Thursday, December 20, 2007

Hein Van de Geyn nodigt uit....

Hein Van de Geyn nodigt uit Rony Verbiest & Cyrille Carreon

,,Ik hoor hier vaak de muziek van Rony na afloop van een concert. Hier in Porgy en Bess wordt zijn muziek heel vaak gedraaid. En het doet me elke keer veel. Nu ik Artist in Residence ben in Porgy en Bess, heb ik besloten om samen met Rony een concert te doen.’’

Hein Van de Geyn vertelt dit kort na het geweldige concert dat hij heeft gegeven met Bert van den Brink en Hans van Oosterhout, onderdeel van de tournee die Bert maakt als winnaar van de Boy Edgar Prijs.
En daar klinkt inderdaad op die zondag de 9e december Rony Verbiest uit de luidsprekers. Tot volle tevredenheid ook van Bert van den Brink, die bij de eerste tonen al de accordeon van het Belgische fenomeen herkent.

Het optreden van Hein en Rony wordt het nieuwjaarsconcert op zondag 20 januari. Rony voornamelijk op bandoneon, Hein natuurlijk op zijn mooie bas. En er komt iets nieuws bij in de persoon van Cyrille Carreon. Zij staat als story teller op het affiche.
Hein is heel enthousiast over haar. ,,Ze is een heel inspirerende dame, die naast dat ze prachtig zingt geweldig teksten verwoordt... Ik heb een paar teksten, zij heeft een aantal prachtige, pakkende teksten. Het lijkt me te gek als we deze ‘poetry’-lijn een plaats geven naast en tijdens de muziek in Porgy en Bess.''

Hein heeft het nieuwjaarsconcert een keer doorgenomen met Rony. ,,We zijn in Antwerpen thuis bij hem geweest. Cyrille was ook mee. En we zitten op een zelfde lijn. Ik wil mijn spel een extra dimensie geven, nu met Cyrille erbij, nieuwe dingen doen. Rony is diezelfde weg ingegaan door samen met zijn vrouw, actrice en zangeres Antje de Boeck, te spelen. Opvallend hè. En dat concert op 20 januari... Dat wordt heel bijzonder. Dat beloof ik.''

Artist in Residence betekent dat je meer keren in een seizoen optreedt. En dus komt Hein op zondag 16 maart nog een keer. Dit keer in duo met de Amerikaanse pianist Walter Norris. ,,Een fenomeen'', zegt Hein. ,,Hans Zuiderbaan heeft me op hem gewezen. En ik heb 'm ooit eens zien spelen met Michael Brecker, ergens in de jaren zeventig, geloof ik. Ik was Walter Norris helemaal vergeten. Maar dat is een echte meester."
De Amerikaan treedt weinig op. Hij is selectief. Net als enkele andere grootheden heeft hij zich in Duitsland gevestigd toen hij bij een van de grote omroeporkesten kon spelen. Zijn uitvalsbasis werd Berlijn.
Walter Norris is een grote onbekende bij het grote publiek, maar bekend bij de liefhebbers. Een zo'n liefhebber vond het leven van de pianist zo opmerkelijk dat hij een film maakt over hem. En die komt volgend jaar uit (www.walternorrisfilm.com).

Maar wie tot die tijd niet wil wachten. Deze legende, die klassieke muziek verweeft met jazz, is dus met Hein Van de Geyn in Porgy en Bess op zondag 16 maart.

Reserveren?
Porgy en Bess
Noordstraat 52
4531 GJ Terneuzen
Telefoon: 0115-613293

Tuesday, December 18, 2007

CD opname Bert van den Brink

zondag 9 december 2007, jazzclub Porgy & Bess, Terneuzen

Bert van den Brink, piano;
Hein Van de Geyn, bas;
Hans van Oosterhout, drums.

De VPRO/Boy Edgar Prijs 2007 is toegekend aan Bert van den Brink, pianist, componist, arrangeur, docent en producent. De prijs, de belangrijkste in Nederland op het terrein van de jazz en geïmproviseerde muziek, bestaat uit een plastiek van Jan Wolkers en een geldbedrag van €12.500,-. De VPRO/Boy Edgar Prijs 2007 werd op woensdag 11 april 2007 uitgereikt tijdens een feestelijk programma in het Bimhuis te Amsterdam. Daarna gaat Van den Brink met zijn oude vaste trio met bassist Hein Van de Geyn en drummer Hans van Oosterhout langs de Nederlandse podia.

