The Hague Jazz

The third edition of The Hague Jazz was with about 24.000 visitors succesful. Only three years ago there was on the same location the North Sea Jazz Festival with 70.000 visitors. They have their third edition this year in Rotterdam.

De derde editie van The Hague Jazz op 23 en 24 mei is een doorslaand succes geworden, aldus de organisatie. In totaal hebben bijna 24.000 bezoekers het festival in het World Forum te Den Haag bezocht. Hoogtepunten waren de optredens van Nile Rodgers & Chic, JazzKamikaze, McCoy Tyner & Joe Lovano, Wende Snijders, Hiromi Uehara's Sonicbloom (foto onder), Luisito, Barbara Hendricks, Caroline Henderson, Sean Jones en het emotionele afscheidsconcert van de bijna niet meer tot optreden in staat zijnde 76-jarige Miriam Makeba.

Het jonge festival The Hague Jazz heeft een vaste plek op de internationale jazzagenda verworven. De eerste festivaldag (vrijdag 23 mei) is bezocht door 10.800 bezoekers, de tweede (zaterdag 24 mei) door liefst 12.800 bezoekers. Vantevoren is het maximum aantal bezoekers op 25.000 vastgesteld, zodat gesproken kan worden over een zo goed als uitverkocht evenement.
Het succes van deze editie van The Hague Jazz is het bewijs dat de Nederlandse muziekliefhebber het festival definitief als een prominent evenement heeft omarmd, en een risicovolle programmering met veel debutanten wel degelijk aanslaat bij een groot publiek. Ook vanuit met name de Verenigde Staten en Duitsland weten de jazzliefhebbers het festival te vinden. Opvallend is dat ruim veertig vertegenwoordigers van platenmaatschappijen het festival hebben bijgewoond, waaronder de uit de Verenigde Staten overgekomen directie van de toonaangevende jazzlabels Heads Up en Telarc.
De massale toeloop op 24 mei heeft de festivalleiding doen besluiten om komend jaar het Dakterras in ere te herstellen. Door ook het Gemeentemuseum bij het festival te betrekken, ontstaat meer loopruimte, waardoor een zo optimaal mogelijk zitcomfort en meer bewegingsvrijheid voor de bezoekers wordt gegarandeerd.

Komend jaar vindt het festival op 22 en 23 mei plaats in het World Forum. Overwogen wordt om een derde dag aan het festival toe te voegen. De formule van het festival, een uitgekiende balans tussen publieksfavorieten, grote jazznamen, jong Nederlands talent en internationale artiesten die hun debuut in Nederland maken, gekoppeld aan een lage toegangsprijs, wordt gecontinueerd. Ook de tot een spraakmakend eendaags festival uitgegroeide Warming Up – met dit jaar gratis concerten van o.a. Hans Teeuwen, Wicked Jazz Sounds, JazzKamikaze, David Orlowsky’s Klezmorim en Gare Du Nord – komt komend jaar terug op 20 mei.

Een fotoverslag van dit festival vind je HIER

36e Scheldejazz

Arno Francke
Monty Alexander
Hans Sparla
Benoit Martiny












Eelco Gelling
Carmen Gomes
Dick de Graaf
Estrella Acosta












Carlo de Wijs











...........en een veel uitgebreider fotoverslag vind je HIER

2e Jazz Middelburg

9 tot en met 12 mei 2008 (Pinksterweekend), diverse lokaties Middelburg

De kick-off van het tweede International Jazz Festival Middelburg vond al een maand eerder (8 april) plaats met het John Scofield Trio en de ScoHorns; bedoeld als warmmakertje voor het festival en ook publicitair een goede keuze.

Maar de vrijdag voor Pinksteren opende Rita Reys het festival in dezelfde Stadsschouwburg pas echt. De 83-jarige Lady of Jazz kan het nog steeds. Haar timing is nog als vanouds alleen moet ze qua volume wel wat inleveren. Ondertussen begint in de stad Midddelburg op diverse podia (en dat is bij sommige kroegen wel wat veel gezegd) ook muziek te klinken. Zo speelt o.a. de Zeeuwse Sessie Band (met o.m. de drie broers Van der Feen, Eric Heijnsdijk, Ben Boogaard en Sjaak Lammers) en Not James Dean. Het bleef nog lang lekker in het zwoele Middelburg.

Ook de zaterdagmiddag op diverse plaatsen in de stad jazz. Daarna verplaatst het echte festivalgebeuren zich voor de avond naar het ruime en besloten Abdijplein. Drummer Bobby Previte bijt daar met zijn New Bump de spits af. Met een op vibrafoon excelerende Bill Ware en een ogenschijnlijke rustige Ellery Eskelin op tenorsax bracht hij voornamelijk werk van zijn nieuwe CD Set the Alarm for Monday. Brad Jones vult met zijn stevige baslijnen verder de ritmesectie aan. Daarna is het de beurt aan Archie Shepp met zijn mannen. Shepp die als een mopperende ontevreden muzikant het van fraai licht en geluid voorziene podium betreedt, zet een memorabel concert neer. Naast zijn karakteristieke saxofoongeluid laat hij zich ook niet onbetuigd achter de zangmicrofoon. Even lijkt het alsof de gelijke rechten voor de mens nog opnieuw bevochten moeten worden. Zijn van Black Power doorspekte Mama Rose ontbreekt hier niet.

Op zondagavond mag Panchito de sfeer opwarmen met haar latin-jazz. Zij doen dat ondanks wat personele wijzigingen in de bezetting uitstekend. Maar er wordt toch gewacht op de topper van de avond: E.S.T.

Het Esbjörn Svensson Trio had zich voorafgaand mediterend op het concert voorbereid. Als in extase werden aan één stuk door prachtige muziekstukken uitgevoerd, waarvan het publiek ademloos wist te genieten. Esbjörn Svensson versmolt met zijn piano en ging op in de klanken. Hij trakteerde na een staande ovatie met een toegift.

Maandagmiddag waande Eric Vloeimans zich al in het buitenland. Op deze mooie Pinksterdag mocht hij de dag openen met zijn Gatecrash. "Lounge, electrische Miles Davis, klanklandschappen, gelaagde jazz, het komt allemaal voorbij" was aangekondigd. Mooier kun je het niet samenvatten.

Je hoeft geen jazzliefhebber te zijn om de Koning van de Funk te kunnen waarderen. Met zijn retestrakke band zet Maceo Parker een show neer van meer dan twee uur en sluit hij de middag èn het festival af.

Het festival trok in totaal ca. 5.000 bezoekers. En ofschoon de organisatie gehoopt had op wat meer mag men toch tevreden zijn. Op naar het 3e Jazz Middelburg!

Foto's van het festival HIER

Jazz is not dead

Andrew d'Angelo is OK

Ik had afgelopen donderdag (1 mei) even contact met Andrew d'Angelo.

De Newyorkse rietblazer is herstellende van een hersenoperatie en heeft inmiddels weer opgetreden. En het gaat beter met hem dan verwacht.

Zelf zegt hij:

"All is going reasonably well over here. Better than expected. Playing the music as hard as I can!! Peace to you!"

Andrew's MySpace
Andrew's Blog
Meer foto's van Andrew (met TYFT en op Middelheim met Nicolas Thys)

Ruud Jacobs 70

Ruud Jacobs werd geboren op 3 mei 1938 in Hilversum.

Ruud viert zijn verjaardag in het bimhuis.

RUUD JACOBS 70TRIO:
Benjamin Herman-altsax,
Ruud Jacobs-bas,
Han Bennink-drums
QUINTET:
Rita Reys-zang,
Ferdinand Povel-tenorsax,
Peter Beets-piano,
Ruud Jacobs-bas,
Joost Patocka-drums
SURPRISE JAMDEELDER DRAAIT
Net als zijn (in 1996 overleden) broer Pim verdient ook Ruud Jacobs een plaats in de geschiedenisboeken. Als contrabassist en platenproducer bereikte hij de nationale top. Daarnaast speelde hij met internationale grootheden als Stan Getz, Tony Bennett en Sonny Rollins. Vanavond ontmoeten de giganten van de Nederjazz elkaar ter ere van Ruuds zeventigste verjaardag. Met onder meer de 'First Lady of European Jazz', Rita Reys.

