazzmiddelheim.be/ en http://www.radio1.be/


Jazz Middelheim

Woensdag 15 augustus is het 2-jaarlijkse Jazz Middelheim festival gestart. Het festival duurt tot en met a.s. zondag. Zaterdag en zondag doen wij verslag van onderstaande programma.


Hayden Chisholm: altsax, basklarinet
Matt Penman: contrabas
Jochen Rückert: drums
Simon Nabatov: piano

17.00
Eric Legnini Trio
Eric Legnini: piano
Matthias Allamane: bas
Franck Aghulon: drums

19.00
Dez Mona
Gregory Frateur: stem
Nicolas Rombouts: contrabas
Roel Van Camp: accordeon
Bram Weijters: piano en Fender rhodes
Steven Cassiers: drums

21.00
Matthew Herbert Big Band
Matthew Herbert: keyboards, accordeon & sampling
Pete Wraight: dirigent
Neil Thomas: zang
Valerie Etienne: zang
Andrew Cook: trompet
Gavin Mallet: trompet
Graham Russell: trompet
Adam Linsley: trompet
Robert McKay: bariton saxofoon
Lisa Walsingham: saxofoon
Richard Pardy: saxofoon
Benjamin Castle: saxofoon
Martin Williams: saxofoon
Patrick Hartley: trombone
John Higginbotham: bas trombone/tuba
Christopher Cole: trombone
Marc Godfoid: trombone
Russel Swift: bas
Paul Flush: piano
Peter Cater: drums

zondag 19 augustus - Grand Finale

15.00
Jef Neve Trio
Jef Neve: piano
Piet Verbist: bas
Teun Verbruggen: drums

17.00
Nicolas Thys & The 68 Monkeys
Tony Malaby: tenorsax
Andrew D'Angelo: altsax
Ryan Scott: gitaar
Jon Cowherd: piano
Nicolas Thys: contrabas
Nasheet Waits: drums

19.00
Bert Joris Quartet
Bert Joris: trompet, bugel
Dado Moroni: piano
Philippe Aerts: bas
Dré Pallemaerts: drums

21.00
Ornette Coleman 3 Bass Quintet
Ornette Coleman: altsax, trompet, viool
Albert McDowell: electrische bas
Tony Falanga: contrabas
Charnett Moffett: bas
Denardo Coleman: drums

Voor meer informatie over Jazz Middelheim klik HIER


Photo Search by Google

On Flickr you can find more of my photos
Google

Contact

Quotes

  • "Jazz is not dead, it just smells funny!" (Frank Zappa)

North Sea Jazz Festival 2006

North Sea Jazz Festival 2006
Leela James
Powered By Blogger