Vóór het podium van Porgy en Bess staan twee hoge microfoonstandaards en in een hoek achterin zit Ben Uijtjens achter een klein mengpaneel. Er worden geluidsopnames gemaakt voor een CD. Ook worden er een beeldregistraties gemaakt. Het gaat om één van de laatste concerten in Bert van den Brinks Boy Edgar Prijs toernee. De sfeer is ontspannen en het publiek applaudiseert gedisciplineerd ná elke laatste noot van ieder nummer. Geen te vroeg applaus en niet tussendoor na een solo. Het trio klinkt al één instrument. Van de Geyns baslijnen zweven weg in de pianoklanken van Van den Brink en Van Oosterhout tikt subtiel en gedreven alle nummers naar een goed slot. Toch is de communicatie tussen de muzikanten door het ontbreken van visuele aspecten een extra moeilijkheid voor de pianist. Zo is hij ook wel eens tijdens een live radio-opname gestart terwijl de band nog niet op het podium stond. Onbedoeld werd er toen een fraaie pianosolo gespeeld. Vanmiddag brengt het trio een aantal speciaal door hem voor deze toernee gecomponeerde stukken, wat composties van Van de Geyn en een paar verbouwde jazzstandards. En de onderlinge communicatie is bijna telepatisch! Bert van den Brink is geen geboren componist, zegt hij zelf. Veel nummers komen tot stand door wat te pingelen. En zo ontstaat er vaak nieuw materiaal. En Vacance is een dergelijk stuk. Het handelt over emotie. Een groep Afrikaanse kinderen viert via het Rode Kruis 3 weken vakantie in Parijs. Bij ieder nummer wordt tekst en uitleg gegeven. Zo vertelt hij bij een abstracte blues over de deelbaarheid van 12. "Als muziek vaag wordt, dan is het altijd twee keer zes maten, anders is het drie keer vier". "En" zegt-ie "twee keer vijf is ook twaalf" en aanvullend "rest twee".

Klik HIER voor een fotoverslag van dit concert.

Lewinsky Quartet for three

vrijdag 30 november 2007, jazzclub Porgy & Bess, Terneuzen

Arno Krijger, Hammond B3;
Rolf Delfos, saxofoons;
Pascal Vermeer, drums.

Een kwartet met drie personen. Dat vraagt om een verklaring. In de bezetting lijkt de baspartij te ontbreken, maar niets is minder waar. Op het 150 kilo wegende Hammond B3 orgel zorgt het voetenwerk van Arno Krijger voor de bassen. Een kwartet voor de prijs van 3 wordt er gegrapt. Overigens speelt op de CD op 4 nummers gitarist Anton Goudsmit mee.

Dat Arno Krijgers Lewinsky Quartet juist in het Terneuzense Porgy en Bess de nieuwe CD 'Omnipotent' presenteert is niet toevallig. In Terneuzen staat niet alleen Krijgers muzikale wieg, maar genoemde jazzpodium wordt al van jongst af aan door hem betreden. Een logische keus dus voor de CD-presentatie in bijna huiselijke sfeer.

Het concert begint met het up tempo en funky Jazz and beyond, een compositie van Rolf Delfos en vervolgens met het bluesy S5 van de hand van Pascal Vermeer en Laetitia van Krieken. S5 opent met een solo op Hammond met het zo kenmerkende draaiende geluid uit de Lesley box. Chi chi is een mooie compositie van Krijger met mooie onderliggende baslijnen. De CD biedt fraaie eigen werken zoals ook het titelnummer Omnipotent, wat staat voor almachtig en de dingen durven te doen op het podium. Subtitel van dit stuk is Oh thou Lewinsky (inderdaad Monica!). Het nummer Prestonesque (naar de in 2006 overleden toetsenis Billy Preston) is ook weer zo'n heerlijk niet bij stil te zitten nummer (met op de CD een fraaie gitaarpartij van Anton Goudsmit. Het laatste nummer (voor de toegift World Warrior) is de enige standard die ook op de CD staat; Duke Ellingtons onsterfelijke Caravan.