Mooie dromen met Mare Nostrum

woensdag 30 april 2008, de Roma, Antwerpen

Mare Nostrum is:
Richard Galliano, accordeon;
Paolo Fresu, trompet, flügelhorn;
Jan Lundgren, piano.

Dromerige muziek door drie romantici. Zo zou je kort en bondig het concert van Mare Nostrum in de Antwerpse Roma kunnen samenvatten. Ik wil niet suggereren dat het hier om een slaapverwekkende gebeurtenis gaat, maar het publiek zat vaak met ingehouden adem te luisteren.

Wie het allemaal ook mee wil maken, kan op het North Sea Jazz Festival terecht. Op zondag 13 juli spelen ze om 20.00 uur in de Darling.

Zie HIER de fotoset

Dez Mona & Mark Murphy bij Mellowtime Festival

Op zaterdag 30 en zondag 31 augustus vindt het eerste lustrum plaats van het Mellowtime Music Festival Elversele. Blokkeer in uw agenda: Het laatste weekend van augustus
Vanwege het lustrum een kadootje voor de genieters van het eerste uur in 2004...... Dez Mona!
Verder zal top vocalist Marc Murphy overkomen uit Amerika. Murphy is de 1996, 2000 & 2201 Downbeat Readers PollWinner For Best Male Jazz Singer Of The Year. En dat is niet zo maar iets!
Verder circuleren er nog wat andere interessante namen.....
Alhoewel het om een openluchtfestival gaat, kan het programma ook bij slecht weer gewoon doorgaan in de prachtige nieuwe polyvalente zaal in de dorpskern van Elversele. Anders vindt het festijn gewoon plaats onder de lampjes van Da Boerenhofke.

Meer info: http://www.mellowtime.com/
of vraag info via info@mellowtime.com

Wende Snijders wint weer een prijs!

Ik zag Wende Snijders voor het eerst in 2003 toen ze pas van de Academie af was. Ze trad op met de voorstelling Angela Vicario tijdens het Oerol festival op Terschelling. Ze deed dat samen met Nynke Laverman en Karina Kroft. Ik herinner me nog heel goed dat er een absoluut fotografieverbod gold (en ook waarom). In 2007 kwam ik Wende weer tegen op Oerol bij de Opening en haar zeer intieme voorstelling Adem (en terecht weer geen foto's). Op het North Sea Jazz Festival datzelfde jaar natuurlijk wel foto's!
Dit weekend won Wende de Annie M.G. Schmidt-prijs.

Wende Snijders (Beckenham, 10 oktober 1978) is een Nederlands zangeres. Naast haar volledige naam wordt ook alleen haar voornaam Wende als artiestennaam gebruikt.

Wende verhuisde op haar vierde naar Indonesië en op haar zesde naar Guinee-Bissau. Op haar negende kwam ze naar Nederland, waar ze in Zeist ging wonen. Ze deed daar eindexamen vwo en ging vervolgens naar de Academie voor Kleinkunst waar ze in 2002 afstudeerde. Ze legde zich daarna toe op het zingen van Franse chansons.
In 2001 won ze de eerste prijs en de publieksprijs van het Concours de la Chanson, dat gehouden werd in de Kleine Komedie en georganiseerd door Alliance Française. Haar debuut-cd Quand tu dors verscheen in 2005 en werd bekroond met een Edison in de categorie Luisterlied/Kleinkunst. Tevens won ze in dat jaar de Zonta-Award (stimuleringsprijs voor getalenteerde vrouwelijke kleinkunstenaars tot 30 jaar) en de BAT-prijs (opkomend theatertalent). De dvd Au suivant kreeg in 2006 een Edison in de categorie Muziek Dvd Nationaal. De bijbehorende cd werd genomineerd voor een Edison in de categorie Luisterlied/Kleinkunst.
Haar tweede cd La Fille Noyée verscheen in 2006. Op deze cd zingt zij naast Franstalige chansons ook nummers in het Nederlands. Ter promotie is er een korte serie concerten in de herfst van 2006. Ook dit album werd in 2007 beloond met een Edison.
In 2007 speelt ze samen met onder andere Jenny Arean in de theatervoorstelling Het Verschil. Van deze voorstelling is in beperkte oplage ook een cd verkrijgbaar. Op 22 maart trad ze samen met de Hongaarse artiest Yonderboi op voor de koningin ter gelegenheid van de viering van 50 jaar Europese samenwerking. Ook won zij de Gouden Notenkraker 2007.
Op 25 augustus 2007 wordt haar optreden tijdens de Uitmarkt live op televisie uitgezonden. In het theaterseizoen 2007/08 zal zij met de show Adem, die zij op Oerol gepresenteerd had, optreden. Ook zal er een nieuwe dvd verschijnen.
Op 7 november 2007 krijgt zij opnieuw een Edison, namelijk de Edison Jazz Award uitgereikt.
Op 27 april 2008 ontving Snijders de Annie M.G. Schmidt-prijs, voor haar theaterlied De Wereld Beweegt.

De Annie M.G. Schmidt-prijs is een onderscheiding voor het beste cabaretlied.
De prijs wordt sinds 1991 uitgereikt door de Stichting Buma Cultuur voorheen Conamus en is een initiatief van de Vereniging Buma en het Amsterdams Kleinkunst Festival. Het kan gezien worden als de opvolger van de Louis Davids-prijs.
De prijs bestaat uit een bronzen borstbeeld van Annie M.G. Schmidt en 3500 euro.

Lijst van winnaars
2007: Wende Snijders - De Wereld Beweegt
2006: Daniël Lohues - Annelie
2005: Jeroen van Merwijk - Dat vinden jongens leuk
2004: Freek de Jonge (muziek: Robert-Jan Stips) - Vergeet mij niet
2003: Lenette van Dongen en Erik de Jong (Spinvis) - Voor ik vergeet
2002: Jeroen Zijlstra - Durgerdam slaapt
2001: Erik van Muiswinkel en Diederik van Vleuten - Tibetlied
2000: Maarten van Roozendaal - Red mij niet
1999: Alex Roeka - Noem 't geen liefde
1998: Kees Torn - Streepjescode
1997: Jan Boerstoel, Marnix Busstra en Karin Bloemen - Geen kind meer
1996: Jurrian van Dongen, Martin van Dijk, Jenny Arean en Lucretia van der Vloot - Halleluja, Amen
1995: The Shooting Party, Kaal
1994: Bram Vermeulen - Een doodgewone jongen
1993: -
1992: Jan Boerstoel, Martin van Dijk en Jenny Arean - Iemand moet het doen
1991: Harrie Jekkers en Koos Meinderts - Terug bij af

Bron: Wikipedia

Presentatie Distant Skies

woensdag 23 april 2008, café Hopper, Antwerpen

Kristen Cornwell, zang;

Pascal Schumacher, vibrafoon;

Frederik Leroux, gitaar;

Christophe Devisscher, bas;

Toni Vitacolonna, drums.

Kristen Cornwell was zo'n tien jaar een gerespecteerde jazzzangeres in Down Under. In 2004 pakte ze haar koffer en verhuisde ze van A naar B vormt ze met Christophe Devisscher een echtpaar. En ze spreekt inmiddels verrassend goed Nederlands.
Met vibrafonist Pascal Schumacher is dat wat minder. Hij spreekt o.a. Lëtzebuergesch, en studeerde in Luxemburg, Strasbourg, Brussel en in Den Haag bij Frits Landesbergen. In Hopper staat hij met een prachtig glimmende vibrafoon.
De Gentse gitarist Frederik Leroux studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel en Den Haag. In 2003 kreeg hij de prestigieuze BAEF (Belgian American Educational Foundation) beurs en volgde hij een Master Program aan de New School University in New York bij o.a. Paul Bollenback.
Christophe Devisscher studeerde in 1998 af aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel, volgde workshops en masterclasses bij o.a. Sal LaRocca en Hein Van de Geyn. Daarna was hij een aantal jaren actief in pop en folkmuziek. In 2003 voegde hij zich bij het Pascal Schumacher Quartet en sinds 2005 is hij lid van het Kristen Cornwell Quintet.
Benjamin èn nieuwste lid van het Quintet is Toni Vitacolonna (op de CD speelt Dennis Frehse) op slagwerk. Hij studeerde in Roeselare, Antwerpen en nu in Leuven bij o.a. Dré Pallemaerts en Bart Van Caenegem.

