Saturday, September 29, 2007

Bert Joris presenteert eerste CD op Dreyfus-label

Zondag 16 september 2007, Porgy en Bess, Terneuzen


Bert Joris, trompet, bugel;
Dado Moroni, piano;
Dré Pallemaerts, drums;
Ira Coleman, bas.




Begin dit jaar heeft de Vlaamse jazztrompettist Bert Joris met zijn kwartet (bestaande uit Dado Moroni op piano, Dré Pallemaerts op slagwerk en Philippe Aerts op bas) in Studio Toots opnames gemaakt voor zijn nieuwe CD Magone. Ter promotie van deze plaat – zijn eerste op het Dreyfus-label - en de opening van het concertseizoen van Porgy en Bess brengt Bert Joris werk hiervan ten gehore. De plaats van bassist Philippe Aerts, op toer met Richard Galliano, wordt binnen het viertal ingenomen door Ira Coleman die o.m. meespeelde met Dee Dee Bridgewater, Betty Carter en Herbie Hancock.
Geopend wordt met de compositie King Kombo, een vervolg op twee andere stukken van Joris’ hand King’s Garden en Kong’s Garden. Na de uptempo starter en opwarmer is het tijd om de trompet om te ruilen voor de bugel, wat tijdens het concert veelvuldig gebeurt. The Mighty Bobcat is een mooie ballad die fraai samenspel oplevert met de meehummende Dado Moroni achter de Steinway. To Philip is geschreven voor inspirator Philip Catherine waarmee hij meer dan 15 jaar heeft samengewerkt en begint met een mooie solo van Ira Coleman op de bas. De titel Magone is een samenvoeging van “mother is gone” en in het Italiaans staat het synoniem voor opgekropt verdriet. Het nummer is ter nagedachtenis aan de veel te vroeg overleden Inge van Tiel, partner van saxofonist Kurt van Herck. Het met passie gespeelde titelnummer levert inderdaad een brok in de keel op en toont de absolute hechtheid van de groep.
De eerste set wordt afgesloten met Blue Alert, een blues van Joris’ vorige CD.
In het nummer Triple kun je bijna horen hoe een kat de vogeltjes besluipt en geeft op die manier de haat-liefde verhouding weer die de trompettist met zijn kat heeft. Veel nummers leveren naast sublieme muziekmomenten ook prachtige anekdotes op. Zo is Signs & Signatures een compositie uit de tijd dat broer Dirk Joris piano speelde in hun band The Shoarma’s, genaamd naar hun favoriete voedsel. Het laatste nummer voor de onvermijdelijke toegift, Mr Dodo, is een ode aan pianist Dado Moroni met daarin een bezielende solo van Dré Pallemaerts die met zijn handen een ingehouden adem van het aanwezige publiek weet af te dwingen. Een geweldig concert en een schitterende CD (Dreyfus FDM 46050 369112 SB126) in de winkel!


Klik HIER voor een fotoreportage van Eddy Westveer.

Dit artikel werd ook gepubliceerd op jazzwebsite Draaiomjeoren.

Photo Search by Google

On Flickr you can find more of my photos
Google

Contact

Quotes

  • "Jazz is not dead, it just smells funny!" (Frank Zappa)

North Sea Jazz Festival 2006

North Sea Jazz Festival 2006
Leela James
Powered By Blogger