Zie HIER het fotoverslag van dit concert!

Stromingen van eb en vloed

Wolfert Brederode Quartet presenteert CD "Currents"


donderdag 22 november 2007, MuziekPodium Zeeland, Café Desafinado, Middelburg


Wolfert Brederode, piano;
Claudio Puntin, klarinet en basklarinet;
Mats Eilertsen, bas;
Samuel Rohrer, slagwerk.


In april 2003 trof ik voor het eerst de pianist Wolfert Brederode. Hij begeleidde de Nederlands Zwitserse zangeres Susanne Abbuehl op piano, melodica en een soort laag bij de gronds harmonium. Samuel Rohrer zat achter het slagwerk en op klarinetten speelde Christof May. Ook op de Edison-winnende CD April van Abbuehl op het ECM label wordt gemusiceerd met dezelfde bezetting en levert Brederode een belangrijke ondersteunende rol. Toen al trof deze pianist mij met zijn lyrische en dynamische melodielijnen.

Deze week presenteert de klassiek geschoolde jazzpianist zelf zijn eerste CD Currents op het prestigieuze Duitse ECM label. Om zich heen heeft hij een aantal gelijkgestemde muzikanten verzameld uit Keulen, Oslo en Berlijn, alleseters binnen de klassieke en geïmproviseerde muziek. Op de klarinet en basklarinet Claudio Puntin die laat horen dat je met een klarinet meer kan dan het traditionele werk. De zeer getalenteerde Noorse bassist Mats Eilertsen speelde met o.m. Kenny Wheeler, Pat Metheny en Nils Petter Molvær. De in Bern en Boston geschoolde slagwerker toerde ondermeer door Europa met Erik Truffaz, Marcus Stockhausen en Susanne Abbuehl. Uiteraard wordt er veel werk gespeeld van de in juni 2006 opgenomen CD. Stuk voor stuk eigen composities met een geheel eigen signatuur. Wolfert Brederode lijkt je mee te nemen door een denkbeeldig landschap van bergen en dalen en rivieren met stroomversnellingen en zorgt er voor dat je met zijn subtiele aanslag weer een zachte landing krijgt. Een recente compositie gemaakt in de provincie Zeeland kreeg de werktitel Delta. Je voelt je werkelijk meegenomen op de stromingen van eb en vloed en je hoort de elementen van water en wind aan je voorbij trekken. Hoe beeldend kan muziek zijn?

Klik HIER voor een fotoverslag van dit concert.

Ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Saturday, December 15, 2007

In memoriam Frank Morgan


Vrijdagmorgen 14 december is Frank Morgan overleden! Nog zo kort geleden hebben wij mogen genieten van zijn mooie saxofoonklanken. Een bijzonder mens en groot musicus is heengegaan.

Zie het verslag van 4 november in Porgy en Bess.

Sunday, December 9, 2007

到着しました。 Hoogste versnelling?

Mona Lisa Overdrive
vrijdag 16 november, bimhuis, Amsterdam

Stefan Lievestro, bas;
Arno Krijger, Hammond B3;
Jesse van Ruller, gitaar;
Hans van Oosterhout, drums.

Ik kan het niet lezen, maar de roem van Mona Lisa Overdrive is al doorgeklonken tot in Japan. Niet alleen de CD, maar kennelijk ook het concert in het bimhuis werd er op onderstaande blog kort besproken. Of zij het goed vonden? Ik weet het niet. Ik vond het heerlijk!



昨日、写真の掲載を許可してくれたEddy Westveer氏が、直接写真を送ってくれました。とても素敵な写真なので、しばらくは新たなタイトルは建てず、この記事を更新する形を取らせていただきます。また、Eddy Westveer氏のブログは「Jazz is not dead」というタイトルで、他にも素敵な写真が満載です。オランダ語なので悲しいことに私には読めませんが、検索も可能になっているので、是非、訪れてみてください。
到着しました。ジャケット写真は以前掲載したものではなかったので、訂正します。申し訳ありませんでした。 Pete Philly & PerquisiteのMindstateのようなアルバムだったらと不安はあったのですが、ずっと馴染みやすいアルバムでした。 Jesse Van RullerのStratcasterの演奏、Arno Krijgerのオルガンともに素敵ですね。この二人の掛け合いで始まる2曲目のRed Ribbonが気に入っています。 Roy Buchanan好きの私としては、このアルバムでStratcasterの個性ある音の良さを再認識しました。 あゆ実さん、Kisaragimaruさんから頂いたコメントに改めて感謝しております。 あゆ実さんのアムステルダムでのライヴ遭遇は実にラッキーでしたね。Kisaragimaruさんはすでに「ラスト曲が意外と簡単ですぐCOPYでき、CDをかけながらこちらもギターを弾く、共演遊びに熱中しているこの頃です」とのこと。Levinで弾いているのですか?素敵ですね。