In Hopper presenteert het Kirsten Cornwell Quintet hun nieuwe CD Distant Skies. Het concert werd dan ook geopend met het titelnummer. Het nummer Breathe gecomponeerd door Christophe Devisscher gaat over het proces wat je doormaakt wanneer je je land verlaat en alles achterlaat. Andere nummers van de CD volgen, zoals Cheek to Cheeky, I Know You By Heart, Lies en het meerstemmige Past Carin'. Dit laatste nummer wordt zonder begeleiding vertolkt en Kristen maakt hierbij gebruik van een Boss RC-50 loopstation. Dit stuk electronica heeft 7 voetpedalen en maakt het mogelijk om verschillende vocalen in stereo over elkaar op te nemen en al dan niet vertraagd weer realtime af te spelen. Door gitaristen werden dergelijke toepassingen al eerder gebruikt, maar bij vocalisten is dit tamelijk nieuw.

De CD is uitgebracht onder het Jules Jazz label.

Foto's van dit concert vind je HIER.

Oude tijden herleven

zondag 20 april, jazzclub Porgy & Bess, Terneuzen

Philip Catherine, gitaar;
Quentin Liégois, gitaar;
Alexandre Cavalière, viool.

Bij de iets oudere bezoekers van Porgy en Bess staat het concert van Chet Baker in 1985 in hun geheugen gegrift. Ze weten nog waar en naast wie ze stonden of zaten. Ook dat het de eerste keer was dat de muzikanten een absolute stilte afdwongen van de bezoekers in de club. Op bas Jean-Louis Rassinfosse en op gitaar de toen 42-jarige Philip Catherine.

Sinds die tijd heeft Catherine meerdere keren Porgy en Bess bezocht. Deze keer speelt hij één set solo en één set met zijn Acoustic Trio. In zijn trio wordt hij vergezeld door een tweetal jeugdige muzikanten, waar hij als een soort vader van het gezin mee omgaat. Op gitaar Quentin Liégois, die ook op 29 april op dit podium te horen is bij het European Youth Jazz Orchestra o.l.v. Niels Klein èn de 22-jarige violist Alexandre Cavalière. Catherine speelde in het verleden met andere niet de minste violisten als Stéphane Grappelli en Jean-Luc Ponty en wellicht gaat Alexandre Cavalière ook een plaats vinden in dat rijtje. Gaandeweg het concert ging de jonge Cavalière helemaal los en ontpopte zich tot de verrassing van de middag. In Catherine's nummer Sneezing Bull van zijn LP uit 1975 Guitars 1 (later op plaat gezet door Focus) kwam de violist letterlijk uit zijn stoel overeind en kwam tot grote hoogte.

Ook in de solo-set van romanticus Catherine viel er veel te genieten van de fraaie uitgevoerde stukken. Vaak speelde hij in duet met zichzelf door ter plekke een basispartij te spelen en op te nemen en daar vervolgens real-time over heen te dubben. Hij speelde ondermeer nummers als Gilles et Mirano, Goodmorning Bill, Méline (opgedragen aan zijn kleindochter) en Ledas Brasileiras (van Guinga). En dat solo een relatief begrip is, bleek toen Catherine aan het einde van set 1 opstond en de muziek gewoon doorspeelde.


Klik HIER voor de fotoset. Zie ook Jazzenzo.

Trio Jeroen van Vliet

woensdag 16 april 2008, MuziekPodium Zeeland, café 't Schuttershof Middelburg

Jeroen van Vliet, piano, soundscapes;

Frans van der Hoeven, bas;
Pascal Vermeer, drums.

Reeds eerder trof ik Jeroen van Vliet met Eric Vloeimans bij Conny Janssen Danst waarbij live dans werd begeleid. Een wat mij betreft overbodig experiment, want de dans kon niet worden geïmproviseerd. De musici waren dus ook aan een strak uit te voeren repertoire gebonden. Ook speelde Jeroen Fender Rhodes bij de electric band Gatecrash. En onbewust had ik zijn werk ook gehoord bij Marc van Vliet's theatergroep Tuig. Daar zorgde een tientallen meters lange draaiorgelkaart voor muziek. Drie paarden bepaalden klank en ritme van een gigantisch mechanisch aangedreven muziekinstrument.

Nu dan met zijn eigen trio. Er werd veel werk gespeeld van de nieuwe CD The Poet & other Tales. Een mooie lyrische plaat met beeldende muziek. Jeroen speelt piano en soms ter ondersteuning gebruikt hij wat soundscapes uit zijn laptop. Een mooi concert waar ik niet zonder CD vandaan kwam.

Foto's van dit concert vind je HIER

Recensie van Mischa Beckers op Jazzenzo

Clifford Sylvester Harper

Op 20 maart 2008 is Clifford Sylvester Harper geboren!

Foto Clifford Sylvester Harper © Juliette Erkelens

Roy Hargrove by Paul Rogers

Een paar weken geleden schoot ik een plaatje van Roy Hargrove tijdens één van zijn twee concerten in Porgy en Bess.
Een paar dagen daarna werd ik door illustrator Paul Rogers benaderd met de vraag of hij mijn foto model mocht laten staan voor een tekening die hij maakte voor het Playboy Jazzfestival programma.
Afgelopen nacht kreeg ik zijn reactie per mail:

Hi Eddy,
Here's a jpeg of the drawing, your photo supplied exactly the right vibe.
Thanks again,
Paul Rogers




Paul Rodgers' blog

Mannen-met-gitaren-publiek

dinsdag 8 april 2008, Stadsschouwburg Middelburg

The John Scofield Trio with Horns:
John Scofield, gitaar;
Matt Penman, bas;
Bill Stewart, drums;
Phil Grenadier, trompet, flugelhorn;
Tom Olin, tenorsax, fluit;
Frank Vacin, baritonsax, basklarinet

Het concert in Middelburg stond aangekondigd als Prequel International Jazzfestival Middelburg. Dit festival vind plaats rond Pinksteren op 9, 10, 11 en 12 mei op het Abdijplein. Geprogrammeerd staan o.a.

Archie Shepp
E.S.T.
Bobby Prevites New Bump
Eric Vloeimans'Gatecrash
Maceo Parker

De Stadsschouwburg was tot en met het balkon afgeladen met een overwegend typisch mannen-en-gitaren-publiek. Allen afgekomen gitaarlegende John Scofield. Tijdens de toernee worden veel nummers gespeeld van zijn CD This Meets That. Op deze CD staan ook een aantal covers. Zoals The House of The Rising Sun (Bob Dylan /the Animals) en (I can get no) Satisfaction van Jagger en Richards. De Sco horns, zoals de blazerssectie ook wel wordt genoemd speelden voornamelijk uitgeschreven arrangementen. Waarbij Phil Grenadier (oudere broer van Larry Grenadier en vanaf september weer bassend bij Scofield) wat meer ruimte kreeg om te soleren. Tussen de nummers door kondigt Scofield zijn te spelen of gespeelde repertoire aan. Zo passeren op een strakke professionele manier Charlie Rich's Behind Closed Doors en eigen nummers als Memoret en Strangeness in the Night. Als toegift een bluesy nummer waarin Scofield met zich zelf mag spelen; gebruik makend van alle knopjes en pedalen op de grond. Hij maakt daarbij ook gebruik van een Boomerang Phrase Sampler. Hij neemt stukken gitaarspel live op en bewerkt dat ook weer live, waarbij gitaarloops in allerlei aangepaste versies het Scofield-orkest verbreden. Een mooi eind voor al die mannen-met-gitaren!

