woensdag 31 januari 2007, CC Luchtbal, Antwerpen
Chris Potter, tenor saxofoon, basklarinet;
Craig Taborn, Fender Rhodes;
Adam Rogers, gitaar;
Nate Smith, drums.
Dit enige concert in België is de afsluiter van de Europese 'Underground' tournee van de 36-jarige Chris Potter.
Chris Potter, tenor saxofoon, basklarinet;
Craig Taborn, Fender Rhodes;
Adam Rogers, gitaar;
Nate Smith, drums.
Dit enige concert in België is de afsluiter van de Europese 'Underground' tournee van de 36-jarige Chris Potter.
Sinds zijn afstuderen in 1993 in Manhattan heeft hij met een indrukwekkende rij topmuzikanten en groepen meegespeeld en wo
rdt één van de beste saxofonisten van dit moment genoemd. Zo speelde hij ondermeer met de Mingus Big Band, Paul Motion, Ray Brown, Jim Hall, James Moody, Mike Mainieri en vele anderen. Naast zijn lidmaatschap van de groep van Dave Douglas speelde hij ook met Steve Swallow's Trio. Chris Potter verwierf een ijzeren reputatie als super(side)man door zijn optreden als stersolist in het 
kwintet van Dave Holland. Sinds 2001 toert hij met zijn eigen formatie.
rdt één van de beste saxofonisten van dit moment genoemd. Zo speelde hij ondermeer met de Mingus Big Band, Paul Motion, Ray Brown, Jim Hall, James Moody, Mike Mainieri en vele anderen. Naast zijn lidmaatschap van de groep van Dave Douglas speelde hij ook met Steve Swallow's Trio. Chris Potter verwierf een ijzeren reputatie als super(side)man door zijn optreden als stersolist in het kwintet van Dave Holland. Sinds 2001 toert hij met zijn eigen formatie.Chris Potter zegt zelf: “My aesthetic is based in Bird and Lester Young and Sonny [Rollins]. I want my music to have that emotional impact. What I learned from them in terms of phrasing, sound, approach to rhythm will never be outdated. I would like to basically use the same aesthetic sensibility with more contemporary harmonic and rhythmic concepts, being influenced by classical, world music, funk, rock, rap, country, whatever...digesting new ideas, new influences to keep the freshness alive.”
Het concert opent stevig met het titelnummer van zijn in 2006 verschenen CD Underground. Het 
optreden levert een boeiende afwisseling tussen groovy en hoekige ritmes en bijna altijd een leidende rol voor de tenorsaxofoon. Deze wordt één keer omgeruild tijdens het bijna mystieke en oosters getinte Celestial Nomad voor de prachtig klinkende basklarinet. Kenmerkend in deze bezetting is het ontbreken van een echte bas. Een echt gemis is dat helemaal niet, want de baslijnen worden veelal door de excellent spelende Craig Taborn op de Fender opgevangen. Ook gitarist Adam Rogers speelt vaak een belangrijke rol in de ritme-sectie. Rogers die een halve dag langer in zijn hotel in Parijs is gebleven in verband met ziekte speelt het optreden grotendeels zittend op een stoel. En dat het leven van een muzikant uit veel reizen en hotels bestaat wordt geïllustreerd door Next Best Western, geschreven op de kamer van een minder plezierig hotel. Dit optreden en daarmee de Europese toernee wordt afgesloten met Billy Strayhorns ballad Lotus Blossom.
Klik hier voor een fotoverslag.