Foto's van het concert in het bimhuis vind je HIER.

James Carter ontmoet Suriname

De Nazaten met James Carter
woensdag 14 november 2007, MuziekPodium Zeeland, Café ‘t Schuttershof, Middelburg

James Carter, baritonsax;
Robby Alberga, gitaar;
Klaas Hekman, piccolo, sopraan- en basssax;
Carlo Ulrichi Hoop, conga's en Surinaamse percussie;
Keimpe de Jong, sopraan- ,tenor- en bassax;
Carlo Jones, altsax;
Setish Bindrabam, trompet;
Gregory Kranenburg, drums;
Chris Semmoh, skratyi en Surinaamse percussie;
Patrick Votrian, trombone en sousaphone.

Er is een lezenswaardig artikel op het internet te vinden van tenorsaxofonist Kelly Bucheger (o.a. in een Nederlandse vertaling). De titel luidt: “Hoe James Carter mijn leven verwoestte”. Een aangrijpend verhaal over het vermeende talent van James Carter.

Carter is inderdaad een veelzijdig saxofonist, multi-instrumentalist en ensemble-speler. Vanavond verstevigt hij de al aanwezige brommende saxen van De Nazaten met zijn baritonsaxofoon. James Carter beschouwt de muziek van Suriname, de ontmoeting van het tropische Caraïbische gevoel met dixieland, als die van verwante geesten. De Nazaten spelen een aanstekelijke mengeling van Surinaamse kaseko, jazz, Antilliaanse walsen, mardi grass, klezmer, Europese fanfaremuziek, calypso en geïmproviseerde muziek. Vanavond worden er een een aantal nieuwe composities gespeeld. De stukken zijn van de hand van gitarist Robby Alberga, saxofonist Keimpe de Jong en bassaxofonist Klaas Hekman. De nummers zijn speciaal voor Carter geschreven en met hem ingestudeerd.


Klik HIER voor een fotoverslag van dit concert.

Chopin op Curaçao met Corsen

Randal Corsen Group en schrijver Jan Brokken

zaterdag 10 november 2007, Sint Jacobskerk, Vlissingen

Jan Brokken, verteller;
Randal Corsen, piano;
Eric Calmes, bas;
Ulrich de Jesus, kwarta en gitaar;
Enrique Firpi, drums;
Arlette Koeijers, zang, percussie en gitaar;
Eric Brigitha, percussie.


Het valt niet mee om in een kerkgebouw geluid elektrisch te versterken. Maar het resultaat viel met uitzondering van de voorst zijrijen niet tegen. En zo kon het dat zo’n vijfhonderd aanwezigen konden genieten van de verhalen van Jan Brokken en de muziek van de Randal Corsen Group.

Jan Brokken vestigde zich in 1993 op Curaçao en speelde de eerste avond daar enkele mazurka’s van Chopin en werd de volgende morgen door de buurman in de armen gesloten. “Ik hoorde u gisteren onze muziek spelen.” Dat was het begin van zijn ontdekkingstocht. Hij nam een schat aan verhalen en anekdotes van eigenzinnige muzikanten mee. “In de Antilliaanse muziek”, schrijft hij, “vond ik waarnaar ik in mijn reisverhalen zoek; hoe culturen in elkaar overgaan.

Met Randal Corsen als één van de belangrijkste ambassadeurs van de Antilliaanse muziek wordt het muzikale deel van het programma perfect wisselend ingevuld met de literaire delen. Corsen stamt uit een literaire en muzikale familie en weet klassiek te mengen met jazz en Antilliaanse en Latijns-Amerikaanse muziek. Vanavond weet hij met zijn vaste groep een boeiend muzikaal programma te presenteren. Binnen de uitgebreidere percussiebezetting krijgt ook Corsens partner Arlette Koeijers terecht meer ruimte voor haar vocale talenten.