Zie fotoset.

Peter Beets en YouTube

zondag 6 april 2008, jazzclub Porgy & Bess, Terneuzen

Peter Beets, piano;
Ruud Jacobs, bass;
Martijn van Iterson, gitaar.

Peter Beets is blij dat hij voor de eerste keer met zijn eigen trio in Porgy & Bess op het podium staat. Graag maakt hij even gebruik van de mogelijkheid om te wijzen op zijn andere dingen zoals het programma met Izaline Calister en niet te vergeten zijn CD's.

Het Peter Beets Trio brengt een Tribute aan de vorig jaar overleden Oscar Peterson.

Ik heb deze keer gezocht naar een link met YouTube.
Klik op de titels voor het bijbehorende clipje op YouTube.

Het openingsnummer is Yours Is My Heart Alone (Londen 1964) vervolgens een medium-bounced nummer van de hand van Oscar Peterson zelf Nightingale (hier op YouTube de nachtegaal van Nat King Cole).Het volgende nummer heeft bekendheid gekregen door Oscar Peterson en andersom You look good to me (hier met de twee beroemde bassisten Niels-Henning Ørsted Pedersen en Ray Brown in Montreux 1977).
Wheatland (een voor mijn onbekende pianist)
Volgende nummer is ook van Peterson, gebaseerd op een dans uit Ierland en heet Gatewalk (en aangezien ik hier geen passende clip van kon vinden dan maar Oscar Peterson èn Count Basie aan de piano!). Tijd voor nog een drankje aan de bar.

Tweede set begint met Richard Rodgers' Younger Than Springtime (hier met Stan Kenton!). Vervolgens een blues in f, Reunion Blues (hier in Londen, 1964 met Ray Brown en Ed Thigpen op drums). Vervolgens het nummer dat door Volkskrant recensent en beruchte pitbull Frank van Herk de grond is ingeboord (quote van Peter Beets): Irving Berlin's They Say That It's Wonderful (handen en muziek van voor mij onbekende pianist). Hier Peter Beets aan het werk met o.m. Ruud Jacobs, Han Bennink en Ferdinand Povel. Peter Beets speelt vervolgens de gospel Hymn to Freedom (hier uitgevoerd door Oscar Peterson) die hij ook op de begrafenis van zijn oma speelde. Ook van het volgende nummer Stan Getz' Parker 51 is een YouTube uitvoering te vinden (met twee pianisten lijkt het). Three Little Words (een gitaarversie in een club in New York) als afsluiter.

Foto's van dit concert HIER.

In Memoriam Dennis Irwin

Hier staat Dennis op het podium bij het Joe Lovano Nonet

in Antwerpen (10 november 2006)

Dennis Irwin werd geboren op 28 november 1951 in Birmingham, Alabama.
Hij overleed 10 maart 2008 is in zijn woonplaats New York.

Hij werd slechts 56 jaar.

Biografie Dennis Irwin (engelstalig)

There are certain people in life that

make you feel at home no matter

where you are. For me, Dennis Irwin

is one of those close people, one of my

closest brothers in the music, a great

teacher and scholar of all the beautiful

blessings life has to offer.

Joe Lovano

Dennis is all ears, all the time, one of

the great accompanists. His beat and

sound are a velvet cushion, like a

Rolls Royce.

John Scofield

Trio Luciano Biondini !!! *****

donderdag 3 april 2008, MuziekPodium Zeeland, Jazzcafé 't Schuttershof, Middelburg

Luciano Biondini, accordeon;

Michel Godard, tuba, serpent;

Ernst Reijseger, cello

Wat een geweldig concert!

Woorden schieten te kort!

Op de foto hiernaast Michel Godard op zijn blauwe Yamaha tuba.

FOTOVERSLAG: HIER

Rony Verbiest haalt muziek uit zijn tenen

woensdag 2 april 2008, café Hopper, Antwerpen

Rony Verbiest, baritonsaxophone, bandoneon;

Michel Bisceglia, piano;

Werner Lauscher, bass;

Mimi Verderame, drums.

Deze avond in het (helaas zeer rokerige) Hopper een optreden van het Rony Verbiest Quartet. Rony speelt baritonsaxofoon en op een door Harry Geuns gebouwde bandoneon. De laatste tijd neemt hij zijn accordeon niet meer mee op de concerten. Er wordt me toevertrouwd dat het instrument thuis zeker nog wel bespeeld wordt en dat zijn spel zelfs verder verbetert.

Aan de piano de 38-jarige Michel Bisceglia. Hij is één van de beste en meest energieke jazzpianisten in België. Als rots in de branding achter de drumkit de zeer getalenteerde Mimi Verderame. Hij wordt dit jaar 50. Bassist in het kwartet is de Aken geboren Werner Lauscher.

Er worden deze avond juweeltjes ten gehore gebracht. En het blijft een genoegen om te zien hoe Rony met heel zijn lichaam in zijn instrumenten kruipt en daarmee de muzikale emoties nog eens te meer versterkt. Je ziet een gepassioneerd man de mooiste noten uit zijn tenen halen!

Gespeeld worden o.a. You and the Night, The Nearness of You, Out of Nowhere, Stardust. De tweede set begint met een bandoneon solo. Het is een werk uit de voorstelling Anna van Antje de Boeck en het nummer heet Anna's droom. Een prachtig nummer dat een welgemeend applaus ontvangt.

Een FOTOVERSLAG HIER

Miel Vanattenhoven

Vijf weken geleden kocht ik de CD Concerts van Michel Portal en Richard Galliano. Het overgrote deel van deze CD werd opgenomen op 19 augustus 2001 op Jazz Middelheim. Een juweel van een CD. Productie van deze opname: Miel Vanattenhoven.

Gisternacht is Radio 1- en Klara-producer Miel Vanattenhoven (°22 juni 1944) overleden op 63 jarige leeftijd na een korte, maar hevige ziekte. Miel Vanattenhoven was een doorwinterd radioman met een rijke carrière én met tv-zijsprongetjes in zijn jonge jaren. Hij zal echter vooral de herinnering ingaan als jazzproducer bij Radio 1 en Klara en als stuwende kracht achter ‘Jazz Middelheim’, het tweejaarlijkse jazzfestival dat hij sinds 1991 coördineerde.
Miel werkte ook mee aan de nieuwe editie 2008 die deze zomer van 13 tot 17 augustus plaatsvindt in ‘Park Den Brandt.’ Jazz Middelheim wordt voortaan in een samenwerking met het Blue Note Festival jaarlijks georganiseerd.

Miel Vanattenhoven begon zijn carrière eind jaren zestig bij de toenmalige BRT als losse medewerker en sonorisator bij de dienst fictie van de televisie. Hij deed toen ook al aan cabaret, politiek theater (bij Het Trojaanse Paard) en componeerde filmmuziek op het RITCS.
Miel Vanattenhoven was in die jaren ook de laatste sonorisator ‘oude stijl’ van het tv-nieuws en acteerde zelfs in ‘Wij, Heren van Zichem’ en andere tv-producties. In 1969 werkte hij bij BRT 3 mee aan klassieke muziekreeksen en jazzprogramma’s met Elias Gistelinck.
Zo was hij al snel betrokken bij de eerste edities van Jazz Middelheim, als belangstellende liefhebber en collega van drijvende kracht en organisator Elias Gistelinck. In het begin van de jaren ’70 stapte Miel over naar BRT 1, waar hij producer lichte muziek werd. Toen Elias Gistelinck Jazz Middelheim naar BRT 1 bracht werd Miel echt mee betrokken bij de organisatie van het festival, dat na ‘Jazzpromenade’ officieel ‘Jazz Middelheim’ werd.
Maar als producer bij BRT 1 heeft hij vele andere waters doorzwommen. Zo heeft hij o.a. ‘De Tijd van Toen’ opgestart (met Jan Theys), ‘Rond de Kiosk’ (harmonie- en fanfaremuziek) en het chansonprogramma ‘Van Minne en Zinnestrelend’. ‘Op de Mengelberg’ was een van de eerste crossover-programma’s (met avant-garde, jazz, chansons, klassiek). Uiteindelijk was hij samen met Fred Brouwers ook elf jaar lang de vader van ‘De Lange Mars’, later ‘Fred en de Melofielen’. Dat waren marathonprogramma’s op zaterdagmiddag, waarin diverse muzikale gasten en genres aan bod kwamen, met flink wat ‘kruisbestuiving’.