Een boeiend literair-muzikaal programma met een reis naar de bronnen van de Antilliaanse muziek!


Klik HIER voor een fotoverslag van dit concert.

Sunday, December 2, 2007

In de voetsporen van Charlie Parker

Frank Morgan & Trio Rein de Graaff

zondag 4 november 2007, jazzclub Porgy & Bess, Terneuzen

Frank Morgan, alt saxofoon;
Rein de Graaff, piano;
Marius Beets, bas;
Eric Ineke, drums.

Als een broze oude man zat de 73-jarige Frank Morgan ruimschoots voor aanvang gereed op het podium. Diverse malen uitroepend dankbaar te zijn dat-ie nog in leven was, gaf hij te kennen dat hij wilde gaan spelen.

De levensloop van Frank Morgan is bijzonder te noemen. Hij werd door Duke Ellington gevraagd toen hij zegt-ie zelf 13 jaar oud was. Maar zijn vader, bebop gitarist Stanley Morgan, die met Charlie Parker speelde en later leider was van de Ink Spots, verbood het hem. Twee jaar later speelde hij met o.m. Josephine Baker en Billie Holiday. Op advies van Parker startte hij op de klarinet voor de embouchure. Na een dik jaar ging hij verder op de altsaxofoon. Van heel nabij heeft hij zijn idool en mentor Charlie “Bird” Parker gevolgd. Na Parkers dood was de druk voor Morgan te groot om de nieuwe Bird te worden en hij volgde Parker ook in zijn levensstijl van heroine-verslaving. Na dat hij in 1955 zijn eerste eigen plaat had uitgebracht, verdween hij als gevolg van zijn verslaving tot 1985 van het publieke toneel.
In de tussentijd speelde hij wel met Art Pepper in wat hij zelf de beste big band aller tijden noemt. Het orkest bestond uit gedetineerden in de gevangenis van San Quentin.
Het duurde tot half jaren tachtig voor dat de voor de jazzwereld verloren gewaande Morgan zijn rentree maakte in de Village Vanguard. Een productieve periode brak aan tot in 1998 opnieuw het noodlot toesloeg door een beroerte. Doktoren voorspelden dat hij nooit meer zou spelen, maar na een half jaar speelde hij weer. En tot op de dag van vandaag.

Op het podium van Porgy & Bess zit Frank Morgan gereed om te gaan spelen. Naast hem een tafeltje met een portglaasje rode wijn, zijn rantsoen voor die dag, en een kan met ijsblokjes. Wellicht is Morgan op zijn best binnen de intimiteit van een kleine club en komen dan zijn zeer beheerst geblazen ballads het best tot zijn recht. Eén van de eerste nummers die hij speelde was Jerome Kern’s All The Things You Are, deskundig begeleid door een van de beste beboptrio’s van Europa. Het tempo van de gespeelde nummers was bijzonder relaxed, waaraan de geconsumeerde, met vakkundige assistentie gefabriceerde spliffs misschien debet waren. Morgan had er duidelijk zin in en genoot van de aandacht en het applaus van het publiek. Parker’s geluid klonk onmiskenbaar door in Stan Getz’ alternatieve Zweedse volkslied Dear Old Stockholm en Barry Harris’ Only Innocence. Dank zij Frank Morgan leeft Charlie Parker voort!

Na het concert werden de plaatselijke sliptongetjes met zichtbaar genoegen gegeten. Marius Beets reed Frank Morgan huiswaarts op weg naar de volgende dag. De klanken van Gordon Jenkins’ Goodbye klonken na in de Zeeuwse nacht.

Klik HIER voor een fotoverslag van dit concert.

Klara Carrièreprijs 2007: Toots Thielemans

Op zaterdag 1 december reikte Klara tijdens een feestelijke live-uitzending de Klara Muziekprijzen 2007 uit in de Bijloke in Gent, waar die dag ook de derde editie van de Staten Generaal van de Klassieke Muziek plaatsvond. De jaarlijkse Klara Muziekprijzen krijgen steeds meer succes. Het palmares van deze zevende editie mag er dan ook zijn. Kwaliteitsvol, verrassend, internationaal én Belgisch: Toots Thielemans, Frank Braley en de gebroeders Capuçon, Wannes Van de Velde, Dré Pallemaerts en het Vlaams Radio Koor.