Als jazzproducer bij BRT 1 was hij in die jaren ook verantwoordelijk voor producties met het Radio Jazzorkest. Eind 1989 kreeg het genre een vaste stek op Radio 1. Eerst nog samen met de blues in een lang programmablok, later ‘In de Club’ op dinsdagavond, dat 16 jaar lang op Radio 1 de vaste afspraak werd van de jazzliefhebbers. Samen met de andere jazzproducers, Elias Gistelinck, Johan Vandenbossche en Mark Vandenhoof was Miel verantwoordelijk voor massa’s opnamen gemaakt met diverse jazzgroepen en -orkesten, goed voor een heel rijk en belangrijk archief waaruit nog volop dankbaar wordt geput.

Toen naar aanleiding van de lancering van de nieuwe Radio 1, najaar 2007, ‘In de Club’ werd stopgezet, stapte Miel over naar het productiehuis VRT-Cultuur en Klara. Onder zijn bezielende leiding werd daar begin januari het nieuwe jazzprogramma met jazzpianist Jef Neve opgestart. Een programma dat helemaal de stempel van Miel Vanattenhoven draagt, ‘Neve’ is een Klara- én jazzbroertje van zijn legendarisch muziekprogramma ‘De Lange Mars’ op Radio 1. In ‘Neve’ bracht Miel Jef Neve elke vrijdagavond in de studio met een Steinway en een gastmuzikant samen voor een boeiende tocht doorheen de jazz.
Wilfried Haesen, die jarenlang mee met Miel ‘In de Club’ maakte en de presentator en het gezicht was van elke Jazz Middelheim kon Miel niet treffender omschrijven dan zo:
"een beetje een brombeer, maar wel een lieve. Maar bovenal een man met een goede neus voor smaken, ideeën, muziek, muzikanten".
Jazz is a way of life, zoveel is zeker. Wij zullen Miel missen op Jazz Middelheim.

Zaterdag 12 april om 11uur heeft de herdenkingsplechtigheid voor Miel Vanattenhoven plaats in Kasteel Den Brandt, Beukenlaan 12, 2020 Antwerpen.
In 'zijn' Park Den Brandt, het park dat onlosmakelijk met Jazz Middelheim is verbonden, het jazzfestival waaraan hij sinds begin jaren 70 meewerkte en dat hij sinds 1991 coördineerde.

Het gedichtje van Miel

Gemompel
Hoe duidelijker ik 't wil zeggen
hoe slechter ik uit mijn woorden kom

dit lijkt me een typisch verschijnsel
van het een of ander

Remco Campert

foto Guy Van de Poel

Met Yvonne Walter op zolder

zaterdag 29 maart 2008, huis De Fortune, Elversele

Anne Wolf, piano;
Theo de Jong, basgitaar;
Yvonne Walter, zang.

YWAKO vzw werd in 2003 opgericht ten behoeve van de productie Gezien, gezegd & gezongen, met jazzangeres Yvonne Walter en de actrices Antje De Boeck en Els Dottermans. Deze productie werd met veel succes gebracht in culturele centra in Vlaanderen.

Sinds 2004 is de vereniging YWAKO de inrichter van het jaarlijkse “Mellow Time Music Festival” in Elversele, Oost Vlaanderen. Het buitenfestival zal dit jaar op zondag 31 augustus plaatsvinden. Vanaf najaar 2007 word er maandelijkse MELLOWTIME ZOLDERCONCERTEN georganiseerd, elke laatste zaterdag van de maand.
En dat dit soort kleinschalige concerten (in de intieme feestzaal op zolder van Huis De Fortune staan ca. 40 stoelen) niet aan kwaliteit hoeven in te boeten, blijkt wel. We zijn hier voor het eerst. Buiten in het rustige Elversele staan op de stoep twee vuurpotten te branden. Het aandachtige publiek komt uit de buurt, maar ook uit Oostende en Antwerpen. Geluid, licht en podium zijn dik in orde. Een mooie piano staat op het verlanglijstje!
Vanavond brengt het Yvonne Walter Trio latin jazz. Ik denk dat Yvonne Walter verder geen introductie behoeft.
De (nu 6 maanden zwangere) Anne Wolf begon als 9-jarige met pianolessen en volgde een opleiding muziek theorie aan het Conservatorium van Brussel. Daarna begint ze actief te musiceren en volgt ondertussen aan hetzelfde Conservatorium een opleiding Jazz, die ze na 4 jaar succesvol afrondt. In 2002 wint ze de DJANGO D'OR award en in 2006 wint ze de SABAM compositie wedstrijd met haar "moon at noon".
Dan over Theo de Jong. Toots noemde Theo de Jong tijdens een concert op 10 januari 1981 de Johan Cruyff onder de Nederlandse bassisten, terwijl tussen de coulissen Jaco Pastorius (door Toots aangekondigd als de Pele van de bassisten) stond te kijken. Tijdens dat concert speelde De Jong zelfs de legendarische Jaco Pastorius letterlijk ongeveer van het podium af. Theo de Jong werd eerder bekend door met Kayak en Ekseption te toeren en op te nemen. Inmiddels doceert hij al jaren aan de conservatoria van Amsterdam en Utrecht. Vanavond speelt Theo een 5-snarige akoestische basgitaar.
Alle ingrediënten voor een heerlijk avondje muziek zijn aanwezig. Met de klanken van "The Girl from Ipanema" nog in ons hoofd rijden wij door het Vlaamse land huiswaarts.

VOLGENDE CONCERTEN:
- ZATERDAG 26 APRIL 21.00 uur
BART & BART
Bart Quartier (vibrafoon) & Bart van Caenegem (Fender Rhodes)
- ZATERDAG 24 MEI 21.00 uur
RONY & HENDRIK
Rony Verbiest (bandoneon en baritonsax) & Hendrik Pellens (alt- en sopraansax)

Een fotoverslag van dit concert vind je HIER.

Gustavo Toker in zomertijd

zondag 30 maart 2008, Stadsschouwburg Middelburg

The Art of Duo; Tango y Milonga
Gustavo Toker, bandoneon
José Lopretti, piano

Middelburg heeft een traditie gekend van jazzconcerten op zondagmiddag in de foyer van de Stadsschouwburg. Dat was toen Gerard Peijs daar nog in levende lijve aanwezig was. Voor de bezoekers gaf dat een gevoel van intimiteit, maar juist ook van de mogelijkheid tot interactie. Kennelijk wil men die traditie weer nieuw leven in blazen. Maar waar het aan lag bij Gustavo Toker weet ik niet. Misschien was hij gevoelig voor de nieuw ingezette zomertijd. Misschien had hij gewoon zijn dag, week, maand of jaar niet. Hij vond het in ieder geval geen eer om in de foyer te spelen! En in de pauze en na afloop verdween hij direct naar de kleedkamer.

Natuurlijk is de uit Buenos Aires afkomstige Toker professional genoeg om op het scherp van de snede alle kleuren van het muzikale palet tot zijn recht te laten komen. Hij brengt samen met de uit Urugay afkomstige José Lopretti (deze zag ik eerder bij Izaline Calister) een fraaie bloemlezing uit de geschiedenis van de tango en de milonga. Ofschoon Toker sinds 1992 in Nederland verblijft, is hij kennelijk ook nog niet zo ingeburgerd. Hij kan zich niet voldoende uitdrukken in het Nederlands en geeft zijn toelichtingen in het Engels. Er wordt werk gebracht van de grote Argentijnse componisten en uiteraard ook eigen werk. Astor Piazzolla ontbreekt niet èn ook het door Carel Kraayenhof in Nederland op de kaart gezette Adiós Nonino wordt op een geweldige manier vertolkt. Ik zag geen tranen.