Klara wil met de Klara Carrièreprijs een soort van “Lifetime achievement Award”, op Vlaamse leest geschoeid uitreiken.

Een eerbetoon dus aan een Vlaamse musicus met internationale uitstraling. De voorbije edities lauwerde Klara klarinettist Walter Boeykens, mezzo-sopraan Rita Gorr, Wannes Van de Velde, hét boegbeeld van de volkszang in Vlaanderen, componist en dirigent Vic Nees, Paul Van Nevel, pionier onder de pioniers van de Franco-Vlaamse polyfonie, en de bekendste Belgische filmcomponist en dirigent Frédéric Devreese.


Eigenlijk is het onbeleefd Toots Thielemans nog voor te stellen. Toots is jazz.
Geboren op 22 april 1922 in het hartje van de Brusselse Marollen debuteerde Jean-Baptiste “Toots” Thielemans als accordeonist in het café van zijn vader. Al heel snel leert hij gitaar en mondharmonica. Vanaf het begin is Toots voortdurend op zoek naar nieuwe klanken en nieuwe melodieën. Hij zoekt zijn eigen stijl en wil door niemand beïnvloed worden.
Toots speelt in bars en restaurants en in 1946 neemt hij zijn eerste professionele grammofoonplaat op met het orkest van Robert De Kers voor de film “Modern Mood”. Een jaar later reist hij met zijn oom naar New York. Toots schuimt er de jazzclubs af en ontmoet Billy Shaw, de impresario van Benny Goodman. De rest is geschiedenis. Toots wordt geëngageerd en in het gezelschap van Roy Eldridge en Zoot Sims gaat hij mee tournee met de populaire klarinettist.
In 1952 krijgt hij via een kennis een baantje bij Sabena in New York. Toots ontmoet er Ella Fitzgerald en Ray Brown en jamt met Charles Mingus en Charlie Parker. Hij doet audities bij de blinde pianist George Shearing, wordt aangenomen en gaat tot 1957 met het kwintet op stap.
Midden jaren zestig komt Toots in contact met meester arrangeur Quincy Jones. Samen maken zij heel wat opnamen, waaronder de soundtrack van enkele filmklassiekers zoals “Midnight Cowboy” en “The Getaway”.
Toots is een veelgevraagde muzikant. Hij is gewoonweg van alle markten thuis en werkt zowel mee aan reclamespots voor “Old Spice” als voor het populaire kinderfeuilleton “Sesam Straat”. Hij tekent ook voor prestigieuze speelfilms als “Turks Fruit”, “Sugarland Express” en “Jean de Florette” en het televisiefeuilleton “Witse”.
Maar bovenal is Toots een unieke performer die met alle groten van het jazzfirmament op het podium stond: Ella Fitzgerald, Bill Evans, Oscar Peterson, Dizzy Gillespie, Gilberto Gil, Joe Pass, Shirley Horn, Jaco Pastorius, Richard Galliano, Natalie Cole, Pat Metheny, John Zorn…Ook popidolen als Billy Joel en Paul Simon deden regelmatig een beroep op de geniale harmonicaspeler.
Sinds 1997 is Toots ook peetvader van Jazz Middelheim. Hij speelde er onder andere met Bob Franken (1976), Roland Hanna (’81), Martial Solal (’93), John Scofield (’95), Brad Mehldau (’97), Kenny Werner (’99 en 2005), het Brussels Jazz Orchestra o.l.v. Maria Schneider (2001), Flat Earth Society (2003) en Lee Konitz (2007).


Voor meer informatie: zie ook zijn website www.tootsthielemans.com/
Klara Muziekprijzen 2007: http://www.klara.be/

Photo Search by Google

On Flickr you can find more of my photos
Google

Contact

Quotes

  • "Jazz is not dead, it just smells funny!" (Frank Zappa)

North Sea Jazz Festival 2006

North Sea Jazz Festival 2006
Leela James
Powered By Blogger