HIER een fotoserie van dit concert

Westerschelde Big Band

vrijdag 28 maart 2008, jazzclub Porgy & Bess, Terneuzen

Westerschelde Big Band
Muzikale leiding - Clement van Hove
Tenor sax - Cees de Vos, Luc Lambrechts.
Alt sax - Maarten de Vos, Michel van Hecke
Bariton sax - Walter Maas
Trompet - Fred van der Meiren, Bram Salomé, Veronique Andriessen, Robert Verelst, Koen Minnaert
Trombone - Hans de Doelder, Jacky Jurriëns, Oscar van Hecke, Rose-Mary Goossen, Arjen Bijleveld
Bastrombone - Peter Boon
Slagwerk - Wim Vervaeck
Basgitaar - Bert van Daele
Piano - Gerard van de Langkruis
Percussie - Willem Jan van Langevelde
Zang - Gisela Hermus
Gitaar - Tonnie Krijger
gast Bariton Sax - Jan Menu

De Westerschelde Big Band hield voor de vijftiende keer zijn jaarlijkse concert in jazzclub Porgy & Bess in Terneuzen. Zij werden deze keer bijgestaan door saxofonist Jan Menu. De Westerschelde Big Band heeft zijn wortels in Terneuzen, maar herbergt twintig muzikanten uit Zeeuws-Vlaanderen en Vlaanderen. Het concert in Porgy & Bess mag met gastmuzikant Jan Menu als een generale repetitie worden beschouwd voor Scheldejazz. Zij staan op zaterdag 17 mei om 17.00 uur op het hoofdpodium op de markt.
De Jamaicaanse ianist Monty Alexander zal dit festival op donderdag 15 mei openen met een concert op het podium van Porgy & Bess.

Klik HIER voor een fotoverslag

Quiet Nights of Quiet Stars door Natascha Roth

woensdag 26 maart 2008, Café Hopper, Antwerpen

Natasha Roth, zang;
Peter Hertmans, gitaar;
Ivan Paduart, piano;
Jean-Louis Rassinfosse, bas;
Mimi Verderame, drums;
Jack van Poll, gastpianist.

Natascha Roth is een jazzzangeres die veel heeft bijgedragen aan de Zuidafrikaanse jazzscene. Ze doceerde aan de Universiteit van Kaapstad. In Kaapstad leerde ze natuurlijk ook pianist Jack van Poll kennen. Kortgeleden nog zong ze op het Melodi International Jazz Festival 2007 in Zuid-Afrika samen met het legendarische Zulu Vocal Trio Mahotella Queens, 4 keer SAMA prijswinnaar Simphiwe Dana en R&B ster Lira, de in Nederland woonachtige Cubaanse pianist Ramón Valle en jazzlegende Pharao Sanders.
In Amerika trad ze op samen met zangeres Jeanie Bryson (dochter van Dizzy Gillespie).

Natascha is de dochter van de Duitse politiek journalist Thomas Roth (vroeger hoofd van de Duitse TV in Johannesburg, later hoofd ARD Haupstadt Studio Berlin en nu hoofdcorrespondent voor de Duitse TV in Moskou.

Opgegroeid in Duitsland werd Natascha als tiener ontdekt door Stephan Barbarino en trad op in zijn productie van Staatstheater Stuttgart van Bertolt Brecht's "Baal". Later studeerde Natascha aan het Max Reinhardt Seminar in Wenen en voltooide een Masters Degree in Jazz Vocals aan de Universiteit van Graz met Jazzvocalisten Mark Murphy, Andy Bey, Jay Clayton, Sheila Jordan en Michele Hendricks.

Natascha is een wereldmuzikant die zich niet laat vangen binnen hokjes. Ze zingt in verschillende talen van Portugees tot Engels en Afrikaanse talen als Xhosa, Zulu, Pedi and Swahili. Vanavond in Hopper haar première van haar nieuwe programma met uitsluitend jazz en uitstapjes naar Latin. Haar openingsnummer is Life As It Is van pianist Ivan Paduart en haar afsluiter is Jobim's Corcovado. Het zwoele Quiet Nights of Quiet Stars past eigenlijk het best bij haar stem èn haar verschijning. Tussendoor nummers van Cole Porter (So in love), Chick Corea (?), Frank Sinatra en anderen. Natuurlijk speelde Jack van Poll (die al de hele avond geduldig zat te wachten) de laatste twee nummers Time after Time en Corcovado.

Klik HIER voor een fotoverslag

Sjony en Bep

of te wel Frank Groothof's bewerking van George Gerswin's Porgy & Bess
vrijdag 21 maart 2008, Stadsschouwburg, Middelburg

Met o.m. Frank Groothof, Marzieh Reyhani, Susanne Roos (zang), Jan Menu (baritonsaxofoon), Maarten van der Grinten (gitaar), Jan Voogd (contrabas).

Theatermaker Frank Groothof bewerkte al eerder grote-mensen-stukken (van Grieg, Prokofiev, Tchaikovsky en Stravinsky) om tot familievoorstellingen. Hij maakt opera's leuk voor kinderen vanaf 7 jaar èn hun ouders.

De thema's en emoties in de voorstelling van Porgy en Bess over liefde, verdriet, wanhoop en eenzaamheid zijn van alle tijden en grijpen je ook nu nog naar de strot. Ik zag de voorstelling eerder op 28 april 2007 in Terneuzen (zie fotoverslag) en zag dat er toch wel wat ingrepen waren gedaan. Een gewelddadige verkrachtingsscène wordt op een imaginaire wijze ingevuld en wat meer aan de verbeelding overgelaten. En ook zijn enkele rollen wat herschikt. Bassist Jan Voogd speelde in een eerdere uitvoering wellicht de rol van slechterik wat te levensecht en boezemde kinderen bij opkomst al angst in. Frank Groothof speelt nu de rollen van Porgy, Sportin'Life, Crown en schoonmaker Sjony natuurlijk. Zijn tegenrol van de mooie Bess (en schoonmaakster Bep) wordt glansrijk vertolkd door Marzieh Reyhani. Terwijl Suzanne Roos de rol van Maria zingt en speelt.

De belangrijkste wijziging voor het verhaal is aangebracht na de try-out in het slot. Geen open eind meer met een mogelijk nare afloop, maar een happy end!

Zie HIER het fotoverslag.

Van 3 april t/m 12 mei staat de oorspronkelijke authentieke versie van George Gershwin’s meesterwerk Porgy and Bess in de originele Amerikaanse versie met een volledig Amerikaanse cast in het Koninklijk Theater Carré. Aan deze cast werken ca. 130 mensen.

Der Rote Bereich aus Berlin

woensdag 19 maart 2008, MuziekPodium Zeeland, Jazzcafé 't Schuttershof, Middelburg

Frank Möbus - guitar;

Rudi Mahall - bass clarinet;

Olivier Steidle - drums.

Op 8 juli 2005 kocht ik op advies van gitarist Anton Goudsmit de CD "Live in Montreux" van Der Rote Bereich. De CD werd opgenomen 9 juli 2001 en uitgebracht in 2004 op het ACT label.

Sindsdien heb ik ze niet gezien en gehoord. Dat kan ook wel kloppen, want heel veel treden ze niet op in Nederland. Zelf zeggen ze zo weinig op te treden dat ze zelfs hun eigen nummers niet kennen. Deze jongens komen aardig onorthodox en een beetje vreemd over. Lekker vreemd! Soms wordt een nummer aangekondigd en zeggen ze vooraf dat ze nog niet weten of ze het nummer helemaal gaan spelen. Een andere keer houdt een nummer (en dan onaangekondigd) gewoon voor het gevoel zomaar halverwege op. Dat vinden ze ook jazzimprovisatie. Der Rote Bereich bestaat inmiddels meer dan 10 jaar (alleen Olivier Steidle is in de plaats gekomen van John Schröder) en zetten een hecht geluid neer. Rudi Mahall beheerst zijn basklarinet bijzonder wel en het samenspel met gitaarkunstenaar Frank Möbus levert verse vernieuwende klankarchitectuur op. Slagwerker Olivier Steidle zet de ritmische kaders hard en strak neer en doet me wat denken aan drummer Jim Black (waarvan ik achteraf lees dat deze ook met Möbus samenwerkt). Der Rote Bereich is jazz-boom (zo noemen ze zelf hun stijl) door Duitsers met humor.

Foto's van dit concert vind je HIER.

Walter Norris te gast

zondag 16 maart, Jazzclub Porgy & Bess Terneuzen

Walter Norris, piano;
Hein Van de Geyn, bass.

In de serie met Hein Van de Geyn als 'artist in residence' de laatste gast.

Walter Norris
Walter Norris werd geboren op 27 december 1931 in Little Rock, Arkansas. Vanaf zijn vierde heeft hij klassieke pianolessen gehad. Vanaf zijn 23ste werkzaam als professioneel muzikant bij Howard William, Bitsy Mullin en Mose Allison. Vanaf augustus 1950 ging voor de U.S. Air Force naar Japan en Korea. Vanaf zomer '52 tot 1960 heeft hij met grote namen gespeeld als Stan Getz, Dexter Gordon, Johnny Griffin, Zoot Sims, Herb Geller, Cahrlie Mariano, Ornette Coleman, Don Cherry en meer. Daarna is hij naar New York getrokken waar hij van '63 tot 1970 pianist en uiteindelijk muzikaal directeur van de New York Playboy Club was. Ondertussen ging hij zich op de Manhattan School of Music verder bekwamen. Daarna wat jaren free-lancen en lesgeven en op toer met Thad Jones-Mel Lewis Jazz Orchestra, duo met Red Mitchell, in quartet met Dexter Gordon en kwintet met Red Rodney-Zoot Sims alvorens terug te keren naar New York City in september 1976. Daar werd hij lid van het kwintet van Charles Mingus.
In januari 1977 kwam Europa in beeld. Hij tekende een 5-jarig contract bij de Sender Freies Berlin Radio Orchestra. En hij werd gastdocent bij de Hochschule der Künste voor Piano-improvisatie van 1984 tot 1994. En na 1995 is het niet stil geworden. Er kwam een film "The Life and Work of Walter Norris" uit; hij toerde in Japan; er kwam een autobiografie "In Search of Musical Perfection" plus in 2005 een lesmethodeboek "Essentials for Pianist Improvisers".
In 2007 ontmoette hij (bij toeval?) Hanna en Hans Zuiderbaan uit Terneuzen. En in 2008 staat hij met Hein Van de Geyn op het podium van jazzclub Porgy en Bess in Terneuzen.

Foto's van dit concert vind je HIER.

Roy Hargrove Nights @ Porgy & Bess

vrijdag 7 maart 2008, Jazzclub Porgy & Bess Terneuzen
zaterdag 8 maart 2008, Jazzclub Porgy & Bess Terneuzen

Roy Hargrove, trompet en flügelhorn;
Justin Robinson, altsax;
Gerald Clayton, piano;
Ramón Valle, piano (gast op vrijdag in laatste nummer) Danton Boller, bas;
Montez Coleman, drums.

Roy Hargrove was al eerder in Porgy & Bess. Ben eerlijk gezegd de tel wat kwijt geraakt. Zal inmiddels zo rond de 15 keer zijn. De eerste keer was hij nog een onbekende jongeling. Inmiddels is hij richting de veertig en heeft hij nog steeds dat bijna kinderlijke enthousiasme. Hij leeft voor zijn muziek. Op het podium lijkt hij bijna in trance. En naast of achter het podium is hij een ander mens.
Inmiddels kan hij met dit kwintet lezen en schrijven. En de bezetting is van wereldklasse. Eigenlijk wordt het eens tijd dat er iets van op CD verschijnt.
En dit voorjaar gaat dat ook gebeuren. Sterker nog: de opnames zijn gereed en ik heb de CD (op een kaal schijfje zonder label en zonder bijbehorend doosje met tekst) al gehoord (26-3). Een zeer gevariëerde plaat met hard bop, ballads en zelfs soulmusic! De CD is een goede weergave van het concert zoals gegeven op vrijdagavond. En Roy is op zijn best in de besloten en warme sfeer van Porgy & Bess. Het kwintet speelt twee sets zonder veel onderbrekingen als een trein waarbij nooit het gevoel van 'automatische piloot' ontstaat. Die indruk wordt het tweede concert op zaterdag bevestigd. Het gespeelde repertoire verschilt vanaf het eerste nummer en ook de volgorde is anders. Geen straf om twee concerten van Roy Hargrove bij te moeten wonen!

Meer foto's?
Concert 1
Concert 2

Italiaanse avond in het bimhuis

woensdag 27 februari 2008, bimhuis, Amsterdam

Vinicio Capossela, zang, piano, gitaar, ukelele, handpiano, fietsbel;

Glauco Zuppiroli, bas;

Alessandro Stefana, gitaar, banjo;

Eusebio Martinelli, trompet, trombone, tuba;

Vincenzo Vasi, theremin, marimba, samplers;

Massimiliano Sorrentini, drums.

Vinicio Capossela is wereldberoemd in Italië. En sinds hij de wereld lijkt te veroveren, wordt hij vaak vergeleken met Tom Waits. Ik kan me daar voor wat betreft de muzikale bezetting en de teksten (die ik helaas niet kan verstaan) wel wat bij voorstellen. Vinicio is extravert en op het podium is hij een acteur en probeert hij zijn publiek in te palmen en geheel voor zich te winnen. En of dat nu Nederlands publiek is ("dit is pas het begin") of Italiaans. Hij komt heel sympathiek over. Naar schatting meer dan 80% in het bimhuis was van Italiaanse oorsprong. De entertainer bekoort met zijn muziek en zijn theatrale kostuums, maskers en hoofddeksels. Zelfs de rozen en rozenblaadjes voor het publiek ontbreken niet. Van ontroerende ballades tot en met carnavaleske meestampers behoren tot zijn repertoire. Alle elementen bij elkaar plus de soms minder alledaagse instrumenten creëren soms een sfeer van circusentertainment. Klanken van tuba, trompet, banjo, handpiano, fietsbel en niet te vergeten de zingende-zaag-klanken van de theremin vermengen zich met de zang van de 42 jaar geleden in Hannover geboren Italiaanse troubadour. Een toegift is onvermijdelijk!

Meer foto's van dit concert vind je HIER.

Pol's Pace for Jazz

zondag 24 februari 2008, Pol's Place for jazz, Bergen op Zoom

Bert van den Brink, piano;
Frans van Geest, bas;
Jasper van Hulten, drums.

In het weekend word ik meestal getrakteerd op één van Bert's Bytes. Dat zijn muzikale piano-improvisaties, waar ik wekelijks per e-mail op wordt geattendeerd. Ik noem het altijd "verse" muziek. Via de website van Bert Van den Brink kun je dit wekelijkse miniconcert beluisteren. Er staan ook 51 oude edities om terug te luisteren. En via Bert's agenda kom ik bij Pol's Place for Jazz terecht. Pol's Place is in de Don Camillo Bar in Bergen op Zoom. En in die volgepakte tent speelt het Bert van den Brink Trio met Frans van Geest op bas en Jasper van Hulten op slagwerk en Bert zelf op een buffetpiano. Ik schat dat er maximaal 75 personen binnen kunnen en dan sta je met je armen gestrekt langs het lichaam en kun je niet omvallen. Maar ondanks de wat krappe en (tot 1 juli!!!) rokerige lokatie wordt er uitstekend gemusiceerd.

En Pol's Place heeft een uitstekende programmering voor het komende jaar met maandelijks een optreden gepland. Zoals Sensual, The Eric Ineke JazzXpress, Kim, Lolita Durango, Bart Lust Quintet en in december afsluitend met Mona Lisa Overdrive. Ofschoon ik me afvraag hoe een kwintet met een trombone er goed in past, is de entree gratis. En het publiek wordt tijdens het concert door middel van bordjes er op gewezen stil te zijn. Biertje er bij en focus op de muziek!

Meer foto's van dit concert vind je HIER.

John Marshall Ferdinand Povel European Quintet

zondag 17 februari 2008, Jazzclub Porgy & Bess, Terneuzen.

John Marshall, trompet;

Ferdinand Povel, tenor saxofoon;

Rob van Bavel, piano;

Frans van Geest, bas;

Hans Dekker, drums.

John Marshall vormt met zijn 45 jaar trompet-ervaring één van de belangrijkste pijlers van het European Quintet. De in New York geboren Marshall woont sinds 1992 in Keulen en is solotrompettist in de WDR Big Band. Samen met de 61-jarige tenorsaxofonist spelen zij vanaf die tijd regelmatig in Europa samen. Dat het kwintet niet dagelijks samen speelt, blijkt wel uit het gegoochel met de aanwezige bladmuziek en soms de verwarring over de te spelen toonsoort. Maar als ze spelen, vliegen de vonken er af. Het publiek wordt getrakteerd op twee sets met bop uit de eredivisie en een uitgelezen niet alledaags repertoire. Nummers als Kenny Dorham's Una Mas, zijn eigen door Henk Meugeert voor het Jazzorchestra of the Concertgebouw bewerkte Frisky en Marshall Arts van Rob van Bavel spatten van het podium. De geest van Dizzy Gillespie waart deze middag veelvuldig rond in de vorm van That's Earl Brother, Two Bass Hit en Con Alma (als toegift). Verrassende vocale talenten werden met Little Girl ten gehore gebracht.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

We want Mo(o)re!

woensdag 13 februari 2008, MuziekPodium Zeeland, Jazzcafé 't Schuttershof, Middelburg

Michael Moore, klarinet, basklarinet en altsaxofoon;
Eric Vloeimans, trompet;
Marc van Roon, piano;
Paul Berner, bas;
Owen Hart jr., drums.

Michael Moore volgens het World Wide Jazz Web:
Michael Moore kreeg klarinetlessen van zijn vader. Op z'n zeventiende speelde hij 's avonds in plaatselijke clubs. In Boston studeerde hij aan het New England Conservatory. Als lid van het orkest van de theatergroep The Salt Lake Mime Troupe speelde hij in Europa, waar hij rond 1977 bleef hangen. Hij speelde op straat, alleen, en met zijn broer Gregg op trombone en slagwerker Michael Vatcher, beide eveneens afkomstig uit The Salt Lake Mime Troupe. Daarnaast speelde hij met Gijs Hendriks, Misha Mengelberg en Guus Janssen en schreef muziek voor dans en theater.
In 1986 kreeg hij de Boy Edgar prijs voor zijn bijdrage aan de Nederlandse jazz en geimproviseerde muziek. Hij maakt tegenwoordig deel uit van het Maarten Altena Ensemble, het Guus Janssen Orkest en het ICP Orkest. Daarnaast speelt hij frisse neo-bop in Jasper Bloms Zut Alors! en kamerachtige muziek met Ernst Reijseger en Han Bennink in Trio Clusone en in een trio met Tobias Delius en Wolter Wierbos. Hij speelt verder in Available Jelly, in het Nederlands/New Yorkse gezelschap the Persons en leidt een eigen kwartet.

"Michael Moore, die popsongs als Neil Hefti's 'Girltalk' logisch aan een Herbie Nichols thema koppelt, liet zijn altsax zingen als een kanarie in een kooitje (spatzuiver en toch een beetje treurig), maar demonstreerde ook hoe je zonder mondstuk mooi schor op een klarinet kunt toeteren." (Erik van den Berg in De Volkskrant)

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert

Yvonne Walter & Friends

zondag 27 januari 2008, Café Hopper, Antwerpen


Yvonne Walter, zang;
Rony Verbiest, bandoneon, baritonsax;
Hans van Oost, gitaar;
Mary Hehuat, bas.

Van het één komt soms het ander. De week ervoor trof ik Yvonne Walter aan de bar van jazzcafé Porgy en Bess in Terneuzen. Daar speelde op dat moment Rony Verbiest samen met Hein Van de Gein (zie hiervoor). Zij attendeerde me op het concert in Hopper. En zo belandde ik in de intieme sfeer van dit Belgische jazzcafé van het eerste uur. Hopper heeft reeds een jarenlange traditie van concerten en Yvonne Walter is er een regelmatige gast.

Achter mijn bolleke viel er te genieten van een goed op elkaar ingespeeld kwartet. Die een greep uit het American Songbook ten gehore brachten. Gitarist Hans van Oost had de ondankbare taak de rol van (zijn vroegere docent) Paolo Radoni over te nemen. Radoni overleed op 21 december op 58-jarige leeftijd. Van Oost toonde zich een waardig vervanger. Ik ben een absolute fan van de helaas in Nederland nauwelijks bekende Rony Verbiest. Deze speelt op zowel bandoneon als baritonsax zeer gepassioneerd en zichtbaar vanuit zijn hart.


Voor wie ook eens kennis wil maken met het bruisende jazzhart van Antwerpen kan ik aanbevelen de agenda eens te checken. Hopper programmeert meestal 3 concerten in de week! Zondagmiddag en maandagavond met "gratis inkom" èn woensdagavond.


Klik voor meer foto's van Yvonne Walter & Friends: HIER!

Nieuwjaarsexperiment

zondag 20 januari 2008, jazzclub Porgy & Bess, Terneuzen

Hein Van de Geyn, bas;
Rony Verbiest, bandoneon;
Cyrille Carreon, stem.
Bij het eerste concert in het jaar in Porgy en Bess wordt de bezoeker bij binnenkomst traditiegetrouw verwelkomt met een glas mousserende wijn. De datum van dit zogenaamde nieuwjaarsconcert wordt meestal bepaald door de beschikbaarheid van muzikanten en het toeval. Om een idee te krijgen over de laatste tien jaar:

21 januari 2007 Benjamin Herman Quartet "The Itch"

22 januari 2006 Two Portraits of Chet Baker

9 januari 2005 Rony Verbiest en Antje de Boeck

18 januari 2004 Randal Corsen Trio met Izaline Calister

15 januari 2003 Rob van Kreeveld Quartet

13 januari 2002 Michiel Borstlap, Jesse van Ruller en Hans Teeuwen

14 januari 2001 Nicholas Payton Quintet

16 januari 2000 Jazzorchestra of the Concertgebouw

10 januari 1999 Roy Hargrove Sextet

11 januari 1998 Brussels Jazz Orchestra

Dit jaar dus voor de tweede keer in deze reeks Rony Verbiest. Deze multi-instrumentalist speelt tijdens dit concert uitsluitend de bandoneon. Verbiest is ook virtuoos op zoals ze in Vlaanderen wel populair plegen te zeggen d'n trekzak (accordeon) en d'n toeter (hij speelt baritonsax en studeerde o.m. bij Johnny Griffin).

Deze middag is Rony Verbiest en Cyrille Carreon te gast van artist in residence Hein Van de Geyn. En je zou het een experiment kunnen noemen. Van de Geyn en Verbiest speelden nooit eerder samen en hadden op afstand wel stille bewondering voor elkaar. En met weinig meer gemeenschappelijke bagage wordt dit concert begonnen. Gelukkig hebben beide heren genoeg ervaring om het samen voor het publiek aantrekkelijk en verrassend te houden. Er worden drie sets gebracht. In de eerste set draagt Cyrille Carreon engelstalige gedichten voor. Na een half uur eindigt de eerste set en tijdens de tweede set blijft Cyrille Carreon achter in de kleedkamer. In de derde set ging haar voordracht over in zang. Helaas ontstond halverwege de deze set een technisch mankement aan de bandoneon en lukte het Verbiest niet om zijn apparaat te fixen. Het concert eindigde met Van de Geyn aan de vleugel met aan zijn zijde een zingende Cyrille.

Klik HIER voor een fotoverslag van dit concert.